“มะพร้าว” ภาษาเขมรบ้านผมเรียกว่า “โดง” ถือเป็นพรรณไม้โบราณอีกชนิดหนึ่งในหมู่บ้าน ที่จนถึงตอนนี้บรรดาชาวบ้านร้านตลาด เขายังคงนิยมปลูกเอาไว้ในละแวกบ้านหรือไม่ก็หัวไร่ปลายนา ตามแต่จะมีพื้นที่เหลือว่างพอให้ได้กลบได้ฝัง  

ในการปลูกมะพร้าว ชาวบ้านสมัยก่อนเขามีเคล็ดวิธีที่เชื่อกันว่า ถ้าหากใครทำตามแล้วละก็ มะพร้าวต้นนั้นจะออกลูกเร็วให้ลูกดก กระทั่งเอามากินใช้กันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว

เท่าที่ได้พูดคุยกับบรรดาผู้เฒ่าผู้แก่หลายท่านในหมู่บ้าน ก็พบว่ามีเคล็ดวิธีและความเชื่อหลายเรื่องที่น่าสนใจ จึงถือโอกาสนำมาบอกเล่าสู่กันฟัง

เริ่มตั้งแต่ในช่วงการลงมือปลูก ท่านว่าเวลาที่เอากล้ามะพร้าวลงหลุม ให้เรียกลูกหลานในบ้านมาห้อมล้อมช่วยกันกลบช่วยกันฝัง ยิ่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ทำทีเหมือนกับเป็นทะลายมะพร้าวที่กำลังออกลูกดกให้ลูกงาม

ครั้นพอมะพร้าวยืดลำต้นเติบโต ถึงตอนนั้นก็ให้เอาถ่านไฟฉายที่ใช้แล้วมาทุบ ๆ ๆ จนแตกละเอียด เสร็จแล้วก็เอาไปฝังไว้รอบ ๆ โคนต้น

อีกวิธีก็คือ เวลาที่มีงานศพ หลังเผาศพเสร็จแล้ว ในช่วงเช้าซึ่งเป็นพิธีเก็บกระดูกคนตาย ท่านว่าระหว่างนั้นให้เก็บเอาตะปูที่ตอกโลงศพมาสัก ๓ -  ๔ ดอก พอถึงบ้านก็เอามาตอกลงไปรอบ ๆ ต้นมะพร้าว

ยังมีอีกวิธีนั่นก็คือ ให้เอาผ้าซิ่นผืนเก่าที่ไม่ใช้แล้วมาพันนุ่งให้กับต้นมะพร้าว จะเป็นลายดวงลายดอกก็สุดแท้แต่เลือกสรรมา เฒ่าแก่ท่านว่ามะพร้าวก็อายเป็นเหมือนกัน  

หากทำได้ดังที่ว่ามานี้ ท่านว่ามะพร้าวที่ปลูกเอาไว้จะให้ลูกดก ติดลูกเร็ว กินใช้ได้ตลอดทั้งปี  

เรื่องราวเหล่านี้ ถือเป็นเคล็ดวิธี เป็นความเชื่อที่บอกเล่าสืบต่อ ๆ กันมา จากคนรุ่นปู่ย่า ฟังกันไว้ก็คงจะไม่เสียหายอะไร ส่วนใครที่อยากลองดูก็ตามเชิญตามสะดวกครับ

อ้อ...ยังมีเคล็ดความเชื่อในการปลูกต้นไม้อีกเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ใช่มะพร้าวครับ เป็นเคล็ดคาถาการปลูกกล้วยให้ลูกดกเครือยาว  ผมไปอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่ง เห็นแปลกดีจึงนำมาเล่าต่อเผื่อใครจะจำนำเอาไปใช้บ้าง

เคล็ดเรื่องนี้เขาบอกเอาไว้ว่า ระหว่างที่เอาหน่อกล้วยลงก้นหลุมนั้น ก่อนจะฝังกลบให้ท่องว่าคาถาดังนี้

“กล้วยเอ้ยกล้วย อี...เน่า อีเก้าสิบหวี อี...ดก อีหกสิบหวี อี...น้อย อีร้อยหวี อี...ใหญ่” 

พร้อมกันนั้นก็ทำท่าทำทางเขย่าขย่มหน่อกล้วยตามไปด้วย ทำแบบนี้ท่านว่า ต้นกล้วยมันจะน้อยใจพาลโกรธ แล้วพอโตมันจะออกลูกดกทิ้งเครือยาวให้เราเอาลูกสุกมาปอกกินไปได้    หลาย ๆ วัน

อ้อเกือบลืมบอกไป ใน...ที่ว่างเอาไว้ คนเขียนเขาบอกว่า “ถือเป็นวิจารณญาณส่วนบุคคลที่จะเพิ่มเติมหรือตัดแต่ง”

 พูดง่าย ๆ ก็คือแล้วแต่จะคิดเอาเองว่างั้นเถอะครับ

เฮ้อ...กล้วยเอ้ยกล้วย