การปฏิบัติการสำหรับการคิดต่อคนอื่น 

1. ทำตัวให้เบาลงในการยก  คือ ฝึกตนให้เป็นคนนิยมชมชอบผู้อื่น และฝึกตนให้เป็นที่ที่นิยมชมชอบของบุคคลทั่วไป เพราะการสื่อความหมายต่อกันในการนิยมชมชอบ ส่งผลต่อมิตรภาพและความร่วมมือในอนาคต

2. เป็นผู้ริเริ่มในการสร้างความเป็นเพื่อน โดยเริ่มจากการแนะนำตนเองกับคนอื่นในทุกโอกาสที่ทำได้ ใช้ชื่อที่ถูกต้อง และแน่ใจว่าเขาเข้าใจกับที่เราเข้าใจเท่าๆ กัน หาทางสื่อสารติดต่ออย่างสม่ำเสมอ

3. ยอมรับความแตกต่างและข้อจำกัดของมนุษย์ อย่าหวังว่าคนอื่นจะจะสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็น เช่นเดียวกับตัวเราไม่มีโอกาสที่จะเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้งร้อยเปอร์เซ็นเช่นกัน อีกทั้งจะต้องเชื่อว่าความคิดมนุษย์มีความแตกต่างตามภูมิหลังและสติปัญญา การโต้แย้งเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นผู้ที่สามารถยอมรับความแตกต่างทั้งร่างกายและความคิดของผู้อื่น ย่อมเป็นที่รักและแสวงหาความเป็นมิตรจากบุคคลทั่วไป

4. คิดเชิงบวก  ในตัวตนของมนุษย์ย่อมมีสิ่งที่ดี หากเราคนหาและหาให้เจอ แล้วนำมายกย่องพอควร การยกย่องเกินความจริงอาจสื่อถึงการขาดความจริงใจ หรืออาจเรียกว่า ยอวาที และที่สำคัญการยกย่องบุคคลต่อหน้าบุคคลที่สาม อาจสร้างความเอนเอียง ในความรู้สึกที่บุคคลนั้นอาจมองต่างจากเรา

5. เอื้ออารีในการสนทนา สนับสนุนให้คนอื่นพูด กระตุ้นให้เขาพูดเกี่ยวกับตัวเขา ความเห็นของเขา และความสำเร็จของเขา สิ่งที่ได้ คือ เขาอยากรู้ความสำเร็จในตัวเรา เข้าสุภาษิตที่ว่า "พูดทีหลังย่อมดังกว่า"

6. เอื้อเฟื้อตลอดเวลา การเอื้อเฟื้อเป็นทานที่ผู้รับมิอาจปฏิเสธ และพร้อมที่ตอบแทนทั้งกายและใจ การให้มากกว่ารับ เป็นบารมี ที่ติดตัวผู้ให้

7. อย่าโทษคนอื่น การโทษคนอื่นผลย้อนกลับ คือ คนอื่นจะโทษเราเช่นกัน สิ่งที่ควรใช้ในการที่กลุ่มทำผิดพลาดคือ การรับผิดแทนกลุ่ม เป็นการแสดงความกล้า ความเป็นผู้นำ ให้คนอื่น ร่วมรับผิดและหาทางแก้ไขด้วยกัน

สรุปมาจาก : David J. Schwartz (ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร แปล) 2548. คิดใหญ่ไม่คิดเล็ก. กรุงเทพมหานคร:ซีเอ็ดยูเคชั่น.