โรงเรียนบ้านเกาะโคบเมื่อ ปี 2524-2526 มีนักเรียนอยู่ประมาณ 70  คน ครูประมาณ  6 คน เปิดสอนตั้งแต่ชั้นป.เตรียม จนถึงป.6   ฉันมีเพื่อนร่วมห้องตกบ้าง เลื่อนชั้นบ้าง เฉลี่ยประมาณ 13 คน  (สมัยนี้จะไม่เหมือนสมัยก่อนเพราะแต่ละโรงเรียนจะไม่ค่อยให้นักเรียนเรียนซ้ำชั้น ทั้งที่นักเรียนไม่มีความพร้อมที่จะเรียน )

           ตอนฉันเรียนอยู่ชั้น ป.3 ฉันอ่านหนังสือได้คล่องแล้ว ฉันชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ  เวลาว่างของฉันที่โรงเรียนฉันจะอยู่ในห้องสมุดที่มีหนังสืออยู่น้อยนิด  แต่ฉันก็อ่านเกือบทุกเล่ม ที่จำได้ดีคือ วารสารสหภาพโซเวียต ที่ไม่ทราบเหมือนกันว่าใครบริจาคมา ฉันไม่อ่านเพื่อเตรียมตัวเป็นพวกหัวเอียงซ้ายเอียงขวาหรอก แต่ฉันเปิดอ่านนิทานเด็ก 2 หน้าสุดท้ายของเล่มต่างหาก เมื่อฉันอ่านมาก ฉันก็รู้มาก รู้มากเกินไปมันก็ไม่ดี เพราะสมองที่มีจินตนาการอันไร้ขีดจำกัดของฉันจะทำงานหนักทันที

           เมื่อครูสอนฉันในห้องเรียนเรื่องประวัติศาสตร์ไทย ตอนไทยเสียกรุงครั้งที่  2  ครูบอกว่าเมืองหลวงของไทยจะตั้งอยู่บริเวณที่มีแม่น้ำล้อมรอบ   เพราะแม่น้ำจะเป็นเหมือนกำแพงที่ปกป้องบ้านเมืองให้รอดพ้นจากข้าศึกได้   แต่ไทยเสียกรุงครั้งที  2  ได้ เพราะการบริหารที่ผิดพลาดของผู้นำกองทัพ  (ขอใช้คำสมัยใหม่หน่อยนะคะ) แล้วครูยังบอกอีกว่า เวลาพม่ายกทัพมาตีไทย พม่าจะเผาทำลายบ้านเมือง จะตะโกนโห่ร้องเสียงดังเพื่อข่มขวัญไทย  ฟังที่ครูเล่าแล้ว ทำให้มีความรู้สึกว่าฉันเจ็บปวดเหลือเกิน      

         คืนวันหนึ่ง ฉันไปนอนบ้านตากับยายที่หัวหาด  ยายดับตะเกียงนอนตั้งแต่หัวค่ำ ฉันหลับไปแล้วตกใจตื่นขึ้นมา เพราะได้ยินเสียงกลองและดนตรีดังมาไกลๆ  ฉันไม่ได้ฝันไป แต่ฉันคิดไปเองว่าเกาะโคบบ้านฉันเป็นอยุธยาที่มีแม่น้ำล้อมรอบ  แล้วตอนนั้นเกิดพม่าบุก พม่าคือบ้านคูขุด ที่มาของความอึกทึกครึกโครมของเสียงกลองเหล่านั้น (บ้านคูขุดห่างจากเกาะโคบประมาณ 3 กิโลเมตร แต่มีทะเลกั้นกลาง ทำให้ได้ยินเสียงชัดเจน ที่คูขุดจะมีมหรสพแสดงบ่อย)    คืนนั้นฉันนอนไม่หลับ ฉันกลัวเสียเกือบตาย ฉันกลัวว่าพม่า(คูขุด)จะยกทัพมาตีอยุธยา(เกาะโคบ) ของฉัน  ฉันกลัวว่าจะต้องเสียเมืองให้พม่าไป   มันก็เป็นแค่จินตนาการของเด็ก  9  ขวบที่เพิ่งเรียนประวัติศาตร์ไทยแค่นั้น

       ฉันไม่ค่ยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง เพราะกลัวคนฟังจะคิดว่าฉันบ้า  แต่ฉันยังจำเรื่องนี้ได้เสมอ และยังจำได้ดีจนถึงขณะนี้  ฉันนึกถึงครูสมัยก่อนที่สามารถสอนให้ฉันรู้จักคำว่ารักชาติ  รักบ้านเมือง ถึงแม้ว่าประวัติศาตร์ที่บันทึกไว้จะผิดถูกหรือไม่ก็ตาม  แต่เพราะประวัติศาสตร์นั่นเอง ที่เป็นจุดเริ่มต้นของคำว่ารักชาติ รักบ้านเมืองของฉัน