ถัดจากกล้วยไม้ ก็เป็นกระดังงาไทย......ยังเป็นดอกเด็กๆ  อยู่เลย  สียังเขียว..มีอยู่ สองต้นที่ระเบียงบ้าน 
เอาไว้ดมกลิ่นหอมตอนกลางคืน 
เค้าโปรยดอก  โปรยกลิ่นให้ชื่นใจตลอดปี...

 

ที่ระเบียงหน้าบ้าน เป็นเนื้อที่แคบ ๆ มีตาข่ายขึงไว้  กันน้องหมาออก  เพราะตอนที่มารวยเธอยังเด็ก  กระโดดข้ามระเบียงออกไป..เรียกก็ไม่ยอมกลับมา
..สุดท้าย ตกแอ๊ก!!! ไปที่ข้างล่างด้วยความสูงราว 5 เมตร  โชคดีขาเพียงแต่เคล็ด ไม่หัก  ถึงกระนั้นก็ต้องเอายานวดให้ หลายครั้ง กว่าจะเดินเป็นปกติ

นอกจากขึงตาข่าย ก็เอาดอกกล้วยไม้ ไปวางไว้  ออกดอกให้ดูได้ตลอดปี  เพราะเป็นพันธุ์หวายสีม่วงอย่างที่บอกไว้นั่นแหละ  กล้วยไม้พวกนี้ก็ดี๊..ดี..ไม่ได้ประคบประหงมดูแล  ก็ยังมีดอกมาเอาใจได้ทุกวัน (ยกเว้นบางต้นที่นานๆ จะโผล่มาที)
 
แต่วันนึง...... ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญ  มาเยี่ยมเรา....
งู...ค่ะ....อยากขึ้นชั้นสอง  โธ่...คิดได้อย่างไง 
ประมาณเดือนมีนา.ที่แม่ยายมากับตามีต้องย้ายร้านเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ติดกะคลินิกเข้ามา  เราเช่าที่ว่างเปล่าข้างคลินิก ทำเป็นโรงงานเฟอร์นิเจอร์..พอเลิกทำ 7 - 8 เดือน จะหมดสัญญา  ก็ต้องให้คนมารื้อถอน..สร้าง..... รื้อ.....ไม่จีรัง 
เนื่องจากไม่มีใครดูแล  ก็จะรกหน่อย  ด้านหลังก็เป็นป่า  พอรื้อ  งูก็ไม่มีที่อยู่  ก็เข้ามาอาศัยบ้านเรา  
ราวกับ ว่า..ฉันจะตามเฟอร์นิเจอร์...เหอออ...

งูตัวแรก..น้องผู้ช่วยที่ร้าน กรี๊ดซะดัง..น้องคนนี้ขวัญอ่อน จอมแหกปาก  วิ่งเข้ามาหน้าตื่น ว่า งู..งู..อยู่ที่หม้อหุงข้างหลังบ้าน(แม่ยายมาว่าเค้าจะหิวข้าวนะ)
ออกไปดูก็ไม่เห็น..น้องบอกมันไปตรงนั้น(ชี้ส่งเดช)  เดือดร้อนต้องไปเรียกลุงบ้านตรงข้ามมา พร้อมอาวุธในมือหวังจัดการ..สุดท้าย หาไม่เจอ...เราอดสงสัยไม่ได้ ' มันจะออกไปทางไหนหว่า เร็วจัง '

วันต่อมา..แม่ยายมาจัดเฟอร์นิเจอร์หน้าร้าน..ให้เข้าที่...เจอก๊ะตัวเอง  ตกใจซิ  แต่ไม่ร้อง กระโดดหนี บ่นงึมงำ  งูก็ตกใจหนีไปกันคนละทาง  เริ่มเครียดหละ!!!

วันต่อมา ตอนเย็นเก็บกวาดหลังบ้าน ย้ายโน่นยกนี่..ตามนิสัย จ๊ะเอ๋...อีกตัว  ขณะที่กำลังยกโต๊ะ  ยกอิฐ  คราวนี้ เค้าหนี  เราตาม จะดูว่าจะออกไปทางไหนได้ คงจะเป็นตัวเดิมที่น้องผู้ช่วยเห็น..สุดท้าย หาไม่เจอ  เค้าไปทางเครื่องซักผ้า  แม่ยายมาก็ลงทุนเขี่ยเครื่องซักผ้าหาเชียวนะ..(เรียกว่าฮึดสู้..ไม่กงไม่กลัวแล้ว งูก็งูสิ)
 
สองวันถัดมากลับจากหล่มสัก...ตอนเย็น  เข้าบ้านได้แป๊บเดียว มารวยก็เห่าดังมากที่บันได 
ไปดู..อ้าวววว..เฮ้ย!!!  มาอีกตัวละเอาหัวเข้ามาทางช่องลม ชั้นล่างที่บันได  เจอมารวยเห่า และมีกองหนุนอย่างแม่มาเสริม..งูก็เลยมุดกลับไปอีกช่องลมนึง ก่อนไปยังมีแก่ใจเอาหางแกว่งไกวหยอกล้อ  ประสาทที่กำลังหลอนของเรา

เจอมาติด ๆ กันหลายครั้งแบบนี้  ใครจะไม่หลอน...............

สงบไปหลายวัน..จนวางใจ  ร้านเฟอร์นิเจอร์ก็รื้อสะอาดแล้ว

บ่ายวันหนึ่งน้องผู้ช่วยไปตากผ้า บนระเบียงหน้าบ้าน ได้ยินเธอก็กรี๊ดสุดเสียงที่มี...ดังทะลุลงมาถึงห้องตรวจข้างล่าง.." พี่หมอหนูไม่อยู่แล้ว "  แม่ยายมากำลังตรวจคนไข้อยู่ ก็ขึ้นไปดู ปรากฎว่าเธอเจองู(อีกแล้วค่ะ)  คราวนี้ที่ระเบียงบ้าน  ที่ราวตากผ้านั่นหละ  พันไม้อยู่  ต่างคนต่างตกใจไปคนละทาง  สุดท้ายเลยไม่รู้ว่างูมันเข้ามาในบ้านรึเปล่า  โมโหเหมือนกันที่ไม่รู้ว่างูไปทางไหน  ถ้าเข้าบ้านละยุ่งเพราะมีเฟอร์นิเจอร์เยอะที่ชั้นสอง กลัวงูไปแอบ

จากวันนั้น...แม่ยายมากับตามีก็ไม่เปิดระเบียงบ้านไว้อีกเลย ปิดมุ้งลวดไว้ตลอด...ถ้าวันไหนจะออกไปสูดหายใจลึกๆ บ้าง  ก็จะร้องเพลงปลุกใจเสียงดัง  เคาะกระจก ตบมือลั่น  เป็นการส่งเสียงขอทาง....

เพิ่งจะมาเปิด ได้ 1 เดือนนี้แหละ  เค้าเรียกตายใจ  เชื่อใจมารวย  ถ้าใครเข้ามา..เจอเห่าแน่
.........

บันทึกนี้ช่างแวะไปโน่นมานี่  เคยมีคนบอกว่ามีเรื่องเกี่ยวกับงู แสดงว่าหนูจะเจอเนื้อคู่  แต่ผ่านมาถึงวันนี้ แม่ยายมากับตามีก็ยังไม่มีใครช่วยเลี้ยงเจ้าสองตัวเลยค่ะ......อ่อ..ลืมบอกไป..ตัวสุดท้ายที่น้องผู้ช่วยเจอน่ะ
จุดอารมณ์โมโหได้จนเดือด..แม่ยายมากับตามีประกาศกร้าว..

"ถ้ามาอีกจะตีให้ตาย"
  หนอย !!!! ปีนขึ้นบ้านสาววววว(เหลือ)น้อย

คุณคะ ช่วยนับงูให้ด้วยสิมันมีกี่ตัว

Picking Flowers เพลงบรรเลงเปียโน Robin Spielberg : A New Kind of Love  (2008)