บรรยากาศยามเช้า

หน้าบ้านเช้าที่อบอุ่นในฤดูหนาว

       อากาศอบอุ่นใต้ผ้าห่มหอมๆ ในคืนที่ผ่านมา ทำให้เช้าวันเสาร์สดชื่นเป็นพิเศษ  และยิ่งพิเศษไปกว่านั้น คือ ความตั้งใจที่จะออกไปตักบาตรพระสงฆ์ที่เดินบิณฑบาตริมทางเดิน ผ่านละแวกบ้าน สำเร็จกว่าครึ่งทางแล้ว  คือ  หนึ่งความตั้งใจ สองการตื่นเช้า คงเหลืออีกด่านเดียว คือ การสลัดยายมากับตามี ให้พ้นตัวสักชั่วเวลาหนึ่ง  เรื่องนี้มีความสำคัญมากทีเดียวค่ะ เพราะยายมากับตามีจะติดแม่อย่างฉันมาก  เว้นไว้เวลาเดียวคือ เวลาสวมชุดทำงาน ที่ทั้งสองจะวางใจว่าแม่ไม่ไปไหน   แล้วดูสิกับแค่การที่แม่จะออกพ้นนอกรั้วบ้าน สองหนุ่มสาวยังไม่ยอม  

       แต่ ประสบการณ์ชีวิต ผู้เกิดทีหลังหรือจะสู้ผู้ที่เห็นโลกมามากกว่า หลังจากหลอกล่อให้ไปอยู่หลังบ้าน(ความจริงหลอกไปขัง)  สายตาสองคู่ยังมองตามหลังแม่  ยิ่งฝีเท้าแม่ก้าวไกลออกไปเท่าไหร่..เสียงเห่าที่แปลความหมายไม่ออก ก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น แม่หายลับไปแล้วแต่เสียงเห่ายังคงอยู่ในเมโลดี้เดิม ดังไปจนถึงอีกฟากโค้งของถนน

คุณตาคุณยายเพื่อนบ้านที่มักจะมาตักบาตรเสมอ ๆ

       แม้แต่ขณะกำลังตักบาตร พระให้พร คุณตาคุณยายที่ตักบาตรด้วยกัน ถึงกับปรารถว่า

        " เสียงหมาใครเห่า ? "  ฉันตัดความอาย(ที่มีลูกไม่รู้เรื่อง เอาแต่ใจสอนไม่จำ) ยิ้มรับ ออกมาเป็นเสียงว่า

       " หมาหนูเองค่ะ คงอยากออกมาตักบาตรด้วย " 

       หลังพระให้พร เป็นอันว่า เสร็จพิธีแล้ว แม่หมารีบโกยเข้าบ้านเพื่อสงบเสียงที่วุ่นวายในบรรยากาศวันหยุด..ก่อนที่เพื่อนบ้านจะแจกของขวัญให้ฉัน

       'หลังตักบาตร จะต้องกรวดน้ำเสมอ' แม่สอนไว้ 'เพื่อจะอุทิศกุศลที่เราได้ทำไปให้ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปจากภพนี้แล้ว  ไม่กรวดน้ำส่งบุญไม่ถึง' 

       วิธีกรวดน้ำมีทั้งแบบกรวดน้ำเปียกและกรวดน้ำแห้ง ซึ่งรายละเอียดนี้ ในบล็อกโอเคเนชั่นของเราก็มีผู้เขียน(vanessa)ไว้พอสังเขป ตามลิ้งค์นี้ http://www.oknation.net/blog/print.php?id=99596  เครดิตนี้เป็นของ คุณ vanessa ค่ะ

       สายวันเสาร์นั้นฉันก็มัวเพลินกับงานจนไม่ได้กรวดน้ำ  ค่ำลงก็เหนื่อยกับงานบ้านเผลอเอนหลังลงบนที่นอนนิดเดียวก็สว่างเสียแล้ว  ที่คิดว่าจะกรวดน้ำแห้งหลังสวดมนต์ก็เป็นกันว่าพลาดอีก  งานนี้ คนที่ได้บุญคือฉันคนเดียว สบายใจที่ได้ตักบาตร

       มีคนเคยบอกไว้ในเรื่องของการทำบุญ ว่า บุญเกิดจากใจที่ปิติ  ในขณะที่มือเรากำลังตักบาตร  แว่บนั้นเราจะเกิดปิติ ว่ากำลังได้ทำดี  วินาทีนั้นกระแสบุญจะแรง  ใครต้องการอุทิศกุศลผลบุญนี้ให้ใคร สามารถตั้งจิตอุทิศให้ได้เลยทั้งคนที่ยังมีชีวิตและคนที่ล่วงลับไปแล้ว  นี่คือสิ่งที่ได้ยินมา  และเมื่อพิจารณาดูแล้ว น่าจะมีเหตุและผลของความเป็นไปได้ เพราะขณะที่เรากำลังตักบาตร เราจะสำรวมมากกว่าปกติ การสำรวมเป็นสมาธิเบื้องต้น ใจเราจะไม่ว่อกแว่ก  และโดยความเชื่อส่วนตัว เวลาที่คนเรามีความสงบสำรวม ระบบในร่างกายจะนิ่งไปด้วย สารเอนโดฟินจะวนไหลในร่างกาย เกิดการเยียวยาฟื้นฟูตัวเอง ทั้งทางกายและใจ    ใครที่มีเรื่องไม่สบอารมณ์ใคร ไม่ชอบขี้หน้าใคร ก็ลองใช้ช่วงเวลาที่ใจสงบมีสมาธินี้อุทิศบุญกุศลให้กับคนที่เราไม่ชอบดูสิ  ขอให้เขาประสบความสุขความเจริญ   หากเราตั้งจิตคิดอย่างนี้ เขาจะได้รับความสุขตามที่เราพูดเราคิดหรือไม่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้องรู้ แต่ที่เรารู้ได้ทันที คือ เราสบายใจขึ้นเพราะคิดดีกับคนอื่น  แค่นี้ก็คงจะพอแล้วกระมัง

      
       กลับมาที่เรื่องการกรวดน้ำอีกครั้ง  มีบทกรวดน้ำมาฝากสองบท
บทแรก สั้นจดจำง่าย และเป็นบทที่ฉันใช้เสมอหลังการตักบาตร มีคำกล่าวกรวดน้ำ ดังนี้

อิทัง เม ญาตินัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย
(คำแปล)
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า
ขอให้ญาติ ทั้งหลายของข้าพเจ้า จงมีความสุข

เสร็จจากเรากรวดน้ำแล้ว เราก็จะเอาน้ำนี้ไปเทลงพื้นดินโคนต้นไม้ เพื่อฝากแม่ธรณีไปให้ผู้ล่วงลับ   เชื่อว่า หลายท่านคงจะใช้บทกรวดน้ำแบบย่อนี้เช่นกัน

รูปนี้ แม่ยายมากับตามีกรวดน้ำ วันทำบุญเปิดคลินิก เมื่อปี ๒๕๔๘

      ส่วนอีกหนึ่งบทที่จะหยิบมาฝากกันวันนี้  มีไว้เพื่ออ่าน อมยิ้ม ยิ้ม และหัวเราะ จนถึงหัวเราะดังๆ เท่านั้นจริงๆ  ได้มาจากกรุเมล์ของดมยาสลบ  เมื่อเดือนที่แล้วแต่เพิ่งเปิดอ่าน  อดไม่ได้ที่จะเอามาฝากกัน  อ่านแล้วชอบ โปรดโหวต

     ธรณี นี่นี้                 เป็นพยาน
อันตัวลูกได้ทำทาน       เสร็จแล้ว
จึงยืมถังท่านสมภาร      มากรวด น้ำเฮย
คนอื่นใช้ขวดและแก้ว    ลูกว่า เล็กไป

เพราะสิ่งหวังในใจลูก    มากมี
ขึ้นศกใหม่ทั้งที             ต้องเริ่ด
จะขอเผื่อสามี               และบุตร ด้วยแฮ
ชวนมาวัดทำเชิ่ด          ทั้งลูก และผัว

หากชาติหน้าเกิดอีก     ฉันใด
ขอเกิดประเทศไทย       นะแม่
เกิดต่างแดนคงทำใจ    ลำบาก
ภาษาอังกฤษฉันแย่      แต่เล็ก จนโต

ขอให้สวยสุดหล้า         ปฐพี
ได้ประกวดบนเวที        หมู่บ้าน
มีสติปัญญาดี               มิโง่
ให้โลกสะเทือนสะท้าน   นี่แหละ หญิงไทย

ขอผัวที่ดี เก่ง              และรวย
ผัวกระบักกระบวย       ขอเว้น
มีผัวผิดคิดจนงงงวย    ตัวเหี่ยว
ได้ดั่งใจลูกจะเซ่น        ด้วยกิ๊กหนึ่งคน
 
ถ้ามีลูกขอลูกอย่า       ทิ้งฉัน
เวลาแก่ตัวมัน             ลำบากเน้อ
เลี้ยงโตแล้วทิ้งกัน       หนีหมด
ปล่อยแม่คิดถึงเก้อ      นี่หรือลูกเรา

ขอตัดเวรกับเจ้าหนี้     ทั้งปวง
ชาตินี้ไม่มีดวง           จ่ายให้
จงอย่าเสียเวลาทวง    วานบอก ทีแม่
ชาติหน้าอาจจ่ายได้    ถ้าผัวฉันรวย

ขอมากไป? หรือแค่      ชิวชิว
แต่ตอนนี้ลูกเป็นตะคริว ช่วยด้วย !!!!!
……………………….     ……………………….
……………………….     ……………………….

แน่ะ... อ่านจบแล้วยิ้มใช่ไหมล่ะ
ย้ำอีกครั้ง..โปรดโหวต
โหวตแล้วขอให้ความดีในการโหวตกระเด้งกลับไปหาท่าน ทันตาเห็น
หนึ่งโหวต คนที่กำลังมีความรักจะสมหวัง  สมประสงค์ได้รักคืนตอบ
สองโหวต ขอให้มีข่าวดี เรื่องหน้าที่การงานเจ้านายรักเจ้านายหลง มอบงานให้แยะๆ  ค้าขายก็ขอให้ลูกค้ามาเข้าคิวซื้อของมากเป็นประวัติการณ์ (ฉบับแก้ไขค่ะ ฉบับเดิมอยู่ที่ ความคิดเห็นที่ 19 ค่ะ)
สามโหวต(โปรดสังเกต บล็อกนี้โหวตได้สามปุ่ม..ไม่ธรรมดาเลย) ท่านจะได้รับเหมือนคนที่โหวตกรณีที่หนึ่งและสองรวมกัน  ยุติธรรมดีไหม...

ส่วนท่านที่ไม่โหวต...เดินระวังๆ นะคะ แล้วคราวหน้ากลับมาอ่านเรื่องต่อไปของแม่ยายมาฯ ด้วยนะคะ...