ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ในนาม บล็อกเกอร์แม่ยายมากับตามี

       วันพ่อปีที่แล้ว เตี่ยนอนดูทีวีอยู่แล้วฉันเข้าไปกราบที่แขน พร้อมบอกว่า "เตี่ยจ๋า..วันนี้วันพ่อค่ะ หนูมากราบและหนูจะบอกเตี่ยว่า หนูรักเตี่ยนะ รักมากด้วย"  เตี่ยทำท่าเขินๆอายนิดหนึ่งแล้วบอกว่า "อืมม์..เจริญๆเถอะลูก เตี่ยก็รักลูก" แล้วก็จบ ต่างคนต่างดูทีวีที่กำลังถ่ายทอด พิธีจุดเทียนชัยเฉลิมพระเกียรติเนื่องในเฉลิมวันพระชนมพรรษาของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกันต่อ จนถึงช่วงเวลาสำคัญ..พวกเราจุดเทียนสีน้ำเงินคนละหนึ่งเล่ม และร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีตามด้วยเพลงสดุดีมหาราชาไปพร้อมๆกับในทีวี  เสียงร้องที่ประสานแข่งกันแบบไม่มีใครยอมใคร ถึงแม้ว่าจะทุ้มบ้าง แหลมบ้าง หรือบางทีก็หลงบันไดเสียง ไม่มีแม้ดนตรีประกอบ แต่ช่างเป็นเพลงที่ไพเราะและแสดงถึงความจงรักภักดีของครอบครัวเล็กๆ ครอบครัวหนึ่งที่อยู่ภายใต้พระบารมีของในหลวง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราชพระองค์นี้

       เตี่ยเป็นลูกครึ่งจีน เป็นลูกชายคนแรกที่มีพี่สาวหนึ่งคน และมีน้องสาว น้องชายต่างแม่อีกหลายคน  ด้วยเหตุที่เตี่ยเป็นลูกชายคนโตของครอบครัวจีนที่มีน้องเป็นโขยง..เตี่ยจึงเรียนหนังสือแค่ชั้นประถมปีที่สี่    จากคำบอกเล่าทำให้รู้เหตุผลของเตี่ยว่า  ให้น้องได้เรียน..  ส่วนเตี่ยก็ออกทำงาน..งานที่เตี่ยยึดเป็นอาชีพเลี้ยงตัว ช่วยเลี้ยงน้องคือ การขับรถบรรทุก  นานเท่านานที่ฉันจำความได้ เตี่ยยึดอาชีพนี้เลี้ยงลูกทั้งหก   จนกระทั่งฉันเรียนพยาบาลปีสอง ก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น คือรถบรรทุกที่เตี่ยขับไปส่งของถูกปล้น...และปล้นผิดคัน..เตี่ยใช้ความพยายามอยู่หลายวัน สุดท้ายก็ได้รถคืนและขายรถ ตัดสินใจเลิกอาชีพนี้...

       เสี้ยวเวลาที่ปลายกระบอกปืนจ่ออยู่ที่ตัว ทำให้เตี่ยคิดถึงครอบครัวที่ยังต้องดูแลรับผิดชอบ "ต้องรักษาชีวิตกลับไปหาลูกๆให้ได้  ลูกต้องได้เรียนจบทุกคนและต้องไม่ลำบากเหมือนเตี่ย"  เป็นคำพูดที่ฉันได้ยินจากปากเตี่ย ในโต๊ะอาหารของค่ำวันหนึ่ง  ที่มีฉันกับเตี่ยสองคน และฉันกำลัง  ผสมโซดากับเหล้าบางๆ ให้เตี่ย 

       ค่ะ..ฉันผสมเหล้าให้เตี่ยดื่ม..'ให้เหล้าเท่ากับแช่ง' คือ วลีที่พบเห็นได้ยินในโฆษณาทางทีวี  แต่ฉันไม่ได้เจตนาอย่างนั้นสักหน่อย  เพียงแต่ถ้าหากฉันได้อยู่เป็นเพื่อนกับเตี่ยในเวลาแบบนั้น  อารมณ์เคล้าแอลกอฮอล์ของเตี่ย คงมีหมุดหมาย ไม่ฟุ้งกระจายด้วยฤทธิ์น้ำเปลี่ยนนิสัยจนกลายเป็นเอะอะโวยวาย อย่างที่เคยเป็น และฉันอยากเข้าไปรับรู้ใกล้ๆสักนิด ว่าทำไมเตี่ยฉันต้องดื่มเหล้ามาเนิ่นนานขนาดนี้ มีบ้างไหมที่เตี่ยคิดจะเลิกดื่ม 

       ในเวลาปกติ เตี่ยจะเป็นคนพูดน้อย แต่ถ้าเมื่อใดก็ตามที่แอลกอฮอล์ออกฤทธิ์ คนพูดน้อยก็จะกลายเป็นคนพูดไม่น้อย เอาแต่ใจ เอะอะโวยวาย จนกระทั่งเข้าข่ายอาละวาด ให้ลูกๆ ถอยห่างออกไปแบบไม่รู้ตัว กว่าจะรู้พวกเราในวัยเยาว์ ก็มักจะหลีกเลี่ยงการเข้าใกล้เตี่ยทุกครั้ง  เตี่ยอยู่หน้าบ้านเราไปหลังบ้าน กลัวไม่อยากเข้าใกล้   จวบจนฉันเรียนจบมาทำงาน..วิชาความรู้ด้านจิตวิทยาทำให้เข้าใจว่า ยิ่งถอยห่าง หัวใจของคนที่เป็นเตี่ยกลับยิ่งว้าเหว่  ไม่มีใครเป็นคนดีได้เต็มส่วนของการกระทำ..แม้หัวใจจะผนึกไปด้วยความดีก็ตาม
       เตี่ยก็เหมือนคนทั่วไป ที่มีฮอร์โมนของความรักและผูกพันรับผิดชอบครอบครัวอยู่เต็มหัวใจ  แต่บางครั้งก็ขัดเขินที่จะเอ่ยปาก หรือกระทำให้รู้  พวกเราลูกๆ ก็เช่นกัน  แต่เมื่อถึงบางเวลาที่เป็นคับขันของชีวิตใคร  คนแรกที่จะออกหน้ากางปีกปกป้อง คือ เตี่ยนั่นเอง  ฉันจำได้ดี ถึง ครั้งที่ต้องนอนผ่าตัดกระดูกสันหลัง ลูกที่ต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดเวลาในช่วงแรกของการผ่าตัด แม้แต่ลุกนั่งยังทำไม่ได้ ก็ได้เตี่ยคนนี้แหละ คอยเช็ดเนื้อตัว ปวดฉี่ปวดอึ เตี่ยเอากระโถนมาให้อย่างไม่รังเกียจ เพราะนี่คือลูก  ที่แท้..หัวใจของคนขี้เมาเอะอะใจร้ายในสายตาของลูก อบอุ่นมีมณีล้ำค่าซุกซ่อนอยู่ ในชีวิตของบางคนกว่าจะรู้ลึกซึ้งอะไรสักอย่าง กลับต้องใช้เวลาเนิ่นนานเหลือเกิน  นี่เองชีวิตจึงต้องเรียนรู้และเปิดรับตลอดเวลา 

       ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เตี่ยมอบสมบัติล้ำค่าเหล่านี้ให้ลูก   กำแพงที่กั้นระหว่างเตี่ยออกไปจากความเป็นพวกเรา ถูกทลายไปแบบไม่เหลือซาก 

       วันนี้ลูกๆ ฉอเลาะ เตี่ยมากขึ้น ถึงแม้ว่าเตี่ยจะไม่เกรี้ยวกราดแล้ว แต่ก็ยังมีขี้บ่นด้วยมุมมองของตัวเองบ้าง  วันพ่อปีนี้ ฉันและพี่สาวรวมทั้งหลานๆ มากราบอวยพรแสดงมุทิตาจิตต่อพ่อในบ้าน (จริงๆ แล้วฉันกอดและบอกรักเตี่ยทุกครั้งที่ฉันกลับบ้าน แต่ในโอกาสสำคัญแบบนี้ หากจะไม่ทำอะไรที่พิเศษบ้าง เดี๋ยวเตี่ยจะน้อยใจ) แถมท้ายด้วยการหยิกหยอกจากฉัน "หนูอยากให้เตี่ย มีอารมณ์ดีดี อย่าจริงจังกับอะไรมาก บางเรื่องปล่อยวางได้ก็ปล่อยผ่านไป คนที่อารมณ์ดีไม่เครียด ก็มักจะมีสุขภาพจิตดีและอายุยืน ลูกๆอยากให้เตี่ยอายุยืน"  เตี่ยบอกว่า  "ที่เตี่ยพูด เพราะเห็นโลกภายนอกมาเยอะ รู้ว่าอะไรอันตรายกับลูกๆของเตี่ย" "หนูรู้ค่ะ และไม่เคยเบื่อสิ่งที่เตี่ยพูด และเพราะสิ่งที่เตี่ยพูดมาตลอดนี่สิ ถึงทำให้ลูกๆ ประคับประครองชีวิต ผ่านปัญหานานาชนิดมาได้ อย่างที่ลูกรู้สึกภูมิใจ"  ลูกและหลาน ไม่วายหยอดคำหวานให้คนเป็นพ่อคลายกังวล 
       ผู้ชายขี้หงุดหงิดคนเดียวในบ้าน  ยังคงมีอารมณ์เดิมที่แก้ไม่หาย  ผุดมาประปรายเป็นครั้งคราว   แต่วันเวลาที่ผ่านมา ทำให้เรารู้ซึ้งถึงความรักยิ่งใหญ่ ที่ไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้พวกเราได้  เถอะ ถึงเตี่ยจะเป็นเพียงแค่คนชราคนหนึ่งซึ่งไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่า ดูทีวี เถียงกับแม่ และบ่น แต่พวกเราก็ยกให้เตี่ยเป็นพ่อดีเด่นตลอดเวลา ทุกปี ทุกปี แบบไม่มีหมดวาระเลยค่ะ ฉั น รั ก เ ตี่ ย

       ภายในบ้าน..หน้าทีวียี่สิบนิ้ว พวกเรา เตี่ยแม่ ลูกและหลาน กำลังชื่นชมกับภาพบรรยากาศ ขณะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ พร้อมพระบรมวงศานุวงศ์ เสด็จพระราชดำเนินโดยรถยนต์พระที่นั่งจากโรงพยาบาลศิริราชไปยังพระบรมมหาราชวัง เสด็จออกพระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ในพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในวันที่ 5 ธันวาคม 2553 นี้ กระแสพระราชดำรัสที่ทรงตรัสย้ำให้คนไทยมีสติรู้ตัวไม่ประมาท เข้าใจและทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด คำพ่อที่ตักเตือน เหมือนเป็นพรวิเศษที่ให้แก่ทุกคน  ชื่นใจหนักหนาแล้ว พ่อหลวงของปวงลูก..

       ความสุขและความเป็นมงคลในชีวิต ทอดยาวมาจนถึงค่ำคืนที่มีพิธีจุดเทียนชัยถวายพระพร...ฉันนั่งดูการถ่ายทอดทางโทรทัศน์ตั้งแต่เย็น จนถึงคำถวายสัตย์ปฏิญาณแสดงความจงรักภักดีต่อในหลวงที่นายกรัฐมนตรีกล่าวนำถวาย..เสียงแหบๆ ของฉันกล่าวตามอย่างตั้งใจ จบลงด้วยการร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีและสดุดีมหาราชา ..แสงเทียนจุดถวายพระพร ยังคง สว่าง..แม้เพียงเล่มเดียวคนเดียวในบ้าน

       วันนี้เทียนถวายพระพร หมดเล่มแล้ว แต่ยังให้แสงสุกสว่างอยู่ในสำนึก..ของฉันคนไทยตัวเล็กคนหนึ่ง..ที่โชคดีได้เกิดอยู่ใต้ร่มพระบารมีของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรา มหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดี จักรีนฤบดินทร สยามินทราธิราช บรมนาถบพิตร

ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ
ทรงพระเจริญ

ฉันรักในหลวง

เพลง ใครคนหนึ่ง ศิลปินต้นกล้า