ผมเป็นหนึ่งในคนที่บริโภคสื่อทุกประเภทอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นสื่อทีวี วิทยุ หนังสือพิมพ์ และสื่ออินเตอร์เน็ต

ในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมามีข่าวหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าทุกสื่อร่วมมือร่วมใจกันนำเสนออย่างต่อเนื่อง และละเอียดยิบ  คือกรณีของนักศึกษาชาวเกาหลีใต้จากมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย เทค ประเทศสหรัฐอเมริกา"โชเซืองฮุย" สังหารหมู่ 32 ศพก่อนจะจ่อขมับลั่นไกปลิดชีพตัวเอง สื่อมวลชนทำหน้าที่เกาะติดเหตุการณ์ทั้งรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รายละเอียดชีวิตของนายโซ และมีการ ถ่ายทอดภาพที่นายโซตั้งใจส่งไปให้ NBC โดยเจตนา เพื่อชี้แจงถึงเหตุผลที่เขาต้องตัดสินใจกระทำการดังกล่าว

ถึงแม้แง่มุมที่นำเสนอจะเป็นความพยายามในการวิเคราะห์สภาพทางจิตของนายโซ และวิเคราะห์ถึงเหตุผลที่เขากระทำ แต่ดูไปแล้วเหมือนกับว่านายโซ อาชญากร ที่ทำการฆาตกรรมหมู่คนถึง 32 คน อย่างเตรียมการมาแล้ว กลายเป็นฮีโร่ เพราะเพียงชั่วข้ามคืน สื่อนำเสนอเรื่องราวของเขาทุกแง่มุมชีวิตราวกับเขาเป็นผู้สร้างวีรกรรมที่สำคัญให้กับโลก ทั้งๆ ที่สิ่งที่เขากระทำได้สร้างความโศกเศร้าเสียงใจให้กับคนมากมายหลายร้อยคนที่เป็นญาติและคนในครอบครัวของคนที่เสียชีวิต โดยที่ไม่ได้กระทำความผิดใดๆ ตามที่นายโซ ได้พยายามกล่าวว่า สิ่งที่เขากระทำคือต้องการสร้างให้โลกมีความเท่าเทียมกัน เสมือนกับว่า เขาเป็นพระเจ้าของโลกยุคใหม่ ที่ต้องการสร้างปรากฎการณ์ให้โลกหันมามองสังคมอเมริกันที่มีความไม่เท่าเทียมกัน และเป็นสังคมแห่งการบริโภค จนกดดันให้เขาต้องกระทำการเพื่อช๊อคโลกโดยเจตนา

ผมไม่แน่ใจว่ามีสื่อที่ได้นำเสนอเรื่องราวชีวิตของคนที่ถูกฆาตกรรม และความสูญเสียของครอบครัวเขาบ้างหรือเปล่าในช่วงสองสัปดาห์หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เท่าที่ผมติดตามมีการนำเสนอข่าวน้อยมาก ยกเว้นกรณีที่มีการส่งศพผู้ถูกฆาตกรรมชาวอินโดนีเซีย กลับบ้านเท่านั้น

จากข่าวที่สื่อนำเสนอทำให้ผมไม่แปลกใจที่มีการนำเสนอข่าวตามมาว่ามีพฤติกรรมเลียนแบบนายโซ เกิดขึ้น ในรูปแบบของการขู่ จนมหาวิทยาลัยในแคลิฟอร์เนีย ต้องปิดไป หรือการฆ่าเจ้าหน้าที่องค์การนาซา และยิงตัวตาย

ยิ่งผมติดตามข่าวยิ่งทำให้ผมเกิดคำถามกับสื่อในการทำหน้าที่เพื่อเป็นหมาเฝ้าบ้าน และเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรที่มีบทบาทต่อการสร้างจริยธรรมให้กับสังคม แทนการขายข่าวด้วยความเมามันจนลืมว่า สิ่งที่ตัวเองนำเสนอได้สร้างบรรทัดฐานใหม่ให้กับสังคมหรือไม่

ถ้าถามบรรณาธิการหลายๆ คนว่า ถ้าได้รับคลิปวีดีโอ และภาพจากนายโซ แล้วจะนำเสนออย่าง NBC หรือไม่ ผมเชื่อว่า เกือบทุกคนต้องตัดสินใจนำเสนอภาพและข่าวแน่นอน เพราะอยู่ในความสนใจ ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่ปฏิเสธว่าจะทำอย่างนั้น เพียงแต่วิธีการนำเสนอต่างหาก ที่ผมตั้งคำถามว่า ในฐานะสื่อน่าจะสามารถที่จะเลือกวิธีการนำเสนอที่สร้างความสมดุลย์ให้กับข้อมูลข่าวสารไม่ใช่นำเสนอทั้งหมดที่นายโซส่งมา เท่ากับว่าสื่อกลายเป็นเครื่องมือในการประชาสัมพันธ์ผลงานของนายโซและลัทธิความโหดร้ายไปในที่สุด