วัดชลธารวดี หรือวัดเกาะโคบ เป็นวัดที่อยู่ริมทะเลสาบ เป็นวัดแห่งเดียวในหมู่บ้าน มีเจดีย์รูปทรงโบราณอยู่บนเนินเขาเล็กในบริเวณวัด  วัดเกาะโคบไม่มีโบสถ์  แต่ทุกปีลูกหลานชาวเกาะโคบมีการบวชพระ  ส่วนมากเราจะไปบวชกันที่วัดในริมทะเลสาบฝั่งสทิงพระ เช่น วัดประดู่หอม วัดแหลมวัง วัดคูขุด เป็นต้น  แต่ถ้าไม่ไปวัดเหล่านั้น เราจะบวชกันในทะเล ไม่ต้องมีโบสถ์  โดยการเอาเรือหางยาว  2 ลำมาเทียบกัน มีร่มหรือผ้าร่มผืนใหญ่ไว้บังแดด  เรียกกันว่าบวชเล  (ตอนนี้ไม่ค่อยมีให้เห็นแล้ว ) เมื่อบวชแล้วก็จะมาจำพรรษาและศึกษาธรรมะกันที่วัดเกาะโคบนั่นเอง

              สมัยก่อนชาวเกาะโคบมีความผูกพันธ์กับวัดอย่างแนบแน่น  คนเฒ่าคนแก่จะไปวัดทุกวันพระ  ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบไปวัด  เพราะวัดเป็นสถานที่ที่จะได้พบเพื่อนๆอีกที่หนึ่งนอกเหนือจากที่โรงเรียน   ก่อนจะถึงวันสำคัญทางศาสนา เช่น วันมาฆบูชา  วันวิสาขบูชา วันอาสาฬหบูชา วันเข้าพรรษา  วันสารทเดือนสิบ ครูจะนำนักเรียนเดินเป็นแถวยาวไปวัด วัดอยู่ห่างจากโรงเรียนประมาณ  1 กิโลเมตร  เราจะไปถอนหญ้าเจ้าชู้ ก่อนที่จะมีการทำบุญในวันรุ่งขึ้น  พวกเราถอนกันจนมือพอง ตอนแรกก็ไม่ชอบ แต่ตอนหลังก็รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ของเด็กๆที่จะช่วยวัดได้  ก็ไม่คิดอะไร  ทำไปด้วยความสนุกสนาน  ฉันต้องไปถอนหญ้าเจ้าชู้กันปีละหลายครั้งทีเดียว

               เมื่อถึงวันทำบุญ  พิธีการในตอนกลางวัน ฉันจะไม่ขอกล่าวถึง เพราะคงจะเหมือนกันทุกวัด  แต่จะกล่าวถึงพิธีการในช่วงเวลาตอนค่ำ  คือการเวียนเทียนในวันสำคัญต่างๆ   เริ่มตั้งแต่ตอนย่ำค่ำ ชาวบ้านทั้งหลายจะออกเดินทางไปวัดกัน  อันที่จริงระยะทางระหว่างบ้านกับวัดไม่ไกลมากนัก  ทุกคนเดินเท้ากันหมด เด็กๆอย่างฉันจะสนุกมาก ชาวบ้านแถวหัวหาดจะเดินมาเป็นแถว  ถึงบ้านใครก็เรียกตะโกนกันว่าไปวัดได้แล้ว    แล้วเราจะออกเดินพร้อมกัน  ส่วนมากการเวียนเทียนจะเป็นคืนวันพระจันทร์เต็มดวง ไม่ต้องใช้ไฟฉาย  เราเดินไปพลางเล่นเงาของเพื่อนๆไป เหยียบเงาคนโน้นคนนี้  ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันไปตลอดทาง  เมื่อไปถึงวัด เราจะนั่งเป็นกลุ่มๆกันก่อน รอพระมาทำพิธี คนเฒ่าคนแก่ที่พาเชี่ยนหมากไป ก็นั่งคุยกันกินหมากกันไปพลางอย่างมีความสุข  เราก็จะนั่งคุยกับเพื่อนกันอย่างสนุกสนาน  พอพระมาทุกคนจะหยุดคุยและเริ่มสวดมนต์อย่างตั้งอกตั้งใจ   เมื่อเสร็จพิธีแล้ว  เราทุกคนจะกลับบ้าน เดินไปเป็นกลุ่มใหญ่ๆเหมือนเดิม  ต่างพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

               พูดถึงวันสำคัญอย่างวันเข้าพรรษา  พระไม่ต้องบิณฑบาต 3  วัน  ชาวบ้านจะไปทำบุญตักบาตรที่วัดเอง   แต่หลังจากนั้นพระต้องบิณฑบาตตอนเช้าทุกวัน   แต่พอถึงตอนฉันเพลจะมีชาวบ้านนำข้าวไปถวาย ซึ่งจะไม่เหมือนที่อื่นๆ คือชาวบ้านจะผลัดกันนำข้าวไปถวายพระ เรียกว่าการทำแกงเวียน  วิธีการคือ ชาวบ้านซึ่งมีประมาณ 100  ครัวเรือน จะตกลงกันว่า ในระยะเวลา 3 เดือนนั้น ครอบครัวใดจะรับผิดชอบนำข้าวไปถวายพระครอบครัวละ 1 วัน  ข้าวที่นำไปประกอบด้วย ข้าวสวย  แกงเผ็ด แกงจืดหรือผัดผัก ขนมหวาน เรียกว่าทำข้าวหม้อแกงหม้อ  เด็กๆอย่างเราจะรอวันที่ทำข้าวหม้อแกงหม้อกันมาก เพราะกับข้าวที่นำไปถวายพระนั้น จะอร่อยเป็นพิเศษ เรียกว่ายิ่งใหญ่อลังการตามประสาเด็กสมัยนั้น ถ้าบ้านใครถึงเวรแกงเวียน ครูจะอนุญาตให้ไปกินข้าวเที่ยงที่วัดได้ เรียกว่าเด็กๆอย่างเราสนุกทุกเทศกาล  

              จากเรื่องราวที่เล่ามานั้น จะเห็นว่า เราทุกคนมีความสุขที่ได้ทำบุญ การที่ได้เข้าวัดเข้าวา  ไม่ว่าจะทำอะไรเพื่อศาสนา  ถ้าทำด้วยความตั้งใจจริง  ก็ทำให้เรามีความสุขกายสุขใจ  คนรอบข้างก็มีความสุข  บรรยากาศแห่งความสุขแบบนี้ เรียกได้ว่าเป็นเพราะอานิสงส์แห่งการทำบุญโดยแท้...   

              หมายเหตุ ถ้าใครมีความรู้เรื่องการบวชเล ก็บอกต่อมาได้นะคะ .....