..............ตามที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 มาตรา 49 ระบุว่า บุคคลย่อมมีสิทธิเสมอกันในการได้รับการศึกษาไม่น้อยกว่า 12 ปี ที่รัฐจะต้องจัดให้อย่างทั่วถึงและมีคุณภาพโดยไม่เก็บค่าใช้จ่าย นั้น ปรากฏว่าขณะนี้ผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษากำลังรู้สึกกังวลว่า คำว่า “ไม่เก็บค่าใช้จ่าย” หมายถึงค่าใช้จ่ายทั้งหมด ที่รวมถึงค่าใช้จ่ายที่นอกเหนือจากหลักสูตรด้วยหรือไม่ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนี้รัฐบาลก็จะต้องจัดเงินอุดหนุนการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐานให้แก่โรงเรียนอย่างเพียงพอทั้ง 100% จะใช้อัตราที่จัดให้อยู่ในปัจจุบันไม่ได้ แม้ว่าในปีที่ผ่านมารัฐบาลจะเพิ่มเงินอุดหนุนรายหัวให้นักเรียนชั้น ม.ต้น และ ม.ปลาย แต่จากการประเมินของโรงเรียนพบว่าภาพรวมของทุกหลักสูตรค่าใช้จ่ายเฉลี่ย ม.ต้น ประมาณ 21,500 บาทต่อคนต่อปี ม.ปลาย 35,000 บาทต่อคนต่อปี ที่น่ากังวลมากก็คือ โรงเรียนมัธยมฯสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) ที่เปิดสอนหลักสูตรภาษาอังกฤษ หรือ English Program (EP) ซึ่งปัจจุบันรัฐบาลอนุญาตให้เก็บค่าใช้จ่ายจากเด็กได้ 35,000 บาทต่อปี ในระดับ ม.ต้น และ 40,000 บาทต่อปีระดับ ม.ปลาย แต่ถ้าหากตีความตามรัฐธรรมนูญว่าเก็บในส่วนนี้ไม่ได้เลยเช่นกัน โรงเรียนที่เปิดสอน EP อยู่ก็คงต้องล้มเลิกโครงการไป รวมถึงหลักสูตร Mini English Program (MEP) ด้วย เพราะหากฝืนเก็บแล้วผู้ปกครองไปฟ้องร้องต่อศาลปกครองก็จะผิดกฎหมาย

ผู้บริหารโรงเรียนมัธยม ศึกษาต่างเห็นว่า ถ้าเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญเรื่องไม่เก็บ ค่าใช้จ่ายเป็นจริงอย่างที่มีการตีความกัน คือ โรงเรียนไม่สามารถเก็บอะไรได้เลย ในขณะที่โรงเรียนก็มีค่าใช้จ่ายติดลบทุกเดือน โดยเฉพาะค่าสาธารณูปโภค โรงเรียนก็คงไม่สามารถแบกรับภาระโครงการพิเศษต่อไปได้อีก เพราะต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น ทั้งเงินเดือนครูชาวต่างชาติ สื่อการสอนและเทคโนโลยี และคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียนต้องหากันเองโดยตลอด และจนถึงวันนี้โรงเรียนมัธยมศึกษาหลายแห่งก็เริ่มถอดใจกันหมดแล้ว อย่างไรก็ตามคงต้องรอดูเจตนารมณ์ ของรัฐธรรมนูญอีกครั้งว่า คำว่าค่าใช้จ่ายที่ระบุไว้ หมายถึงอะไร เพราะขณะนี้สภาร่างรัฐธรรมนูญ (สสร.) กำลังจัดพิมพ์เจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญอยู่ คาดว่าจะแล้วเสร็จในสัปดาห์นี้

คนอาชีพครู (นามแฝง) กล่าวว่า การศึกษาคือการลงทุน ในขณะนี้ทางโรงเรียนได้รับงบประมาณเป็นเงินอุดหนุนแต่ละปีนั้นยังไม่พอจ่ายค่าสาธานูปโภคเลย แล้วไปออกระเบียบไม่เก็บค่าใช้จ่าย ผมมองว่าการศึกษาในปัจจุบันเกิดการผิดพลาดอย่างยิ่ง ยิ่งถอยหลังเข้าคลองเข้าไปทุกวัน นโยบายในระดับผู้มีอำนาจ หมายถึงระดับประเทศไม่เข้าใจการปฎิบัติงานในระดับล่าง หมายถึงโรงเรียน ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนจะให้สูงขึ้นทุกปี แต่โรงเรียนขาดปัจจัยในการบริหารจัดการ ผมขอยกตัวอย่างโรงเรียนขาดครู ไม่มีครูที่ตรงตามวิชาเอก จะจ้างคนที่จบใหม่ ๆ มาเป็นก็ไม่มีเงินจ้าง พอเก็บจากผู้ปกครองก็ไม่ได้อีก เพราะเขาบอกว่าให้เรียนฟรี ผมขอบอกกับผู้ปกครองเลยว่าของอะไรที่ได้มาฟรีไม่มีในโลกนี้ และของฟรีนั้นมันไม่มีคุณภาพ เพราะฉะนั้นถ้าจะให้บุตรหลานได้รับการศึกษาดีต้องช่วยกันระดมทุนช่วยกันหาวิธีการเพื่อยกระดับโรงเรียนของรัฐให้ได้ เมื่อผู้ปกครองลงทุนแล้วผู้บริหารทำไม่ได้ก็ให้ย้ายไปเลย

ข้อมูลจาก  http://www.kruthai.info

ส่วนผมคิดว่า การจัดการศึกษาตามหลักสูตรขั้นพื้นฐาน ควรดำเนินไปตามปกติ  การจัดการเรียนรู้โดยไม่เก็บค่าใช้จ่าย ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2550 มาตรา 49 แต่ในกรณีการเรียนพิเศษหรือความต้องการพิเศษ นอกเหนือจากหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน โรงเรียนสามารถดำเนินการเก็บค่าใช้จ่ายได้ เพราะทั้งหลักสูตร (EP) และผู้สอนไม่ได้เป็นข้าราชการที่รับเงินเดือนจากทางราชการ เพียงแต่ใช้สถานที่ของสถานศึก ให้เอื้อต่อการจัดการเรียนรู้ตามอัธยาศัย เช่น ภาษาอังกฤษ ซึ่งหากสถานศึกษากำหนดไว้ 2 ชั่วโมง ต่อสัปดาห์ ในเวลาดังกล่าวควรจัดให้ฟรี หากมีนักเรียนสนใจเรียนพิเศษ นอกเหนือจากที่หลักสูตรกำหนด โรงเรียนจะต้องถามความสมัครใจของผู้เรียนและผู้ปกครอง แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องบังคับให้เรียนทั้งโรงเรียน รวมทั้งวิชาอื่นที่เสริมให้ผู้เรียน

ในส่วนนักเรียนที่พิการ หรือบกพร่องทางสติปัญญา ก็มีกฎหมายรองรับอยู่แล้ว