ความในใจที่เก็บมา บ่น บ่น เพราะ...... เติมให้ด้วยเมื่ออ่านจบนะ เอิ๊กๆๆ

โดยร่วมนิสัยก้อเป็นคน ร่าเริง เฮฮา
ไปตามประสาเด็กบ้านๆ ไม่คอยคิดอะไรมากมายนัก
อยากพูด อยากบอก อะไรใครก้อตาม ปากกับใจตรงกัน

คิดถึง รักนะ  จุ๊บจุ๊บ หลับฝันดี ฯลฯ
เพราะไม่ได้รู้สึกอะไร จริงๆนั้นคือเรื่องปกติ..ปากดี ปากเด่ เจงๆเล๊ย

แต่ถ้ารู้สึกที่พิเศษ พิเศษ ดี ดี
กับใครสักคน..พูดไม่ได้ จะพูดอะไรแต่ละคำ
แมร่งโคตรยากส์มากกกกก  อู๊ยย(พูดคำหยาบ ขอโทษ)
 คิดแล้วคิดอีกไม่รู้จะคิดอะไรนักหนา ธ๋อ ธ่อเอ๋ย(แม่คู๊ณ)
รัก ก็ รักดิ๊ คิดถึง ก็คิดถึงดิ๊ รู้สึกดีดีกับใครก็บอกเค้าไปดิ๊
ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย...เอ่อนะ ..กล้า กล้า ดีมั้ยหว่า หว่า

นิสัยกวนติงงี้มั่กมัก เอ่รึ งัย ต้องถามเพื่อนอีกทีก่อนนะ คิคิ
เพราะที่บ้านมีแต่ผู้ชายถึง 4 คน มีเราเป็นหญิง คนเดียว
บุคลิกภาพภายนอกดูแมนมาก(คล้ายทอมบอย)
ที่จริงมันน่าจะเป็นทอมไปเสียเลย นะ อืมทำไมไม่เบี่ยงเบนว่ะ ฮ่าฮ่า

พ่อคือต้นแบบ..ผู้ชายในฝัน หล่อใจดี ยิ้มยิ้ม เสมอ
ไม่บ่น รักเราที่เป็นเรา..เข้าใจเรามากที่สุด รู้ใจ ว่าเราต้องการอะไร
 

มีนิสัย..ม่ะคอยดี 70/30

ดีเหลือแค่ 30 ส่วน 70 เลวร้ายคับพี่เพ่
นะนะ ความอ่อนหวานหาไม่เจอ ความดื๊อดื้อมีเพียบ
เอาแต่ใจตัวเอง ใจร้อน ขี้วีนที่หนึ่ง(เวลาสอบ ที่โหล่)

แต่ไม่ได้ชอบหาเรื่องใครก่อน..อย่ามาลอบกัดกันดิ๊

จริงใจ เสมอ รักใคร..ให้ได้หมด..
มองโลกใบนี้ในแง่ดีมาก(ซื่อ..จน..เซ่อ..แถมคับแถม..โง่..ดั๊ว)

แต่วันนี้ มองโลกในมุมใหม่..เรียนรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
มองอะไรก้อตามให้นานขึ้น ใช้เวลาในการพิสูจน์เสมอ
และมันก็พิสูจน์ได้จริงๆ

.

ความคิดที่ว่าตรู!ถูกเสมอ
ถ้ามีกฏ ก้อชอบแหก..กฏ(มันโดนมั่งนะเนี่ย อิอิ)
ทำผิด(ที่ไม่ผิดกฏหมาย)บ่อยจนเป็นเรื่องปกติภายในบ้าน
พ่อ แม่ พี่ชาย ใจดี ไม่ดุไม่ตี เหมือนไข่ในหิน ที่น่าฝังดิน...มาก ฮี่ๆ
เพราะความรักที่มีมากมายของครองครัว..
และการให้อภัย และ ให้อภัย เป็น 1,000 ครั้ง
ทำให้เราเสียนิสัย(สันดานดิ๊ชิมิ)

.

ห้าม!!ขัดใจ ถ้าโดนขัดใจ จะแสดงฤทธิ์เดชที่ลานหน้าบ้าน
เต็มเหนี่ยว แหกปากร้องโว้ยวาย เอาเท้ากระทืบๆพื้นดิน ชักดิ้นชักงอ

.

โถ ธ๋อ ธ่อ ไอ้ลูกที่พ่อกะแม่ตั้งใจให้เกิดมากไปก้อเป็นเช่นนี้แล อิ๊อิ
ไม่รู้พี่ๆ ทนได้งัย อยากรู้แต่ไม่อยากถาม ถามตอนนี้อาจจะโดนตึ๊บส์ได้

.

ย้อนหลังนิดหนึ่ง ตอนเด็กๆชอบวิ่งแก้ผ้า อู๊ยย ไม่โป๊ โป๊
พยายามถ่ายภาพนู๊ดมาตั้งแต่นอนแบเบาะจน 3 ขวบ เอิ๊กๆๆ ไม่เวอร์ค ไม่เวอร์ค

กลับไปใส่ผ้าถุง กับ เสื้อคอกระเช้า มัดผมเป็นจุกที่กลางกะบาล
สวยและน่ารักที่สุดในบ้าน อิ๊อิ จะอ๊วกละเซ๋

แต๊ แต่ คุณหมา ที่พ่อเลี้ยงไว้เฝ้าบ้านนะสิ
มันอดหมั่นไส้(อิจฉามากกว่า)ในความน่ารักของเรามากเกินไป
ไล่กัดซะจม สาม เขี้ยว โอ๊ะ โอ๊ย เจ็บปวดรวดร้าวถึงก้นบึ่งของหัวใจ

เป็นสิ่งที่ฝังใจและเป็นประเด็นให้..กลัว กลัว..หมา
แต่ตอนเนี่ย กลัวคน มากกว่า กลัวหมา อีกนะ

(รักเจ้าของหมา แต๊ม่ะรักน้องหมาด๊ะม่ะ?)ครายหว่า ?เอิ๊กๆๆ

จนทุกวันนี้แผลเป็นมีอยู่ที่เดียว
ตรงข้อเท้าด้านขวา  ต้องสักเพื่อปิดรอยแผลเป็น

หมาที่เราเลี้ยงเอาไว้แท้ๆ ยังกัดเรา
นับประสาอะไรกับคน จริงป่ะ?
ที่หน้าตาไม่เหมือนเรา จะไม่ทรยศหักหลังเราได้ไง?
ใช้ความไว้เนื้อเชื่อใจของเรา...ทำร้ายเราได้เสมอ
เพื่อผลประโยชน์ของ เค้า เค้า อิ ธ๋อ ซึ่งๆหน้าดิ๊
แปลกคนเรา นิ ชอบทำตัวเหมือน น้องหมา ป่ะด๊าย หุหุ

สัจธรรมของชีวิตอีกข้อหนึ่ง..