พยานในชั้นไต่สวนของอัยการผู้ร้องพิสูจน์ไม่ได้ว่า “ทักษิณ” ใช้อำนาจหน้าที่

สั่งการให้หน่วยงานราชการออกมาตรการ และข้อกำหนดต่างๆ เพื่อเอื้อประโยชน์

ต่อธุรกิจในเครือชินคอร์ปฯ และมีการขายหุ้นชินคอร์ปฯให้ลูกและญาติพี่น้อง

ไปอย่างถูกต้องไม่ใช่นิติกรรม อำพราง หรือแม้ว่าพยานหลักฐานฝ่ายอัยการผู้ร้อง

จะฟังได้ว่ามีการซุกหุ้นหรือใช้ อำนาจรัฐเอื้อประโยชน์ แต่ก็เป็นความผิดทาง

อาญาจะนำมาเป็นเหตุยึดทรัพย์ไม่ได้(คดีอาญาอยู่ระหว่าง จำหน่ายคดี

เพราะไม่ได้ตัวจำเลยมาขึ้นศาล...ทักษิณหนี)

นายกรัฐมนตรีมีพฤติการณ์เข้าไปเกี่ยวข้องสั่งการหน่วยงานใต้อำนาจให้ออก

มาตรการเอื้อประโยชน์ต่อธุรกิจครอบครัว ทรัพย์ที่ได้มาจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย

ซึ่งจะต้องริบทรัพย์สินส่วนที่ได้มาโดยมิชอบ แต่จะริบหมดทุกส่วนไม่ได้

หุ้นชินคอร์ป ก่อนทักษิณรับตำแหน่งนายกฯ เดิมมีราคา 2 หมื่นล้านบาท

ต่อมาขายได้ในราคา 7.3 หมื่นล้านบาท ส่วนต่างที่ต้องยึดตกเป็นของแผ่นดิน

คือ 5.3 หมื่นล้านบาท

กรณีนี้คือศาลเชื่อตาม “ทฤษฎีวัวกินหญ้ารัฐ” ของ “อ.แก้วสรร อติโพธิ”

คือหากใครแอบเอาวัวไปกินหญ้าของคนอื่นจนอ้วนขึ้นมาก็ต้องยึดวัวทั้งตัว

จะยึดเฉพาะแขนขาวัวไม่ได้ เช่นเดียวกับผลประโยชน์ที่งอกเงยจากการทุจริต

ทรัพย์สินและสัมปทานของชาติมา เป็นของตัวเอง หากทรัพย์นั้นได้มาโดยมิชอบ

ก็ควรต้องยึดเป็นของแผ่นดินทั้งหมด จะยึดเพียงบางส่วนตามที่ทนายฝ่ายทักษิณ

พยายามต่อสู้อ้างว่าทรัพย์บางส่วนโอนให้ลูกเมียไปแล้วไม่ได้