น้าศรี และน้าเนียม(แฟนน้าเขยที่เสียชีวิต)

     วันอาทิตย์ที่ 14 พ.ย.ที่ผ่านมา ฉันได้กลับไปเกาะโคบด้วยความตั้งใจหลายอย่าง ทั้งเยี่ยมพ่อ เยี่ยมญาติ เยี่ยมเกาะโคบ และที่สำคัญไปร่วมงานศพน้าเขยที่เสียชีวิตเพราะความตกใจในคืนที่เกิดพายุ  ท่านไม่ได้เสียชีวิตในทีเดียว แต่ท่านก็มีอาการป่วยหลังจากเกิดพายุ เข้ารับการรักษาตัวไม่กี่วัน สอบถามน้าได้ความว่า คืนที่เกิดพายุนั้นหลังคาบ้านปลิวลอยตามลมไปเกือบหมด  ฝาบ้านและหลังคาบ้านของลูกน้าที่อยู่ชายทะเลลอยไปตกลงข้างบ้านน้า น้าเขยก็ตกใจกลัว ไหนจะเป็นห่วงลูกหลานอีก  สภาพจิตใจท่านรับไม่ได้ก็มีอาการป่วยตั้งแต่นั้น..

บ้านพี่นอมลูกของน้าเนียม

       ระหว่างที่ฉันนั่งรถกลับเกาะโคบ ฉันเห็นร่องรอยความกราดเกรี้ยวของพายุได้ชัดเจน ต้นยางล้มระเนระนาดตั้งแต่แถวป่าบอน ปากพะยูน จนมาถึงตำบลเกาะหมาก ความเสียหายก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้น สภาพที่พ่อบอกว่าเหมือนยักษ์ซัดเหมือนจริงมาก ต้นยางพาราหักโค่นล้มไปคนละทิศคนละทาง  ตอนนั้นฉันยังไม่ถึงเกาะโคบ ฉันยังนึกภาพเกาะโคบไม่ชัดเจนนัก...

        ถึงบ้านฉันแล้ว ฉันไม่ได้ดูบ้านหรอกนะ เพราะฉันกำลังตกตะลึงกับภาพที่ฉันเห็นตรงหน้า ขณะนั้นฝนกำลังตก ฉันเปิดประตูรถวิ่งไปดูภาพที่ทำให้ฉันตกใจไม่ได้นึกเลยว่าฉันจะเปียกหรือไม่...

 ต้นไม้บนภูเขาหน้าบ้านจากที่เคยเขียวชอุ่ม ต้นไม้ขึ้นแน่นมาก..

   ภาพที่ฉันวิ่งตากฝนลงไปดู นี่มันป่าของย่า ต้นไม้ที่เห็นจริงๆแล้วเป็นป่าจริงๆ ที่บ้านไม่ได้ตัดไม้เพื่อปลูกยางพาราเหมือนบ้านอื่นๆ เป็นป่าเขียวแห่งเดียวของเกาะโคบ หักโค่นเหลือเท่าที่เห็น...

นี่ก็ด้วย..

นี่ก็ด้วย..พ่อฉันใส่หมวกดูผลงานวาตภัย..

         หลังจากนั้นฉันก็ตระเวนรอบเกาะโคบ เพื่อดูบ้านพี่น้องของฉัน ขนาดฉันเห็นแค่ร่องรอยของพายุ ฉันยังรู้สึกกลัว ขนลุกขนพองไปหมด แล้วพี่น้องของฉันตอนนั้นจะรู้สึกอย่างไร...

บ้านน้าฮิ้น เขาทวด..

บ้านพี่พิม..

สวนยางที่เกาะโคบ..

เรือใครก็ไม่รู้ขาดเป็นสองท่อน จนถึงตอนนี้ยังหาเจ้าของไม่เจอ..

       ช่วงก่อนเที่ยงฉันนั่งเรือไปบ้านศรีไชย เพื่อไปงานศพน้าเขย จริงๆแล้วงานศพน่าจะตั้งที่เกาะโคบ ถ้าไม่เป็นเพราะเมรุเผาศพหักเสียหายในคืนวันเกิดพายุ  แล้วน้าเขยก็สั่งไว้ก่อนตาย ด้วยความที่ไม่อยากให้ลูกๆลำบากในการเผา ก็เลยสั่งให้ไปบำเพ็ญกุศลศพที่สทิงพระเลย..

ลูกสาวไปด้วย..

ภาพต้นลำพูในทะเลสาบสงขลา หักโค่นอย่างที่เห็น..

นี่ก็ด้วย...

       ในความโหดร้ายของธรรมชาติ ความงดงามในจิตใจของพี่น้องชาวไทยช่วยบรรเทาความเจ็บปวด ความกลัว ความเสียขวัญให้พี่น้องชาวเกาะโคบมีความหวัง มีแรงที่จะสู้ชีวิตกันต่อไป..

       ขอบคุณทุกแรงใจ ขอบคุณกำลังทรัพย์ของทางภาครัฐ และเอกชน พี่น้องชาวไทยทุกคนที่ร่วมกันบริจาคไม่ว่าจะผ่านช่องทางไหน ชาวเกาะโคบได้รับความช่วยเหลือทั้งกระเบื้องมุงหลังคา ข้าวสาร อาหารแห้ง  พอได้ประทังชีวิตในช่วงที่จับต้นชนปลายไม่ถูก..

       ขอบคุณไทยทีวีสีช่อง 3 ที่ส่งกระเบื้อง ข้าวสารอาหารแห้ง ที่ฉันคิดว่า บุญสนองเร็วเหลือเกิน (ฉันร่วมบริจาคกับช่อง 3 อยู่บ่อยๆผ่านทางระบบ sms )...

       เหนือสิ่งอื่นใด ชาวเกาะโคบทุกคนต่างซาบซึ้งในน้ำพระทัยของพ่อหลวง และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์ที่พระราชทานถุงยังชีพให้กับพี่น้องชาวเกาะโคบ  พระองค์ท่านทรงรับรู้ถึงความยากลำบากของลูกๆ ทรงห่วงใย ทรงทำให้ชาวเกาะโคบมีขวัญและกำลังใจที่จะต่อสู้กับความจริงของชีวิตที่แสนจะโหดร้ายต่อไป...

       ขวัญเอย...ขวัญมา..