ตั้งแต่วันที่ 31 ต.ค.- 1 พ.ย.ที่ผ่านมา ที่ภาคใต้ฝนตกหนักมาก  ฉันพยายามติดต่อกับพ่อของฉันที่เกาะโคบทั้งวัน ก็ติดต่อไม่ได้  ยิ่งพอติดตามข่าวตอนเย็นของวันที่  1 พ.ย. ฉันก็ทราบว่าตอนค่ำของวันนี้จะมีพายุดีเปรสชั่นพัดผ่านอ.สทิงพระ  ซึ่งฉันก็พอจะนึกภาพออกว่าถ้าสทิงพระโดนพายุ เกาะโคบบ้านฉันก็ต้องโดนด้วยแน่นอน  เพราะระยะทางจากสทิงพระกับบ้านฉันถ้าไม่มีทะเลสาบกั้นอยู่ ก็ประมาณ 5 - 6 กิโลเมตรเท่านั้น...

               และในที่สุดสิ่งที่ฉันคาดการณ์ไว้ก็เป็นจริง ในค่ำคืนของวันที่  1 พ.ย.นั้น ลูกฉันตื่นขึ้นมาอาเจียร เวลา 23.00  น. หลังจากนั้นฉันก็นอนไม่หลับ เพราะข้างนอกฝนตกหนัก ฉันนอนฟังเสียงฝนและเสียงลมที่พัดค่อนข้างแรงตลอดเวลา  ฉันรู้สึกเป็นห่วงพ่อ เป็นห่วงญาติๆ พี่น้องชาวบ้านเกาะโคบมาก เพราะที่เกาะโคบคือจุดที่จะโดนพายุเต็มๆ  ความที่เป็นเด็กเกาะโคบ ฉันรู้ว่าในช่วงมรสุม ที่เกาะโคบจะมีลมแรง  เวลานอนที่บ้านซึ่งเป็นเรือนไม้หลังใหญ่ทรงโบราณ  ยกพื้นสูง ลมจะพัดผ่านเสียงดังวิ้ว วิ้ว  พ่อก็จะเรียกลูกๆทั้งสามคนให้ตื่น แล้วไปนอนรวมกันหมด  เพราะพ่อกลัวต้นมะขามข้างบ้าน ซึ่งมีอยู่สามต้นใหญ่ๆ จะล้มใส่บ้าน แต่เราก็อยู่มาได้ด้วยความปลอดภัยตลอดมา..จนถึงตอนนี้ บ้านหลังใหญ่ไม่มีแล้ว แต่มีบ้านชั้นเดียวหลังเล็กๆ ต้นมะขามก็โค่นไปหมดแล้ว  แต่พ่อปลูกต้นใหม่ไว้แทน ขณะนี้ต้นใหญ่พอสมควร  บรรยากาศในช่วงมรสุมก็เหมือนเดิม...

               ในวันที่ 2 พ.ย. ฉันติดต่อพ่อไม่ได้เลย ฉันพยายามติดต่อพ่อและญาติๆ แต่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย  ฉันติดตามข่าวก็มีแต่ข่าวน้ำท่วมหาดใหญ่ ยังไม่มีข่าวพายุพัดที่เกาะโคบเลย  พอดีน้องชายของฉัน(สองเมือง)ติดต่อมาว่าน้องติดน้ำท่วมที่หาดใหญ่ หาดใหญ่น้ำท่วมหนักมาก น้องก็ติดต่อพ่อไม่ได้  ตกตอนบ่ายจึงทราบว่าเสาโทรศัพท์ทางสงขลาล้มเสียหายไปเกือบร้อยต้น...

                วันที่ 3 พ.ย. ฉันได้พยายามโทรติดต่อพ่ออีกหลายครั้ง จนกระทั่งบ่ายสอง มีข้อความเข้ามาว่าสามารถติดต่อได้แล้ว  ฉันจึงโทรคุยกับพ่อ ผลเป็นอย่างนี้ค่ะ

                " ไม่เคยพบเคยเห็นเลยติ๋มเหอ ต้นไม้ข้างบ้านล้มหมด ต้นกล้วยที่พ่อรัก ต้นไม้ที่พ่อปลูก ต้นกระท้อนสมัยย่าปลูก ต้นมะขามล้มหมด  ขนาดต้นตาลโตนดยังหักเป็นสองท่อน  ยอดเมรุเผาศพในวัดยังหัก ลมพัดไปติดอยู่ที่ชายเขา  แต่ที่บ้านไม่เป็นไร หลังคาบ้านไม่ปลิว  ยังดีที่พ่อแม่ตายายปกปักรักษาไว้ให้  แต่บ้านคนอื่นๆหลังคาไปหมด น่าสงสารคนเกาะโคบ ต้นยางพาราที่กำลังตัด หรือยางอ่อน หักล้มโค่นหมด  เสาไฟฟ้าล้ม แต่ไม่มีใครได้รับอันตราย.."   

                น้าศรีของฉัน  บ้านอยู่ริมทะเล พอพายุมาก็หอบลูกจูงหลานวิ่งหนีพายุมานอนที่บ้านฉัน น้าศรีเล่าว่า  " ให้ลองนึกถึงว่าดูหนังสักเรื่อง แล้วคนวิ่งหนีพายุ วิ่งไปต้นไม้ล้มตามหลัง คิดดูว่าน่ากลัวขนาดไหน  ดีที่น้าศรีเอาเครื่องเรือไว้บนบ้านเสียก่อนแล้ว ถ้ายังอยู่ในเรือต้องแย่แน่ๆ เพราะเรือน้าจมหมดทั้งสามลำ  "

                ถึงวันนี้ ขณะนี้ ไฟฟ้าที่เกาะโคบยังดับอยู่  โทรศัพท์ของพ่อเหลือแบตเตอรี่น้อยเต็มที ฉันได้คุยกับพ่อในตอนเย็นแค่ไม่กี่คำ ฉันล้อเล่นกับพ่อว่าเดี๋ยวน้องๆโทรมาหาพ่อไม่ติดเพราะแบตหมด ต้องใช้อย่างประหยัด ให้ได้ยินเสียงว่าปลอดภัยก็ดีใจแล้ว...

              เป็นห่วงพี่น้องชาวเกาะโคบ  ไม่ทราบว่าตอนนี้ขวัญกลับมาแล้วยัง  กำลังใจยังดีกันหรือไม่  ฉันขอภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย พ่อทวดไม้เรียงจงคุ้มครองปกปักรักษาให้พี่น้อ้งชาวเกาะโคบทุกคนปลอดภัย  ให้มีกำลังใจดีกันทุกๆคนด้วยเถิด...สาธุ..

หัวหาดหน้าบ้านน้าศรี    

พ่อกับกล้วยที่พ่อรัก ภาพที่ฉันตั้งใจจะใส่ในบล็อก เรื่อง พ่อ..พอเพียง 

ที่ฉันยังไม่ได้โพส...สู้ต่อไปนะพ่อ..