เมื่อหลายเดือนก่อนใครที่ใช้ถนนขึ้นไปนมัสการองค์พระธาตุที่ดอยสุเทพ หรือจะเลยไปเที่ยวพระตำหนักภูพิงฯ หรือจะเลยไปดอยปุยก็ตาม ก็จะต้องผ่านเส้นทางถนนสายนี้ ณ หลักกิโลเมตรที่เก้า จุดที่คล้ายกับจุดชมวิว แต่เกิดการทรุดตัวของไหล่ทาง ทำให้ถนนพังไปเป็นบางส่วน  และเมื่อมองลงไปดูแล้ว...  อดเสียวไม่ได้ เพราะเบื้องล่างเป็นเหวลึกและชันมาก  ยังคิดอยู่ในใจว่า  อย่างนี้จะซ่อมได้ยังไงนี่

ดูซี่มองลงไปมีแต่เหวลึก  ถมดินลงไปเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักเต็ม เพราะดินจะไหลลงไปหมด  ก้นเหวอยู่ตรงใหนก็ไม่รู้

แต่เมื่อวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมา ผมผ่านขึ้นไปนมัสการองค์พระธาตุอีกครั้ง  ก็ได้เห็นว่ากำลังมีการซ่อมทางกันอยู่  ก็อดดีใจไม่ได้ที่เห็นถนนสายสำคัญเส้นนี้กำลังถูกซ่อมแซมเพื่อให้กลับมามีสภาพเหมือนเดิม

ดูเอาก็แล้วกันว่าความลาดชันมันมากน้อยแค่ใหน  ทำให้เห็นถึงความสามารถของมนุษย์ว่าบางครั้งสิ่งที่มองเห็นดูเหมือนว่ามันยาก แต่ก็ไม่พ้นความสามารถของมนุษย์ไปได้

เครื่องจักรและคนงานทำงานเร่งกันทั้งวันทั้งคืน  เพื่อให้เสร็จทันตามกำหนดภายในวันที่ 28 สิงหาคมนี้ (กำหนดวันทำงาน 120 วัน)

มาดูว่าการซ่อมเขาทำกันอย่างไร  และมันจะแข็งแรงคงทนไปได้อีกนานแค่ใหน นายช่างผู้ควบคุมงานบอกให้ฟังว่าเขาจะใช้การเจาะถนนจากฝั่งนี้ไปทะลุฝั่งโน้น แล้วฝังตัวท่อนเหล็กข้ออ้อยขนาด 32 มม. จำนวน 74 ท่อน สอดเข้าไปในท่อแล้วอัดซีเมนต์ให้ตัวเหล็กจับติดแน่นยึดดินถนนฝั่งนี้กับฝั่งโน้นไว้ ทำให้ถนนมีการบีบอัดไม่พังทะลายต่อไปในอนาคต

ส่วนพื้นด้านล่างสุด(ก้นเหว) ก็ต้องใช้รถแบ็คโฮลขุดดินจนกระทั่งถึงพื้นหิน  แล้วใช้หินบดอัดให้แน่น  แล้วก็ดำเนินการสร้างฐานจากเบื้องล่างขึ้นมาเรื่อยๆ  เหมือนกับการสร้างบันไดให้สูงๆขึ้นมาทีละขั้น มีใครสงสัยบ้างไหมว่ารถแบ็ค    โฮลมันลงไปได้อย่างไรกันก้นเหวมุมลาดชันอย่างนี้  ผมไปถามนายช่างผู้คุมงาน นายช่างบอกว่ามันก็ต้องหาทางลงไปจนได้แหละน่า  ไม่อย่างนั้นทำงานไม่ได้

คนงานต้องอัดดินใส่กระสอบเพื่อนำไปปูเรียงเป็นพื้นก่อนเบื้องต้น

เมื่อนำกระสอบมาเรียงเป็นพื้นแล้วก็ใช้ผ้ายางปูคลุมทับอีกชั้น  แล้วก็จะใช้ดินกลบแล้วบดอัดให้แน่น  คนงานก็ฉีดน้ำช่วยเพื่อให้ดินจับตัวแน่นเข้า  ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เป็นชั้นๆ จนกระทั่งถึงระดับถนนข้างบน

ดูตามแปลนพิมพ์เขียวที่เขียนแบบ  จะเห็นถึงความแข็งแรงแน่นหนาของชั้นดินที่เรียงเป็นระดับ

นี่คือแปลนที่เขียนขึ้นจริง  มองดูแล้วนับเอาละกันว่าจะมีกี่ชั้น

ผมก็สุดทึ่งในความสามารถและความพยายามของมนุษย์ที่จะเอาชนะธรรมชาติไปให้ได้  บางครั้งสิ่งที่มองแต่แรกแล้วว่ามันคงยากนักหนา  แต่เมื่อลงมือทำและปฎิบัติตามขั้นตอน ตามหลักวิชาแล้ว  สิ่งที่ว่ายากนั้นมันก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงของมนุษย์ไปได้เลย

อีกไม่นานแล้ว  ภายในเดือนสิงหาคมนี้ วันที่ 28  การซ่อมแซมบำรุงทางตรงจุดนี้ก็จะเสร็จสมบูรณ์ตามสัญญา  ถนนเส้นนี้ก็จะกลับมามีสภาพเหมือนเดิม

ผู้คนที่เคยหวาดระแวงเมื่อผ่านตรงจุดนี้  เพราะทางมันแคบและรถวิ่งสวนกัน  ก็จะขับรถผ่านไปโดยสวัดิภาพปลอดภัย  และก็ลืมนึกไปว่า  ครั้งหนึ่ง ณ จุดนี้เคยเป็นจุดที่มีอันตรายมาแล้ว  นี่ก็เป็นธรรมดาของมนุษย์อีกเหมือนกัน ที่มักลืมเหตุการณ์ร้ายๆที่เคยเกิดขึ้น  แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป  ทุกคนก็มักลืมเหตุการณ์นั้นๆ ได้เสมอ

เราก็จะใช้ถนนเส้นทางนี้ด้วยความภูมิใจ  เพราะเงินงบประมาณที่นำมาซ่อมแซมนี้ก็คือเงินภาษีของพวกเราทุกคนนั่นเอง  ด้วยวงเงินที่ไม่ถึงสิบล้านบาท (ไม่รู้เป็นความตั้งใจหรือไม่ ที่จะไม่ให้มันถึงสิบล้าน) ก็สามารถเนรมิตเส้นทางที่เคยชำรุดให้กลับมามีสภาพเหมือนเดิม  ให้พวกเราได้ใช้สัญจรกันต่อไปอีกนานแสนนาน