หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร ๑๔ “อ้าวนั่งทำอะไรอยู่มืดๆทำไมไม่เปิดไฟกินอะไรมาหรือยัง” ผมสลัดความคิดออกไปเมื่อได้ยินเสียงทักมาจากด้านหลังไม่รู้ว่าตัวเองนั่งจมอยู่ตรงนี้นานเท่าใดไฟฟ้ากลางห้องถูกเปิดสว่างจ้าข้างนอกสลัวมัวหม่นลงแล้วแสงซีดๆของไฟถนนส่องกระทบพื้นแลดูซึมเซา “หากินเองนะฉันกินมาจากข้างนอกแล้วขอไปพักก่อนเหนื่อยจังเลยวันนี้พรุ่งนี้มีงานสมาคม....” เสียงนั้.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร ๑๓ ความรับรู้ใหม่ในวันนี้เรื่องราวที่ได้พบได้เห็นได้ยินได้ฟังในช่วงเวลาสั้นๆที่อัดแน่นไปด้วยสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับที่เคยรู้ทำให้ผมงุนงงมันไม่ควรเกิดขึ้นกับชายวัยเกษียณที่เคยเป็นข้าราชการระดับสูง ผมไปปรากฏตัวที่หน้าหอประชุมใหญ่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ตั้งแต่เช้าตามคำแนะนำของเพื่อนหน้าใหม่คนนั้นได้เห็นผู้คนหลากหลายทั้งวัยและการแต่งกายที่บอกได้ว่าคนล.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิด ๑๒เขียนโดย รัตนพร 12 สายตาของพ่อที่มองมาอย่างเชื่อมั่นริมฝีปากบางของแม่ที่ดูเหมือนจะแย้มยิ้มเอ่ยคำปลอบอยู่ตรงหน้าผมตะลึงมองภาพนั้นราวกับไม่เคยเห็นมาก่อนภาพของผมเองในชุดข้าราชการเครื่องแบบเต็มยศเสื้อขาวกางเกงดำประดับอินทรธนูและเหรียญราชอิสริยาภรณ์แต่ดวงตาที่มองมานั้นคือดวงตาของพ่อภายใต้สันคิ้วหนาจมูกและปากก็เป็นของแม่อย่างชัดเจนผมเข่าอ่อนรูดตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้าภาพนั้นตั.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 11 พระสวดมนต์ทำน้ำมนต์ประพรมไปทั่วบ้านก่อนจะฉันเพลให้ศีลให้พรแล้วกลับวัดแม่ครัวยกสำรับอาหารออกมาเลี้ยงญาติๆและเพื่อนบ้านใกล้ชิดที่มาร่วมงาน ผมถูกเรียกให้ไปนั่งบนพื้นรวมกลุ่มกับคนรุ่นราวคราวเดียวกันที่ล้วนเป็นเพื่อนเล่นยางวงทอยกองช้อนปลากัดและอาบน้ำคลองมาด้วยกันเมื่อผมยังเป็นเด็กหลายคนผมจำไม่ได้หลายคนพอมีเค้าแต่ละคนดูแก่กร้านผมหงอกขาวบางคนก็หัวล้านโล่ง.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 10 ประตูไม้หนาหนักเรียบๆสีน้ำตาลเข้มเผยให้เห็นภายในบ้านหลังเล็กของเธอซ้ายมือเป็นห้องนั่งเล่นหน้าต่างยาวจรดพื้นผนังทุกส่วนที่เหลืออัดเต็มไปด้วยหนังสือผนังด้านหนึ่งเธอเก็บไว้สำหรับรูปภาพทั้งเล็กและใหญ่กลางผนังคือภาพเขียนตัวเธอในชุดเสื้อสีเขียวมีผ้าสีแดงสองแถบที่ปกใส่หมวกสีเขียวมีรูปดาวสีแดงที่หน้าหมวกมือถืออาวุธสีดำมันเบือนหน้ามองตรงไปในทิศทางอื่นแลเห็นสันจม.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 9 เสียงพูดเบาๆกันที่ห้องข้างๆในบ่ายวันหนึ่งทำให้ผมต้องเปิดประตูห้องออกไปดูแม่กับบุหงานั่นเองแม่นั่งอยู่บนเก้าอี้หวายบุหงานั่งอยู่ที่พื้นข้างเท้ามือจับปลายเท้าแม่บีบนวดไปด้วยคุยไปด้วยทั้งคู่พูดคุยกันสนิทสนมยิ้มแย้มไม่มีใครเห็นผม “มนต์พระวัดไหนล่ะลูก” “วัดกลางทั้งหมดค่ะหนูนิมนต์ไว้๕รูปให้น้าหลวงเป็นประธานสงฆ์พี่เณรชอบนำไหว้พระ” .... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 8 ปีนั้นคือปี๒๕๑๖ปลายปีขณะที่ผมกำลังจะสอบเกิดกรณีนักศึกษาเดินขบวนเรียกร้องรัฐธรรมนูญ เช้าวันหนึ่งในต้นเดือนตุลาคมผมเตรียมตัวมาสอบตามเวลาเมื่อมาถึงคณะก็พบว่าห้องสอบทุกห้องห้องเรียนทุกห้องถูกปิดตายพวกเรายืนออกันอยู่หน้าคณะไม่เข้าใจสถานการณ์มีรุ่นพี่สองสามคนที่รุ่นน้องรู้สึกว่าเป็นคนแปลกๆพูดเรื่องแปลกๆมาบอกให้พวกเราไปรวมกันที่ลานโพธิ์ผมเดินตามคนอื่นๆไปเห็น.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 7 “เมื่อวานผมพบบุหงา” ผมเอ่ยขึ้นในวงอาหารเช้าแม่ไอขลุกขลักแล้วเสหยิบขันน้ำด้วยมือข้างที่ใช้เปิบข้าวขึ้นดื่มอั้กๆผมมองตามเมล็ดข้าวเปื้อนเนื้อปลาที่หลุดจากมือแม่ลงขันน้ำจรวยมองตามแล้วรีบลุกขึ้นไปหยิบชามใส่น้ำล้างมือและผ้าเช็ดมือสะอาดมาส่งให้แม่เช็ดมือแล้วยังช่วยเช็ดปากให้แม่ก่อนจะลุกไปหยิบแก้วและเหยือกน้ำมาวางให้ผมแทนขันน้ำใบที่แม่เพิ่งวาง จ.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 6 เรื่องนั้นเกิดขึ้นเมื่อสี่สิบกว่าปีมาแล้วผมได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยจบออกมาได้รับราชการสมความตั้งใจพ่อและแม่ได้เห็นความสำเร็จของผมแต่บนเส้นทางความสำเร็จด้านการเรียนและการงานของผมไม่มีบุหงา เราตกลงกันเองว่าเราจะรักษาความรักของเราเอาไว้ต่างคนต่างไปทำหน้าที่ไขว่คว้าหาความฝันเมื่อไหร่ที่เราทำสำเร็จเราจะกลับมาร่วมชีวิตกันในเวลานั้นผมรักเธอจริงๆเธอก็คงรักผมไ.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 5 ปีสุดท้ายที่โรงเรียนผมได้เรียนวิชาดนตรีแต่เนื่องจากเป็นโรงเรียนเล็กๆต่างอำเภอครูที่สอนก็เพียงรู้จักเล่นเครื่องดนตรีบางชนิดไม่ได้เรียนทางดนตรีมาโดยตรงจึงสอนเท่าที่สอนกันได้หนึ่งในนั้นคือเมาท์ออร์แกนผมเรียนเมาท์ออร์แกนและมีเป็นของตัวเองด้วย ไม่ว่าเวลาใดหากผมว่างเสียงเพลง “รักคุณเข้าแล้ว” จากเมาท์ออแกนก็จะดังขึ้นที่หน้าต่างบานนี้ส่งความในใจไ.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 4 รถสองแถวจากตัวอำเภอเข้าจังหวัดวันนี้ว่างโล่งผมกลับบ้านมาเยี่ยมแม่แล้วนัดเพื่อนร่วมรุ่นมัธยมสังสันทน์กันหลังจากไม่ได้เจอกันหลายสิบปีรถออกจากคิวไม่ทันพ้นตลาดผู้หญิงคนหนึ่งโบกให้รถหยุดรับนับเป็นผู้โดยสารคนที่สองของรถคันนี้ผมยิ้มพยักหน้าทักทายเธอตามแบบคนเมืองเดียวกันเธออมยิ้มนิดๆรับการทักทายของผมในรถไม่มีใครอื่นอีกเราต้องนั่งไปด้วยกันเกือบชั่วโมงผมจึงหาเรื่อ.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิดเขียนโดย รัตนพร 3 พ่อของผมเป็นครูประชาบาลระดับครูน้อยไม่มีวุฒิการศึกษาใดๆเมื่อนโยบายปฏิรูปการศึกษาขนานใหญ่หลังเปลี่ยนแปลงการปกครองที่มุ่งเน้นการอ่านออกเขียนได้ตกมาถึงหมู่บ้านที่พ่ออยู่พ่อซึ่งเป็นเพียงคนเดียวในหมู่บ้านที่รู้หนังสือจึงถูกตามตัวให้มาเป็นครูคนแรกและคนเดียวของหมู่บ้าน พ่อแม่ของพ่อตายเสียตั้งแต่พ่อยังเด็กญาติผู้ใหญ่ที่บวชเป็นพระจึงเอาไปอยู่ด้วยที่วัดได้เรีย.... |
หน้าต่างบานเก่าที่บ้านเกิด เขียนโดย รัตนพร 2 "หรัดเอ๊ยทำไรอยู่ลงมาช่วยแม่ลิดพร้าวสักยี่สิบหนวยซิบ่าวเอิบอิมาเอาเย็นนี้" แม่ตะโกนบอก บ้านผมอยู่ในสวนมะพร้าวเนื้อที่เจ็ดไร่พ่อปลูกมะพร้าวไว้กว่าร้อยต้นมะพร้าวอ่อนมะพร้าวสุกเป็นรายได้ที่แม่ได้มาจุนเจือครอบครัวนอกเหนือจากเงินเดือนครูประชาบาลเดือนละหกร้อยบาทของพ่อ "แล้วนี่รูญยังไม่ถึงบ้านอีกหรือ" แม่ถามถึงน้องชายคนเดียวของผมพ่อกับแม่มีลูกไม่มากถ้าเทียบก.... |
<< | ธันวาคม 2019 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 |