อาทิตย์หยุดยาวเข้าพรรษาปีนี้ ทริปขับรถพักผ่อน-ท่องเที่ยวเชียงใหม่-อิสานเหนือ
จากเพชรบูรณ์ เข้าจังหวัดชัยภูมิ งานบุญเทียนพรรษาแล้ว วันรุ่งขึ้นตัดผ่านขอนแก่น
ขึ้นไปเมืองเลยสู่จุดหมายปลายทาง ที่บ้านเชียงคานอีกครั้งหนึ่ง เป็นปีที่สองแล้วที่มาเยือน
พักผ่อนเมืองเก่าที่สงบริมน้ำโขง คณะเราเลือกได้ที่พักหน้าวัดศรีคุนเมืองวัดเก่าราวปี 2485
ของถนนสายเก่าริมน้ำโขงของหมู่บ้านเชียงคาน ท้ายของวันหยุดสุดสัปดาห์พอดี....
ก็จึงมีความสงบมากขึ้น ผู้คนนักท่องเที่ยวเดินทางกลับกันหมดแล้ว กลับสู่ปกติสภาพเชียงคาน

ภาพอันสงบมีความสุขของชาวพุทธศาสนิกชน ก็คือรุ่งอรุณของวันใหม่ที่ได้ร่วมทำบุญตักบาตร
แด่พระสงฆ์ โดยเฉพาะการตักบาตรข้าวเหนียวของบ้านเชียงคาน ที่เหมือนกับเมืองหลวงพระบาง
เมืองที่มาพักผ่อนสอง-สามครั้งแต่ก็ยังไม่เบื่อ...เช้านี้ผู้คนเงียบไปหน่อยแต่ ก็ได้เห็นภาพของงานบุญ
การตักบาตร์ข้าวเหนียวในหมู่บ้านเชียงคาน ในวันที่ฟ้า-ฝนปอยเข้าพรรษาปีนี้พอดีครับ

อีกเช้าหนึ่งของวันพักผ่อนที่ยืดเวลาให้ช้าลง ไม่มีการงานใดมาเร่งรีบ มุมชีวิตจึงได้ชะลอสงบเรียบ
ริมสายน้ำแม่โขง รวมทั้งชีวิตผู้คนทั้งสองฝั่งน้ำ ที่กลับสู่วันชีวิตปกติไม่เหมือนวันรับการท่องเที่ยว
หลังกาแฟ-อาหารเช้าง่ายๆหาได้จากที่พัก แล้วออกเดินยืดเส้นยืดสายไปตามระเบียงถนนหลังหมู่บ้าน
มองชีวิตที่เชื่องช้าของชาวบ้านที่ถีบจักรยานผ่านไปมา กลับจากจ่ายตลาด บ้างก็ออกกำลังกายสบายๆ

แม้บ้านเรือนที่ผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน ก็ยังคงเหลืออนุรักษ์กันไว้บ้าง ให้คนเก่าแก่ได้ชื่นใจ
ที่ได้เสมือนเวลาซึ่งย้อนกลับไปอีกมากมาย ไม่รวดเร็วเกินไปกว่าอารยะธรรมใหม่จะเข้ามาเบียดบัง
ดึงกระแสไปสู่ระบบโลกาภิวัฒน์ตามคนรุ่นใหม่ ที่นิยมตะวันตกเข้ามาแทนที่ พอมีให้เหลือดูอยู่บ้าง...

มีเวลาเดินไปริมน้ำโขงทิศตะวันออกจากสุดเขตบ้านเชียงคาน ผ่านอาคาร-บ้านเรือน
ไปจนถึงท่าเรือขนถ่ายสินค้า ที่ผ่านด่านผ่อนปรนชายแดนไทย-ลาว อีกจุดหนึ่งที่เป็นแรงกระตุ้น
เศรษฐกิจของเมืองเลย เราไปกันเรื่อยๆจนถึงแก่งคุดคู้ เขตต่ออำเภอปากชม เป็นอีกจุดหนึ่ง
ที่นักท่องเที่ยวมาชมวิวทิวทัศน์ นั่งเรือเที่ยวแกะแก่งริมฝั่งโขงด้านนี้......

เลือกขี่จักรยาน นั่งเรือเที่ยวแก่ง แล้วชวนกันนั่งสามล้อค้นสวยกลับบ้านพักที่เชียงคานก็ไม่เลว
ได้เปลี่ยนบรรยากาศการท่องเที่ยวซ๊ะมั่งก็ดี...แต่น่าจะแวะริมทางหมู่บ้านอุดหนุนของฝาก
จากแก่งคุดคู้ที่ขึ้นชื่อลือชา คือมะพร้าวแก้ว มีขายกันเป็นล่ำเป็นสรรตลอดเส้นทาง....

มีทั้งแบบธรรมดาและเกรดพิเศษให้เลือกชิม ซื้อไปเป็นของฝาก เพราะหมู่บ้านนี้เค้าผลิตจำหน่าย
เป็นอุตสาหกรรมครัวเรือนของฝากโอท๊อป ของแก่งคุดคู้เลยที่เดียว เราก็เลยแอบแวะชม
การประกอบการมะพร้าวแก้ว ของหมู่บ้านนี้เสียหน่อยเพราะอย่างน้อยก็คืออาชีพของกลุ่มชนที่นี่ครับ





พ่อบ้านเลือกมะพร้าว แบ่งเกรด ลงมือหั่นด้วยตัวเอง เพื่อรักษาคุณภาพมาตรฐาน
ขายดิบขายดีจนปีนี้บอกว่าผลิตไม่ทันขาย และ ต้องสั่งมะพร้าวมาจากเมืองอื่น
เฉพาะชิ้นใหญ่เกรดดีนั่นต้องสั่งล่วงหน้า วันท่องเที่ยว-วันหยุดไม่พอจำหน่ายด้วยครับ