จำได้ว่า เทศกาลกินเจ ในวัยเด็ก เป็นช่วงที่ตื่นเต้นในเรื่องอาหารการกินมาก เพราะมีอาหารหน้าตาแปลกๆ อยู่บนโต๊ะ ที่ว่าแปลกคือ ในช่วงเวลาปกติไม่ค่อยจะได้เห็นและรับประทาน  ชีวิตฉันรู้จักการกินเจตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ สมัยที่ย่ายังมีชีวิตอยู่จะพาครอบครัวเรากินเจสิบวัน อาหารยอดฮิตตอนนั้น คือเต้าหู้ทอด จิ้มกับน้ำจิ้มที่ทำจากน้ำมะขามเปียก หวานๆ เค็มๆ โรยหน้าด้วยพริกป่นและถั่วลิสงป่น และใบหอมจีนซอยละเอียด นึกแล้วยังอร่อยลิ้นไม่จางหาย..น่าแปลกไหม? ไม่ใช่เทศกาลกินเจ บ้านฉันไม่กินเต้าหู้ทอด เอ๊ะ งงเหมือนกัน

       ในช่วงที่กินเจ ย่าก็จะสอนฉันสวดมนต์ไหว้พระทำสมาธิ ทุกวันๆ การไม่กินเนื้อสัตว์เท่ากับไม่เบียดเบียนชีวิตคนอื่น คำสอนง่ายๆ ของย่าเหมือนบทท่องจำที่ซึมซับอยู่ในหลืบสมองของฉัน ยังมีภาพหญิงชรา เนื้อตัวเหี่ยวย่นใบหน้ามีเมตตา สวมเสื้อสีขาว พาดผ้าสไบ นอนพื้นกระดานที่ปูด้วยผ้าบางๆ ตลอดเวลาที่กินเจ ในเดือนเก้า แจ่มชัดในความทรงจำของฉันเสมอ แม้เวลาจะผ่านไปนานร่วมสี่สิบปี
กาลต่อมา แม้จะไม่มีย่าแล้ว เราก็ยังกินเจกันเป็นประจำทุกปี แต่ไม่มีใครถือศีลเช่นย่าอีกแล้ว กระนั้น พวกเราก็ยังสำรวมใจว่า ในสิบวัน นี้ เราได้ละเว้นการเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น  อาหารแต่ละมื้อ ให้ความอิ่มและให้พลังไม่ต่างจากมื้อที่มีชีวิต แต่ฉันกลับสังเกตเห็นความแตกต่างอย่างหนึ่ง คือ ฉันหิวบ่อยขึ้นในช่วงเทศกาลกินเจ กินมากขึ้น และน้ำหนักฉันขึ้นในช่วงนั้น สิบวันสองกิโลกรัม  ปลื้มมากเลยหละขอบอก การมีน้ำหนักตัวเพิ่ม คือยอดปรารถนาของฉัน งั้นก็กินเจซะให้ตลอดไปเลยดีไหม เป็นได้ก็ดีสิ...หลังจากแยกตัวออกมาทำงานไกลบ้าน การกินเจในปีนี้ ดูเหมือนสิ่งที่ฉันต้องคิดหนัก เพราะมีปัญหาสุขภาพเมื่อปลายปีที่แล้ว เรื่อยมาจนซูบโทรม เทศกาลกินเจปีนี้ ทำอย่างไร ฉันจึงกินให้ได้ทั้งบุญและสุขภาพแบบอิ่มใจอิ่มกาย

คำตอบง่ายๆ ก็คือการกินอาหารให้ครบห้าหมู่นั่นเองค่ะ

มาเริ่มที่อย่างแรก คือ คาร์โบไฮเดรท ซึ่งก็ได้แก่อาหารประเภท แป้งและน้ำตาลนั่นเองค่ะ อาหารกลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่ให้พลังงานแก่ร่างกาย คนที่กินอาหารเจ จะไม่ขาดสารอาหารกลุ่มนี้ เพราะสามารถหาได้จาก ข้าว แป้ง ถั่วเมล็ดแห้ง ลูกเดือย รวมไปถึงผัก ผลไม้ และนมถั่วเหลืองด้วย แต่มีคำแนะนำว่า ควรรับประทานจากธัญพืชที่ไม่ผ่านการขัดสี อย่างเช่น ข้าวกล้อง ขนมปังโฮลวีท เพราะจะทำให้อิ่มนาน รวมถึงได้รับวิตามินและเกลือแร่และเส้นใยอาหาร ที่ร่างกายต้องการอีกด้วย