นานมากแล้ว ที่ผมหายหน้าไปจากบล็อก  ช่วงที่ผ่านมา ผมใช้เวลาว่างส่วนใหญ่ที่สวนของตัวเองครับ และก็ไม่ได้เขียนอะไรเลย เรียกได้ว่าวางปากกาโดยสิ้นเชิง  อาจเป็นเพราะผมเป็นคนสนใจหรือทำอะไรหลายๆ อย่างพร้อมกันไม่ได้

ที่กลับมาเขียนเพราะมีเรื่องราวจากบ้านทุ่งปลายคลอง (สวนของผม) ที่อยากเล่าให้ฟังครับ  คงไม่เขียนเยอะมาก เพราะกลัวตัวเองจะไม่มีความพยายามพอ เน้นดูรูปละกันครับ

ในปีนี้ ตั้งแต่ช่วงเดือนพฤษภาคม บ้านทุ่งปลายคลองโดนผู้บกรุกเข้ายึดพื้นที่ครับ พวกนี้แอบเข้ามาสร้างบ้านมากมายในสวนของผมโดยไม่ได้ขออนุญาต 

ผู้บุกรุกที่ว่าก็คือเจ้านกกระจาบนั่นเอง 

ที่ผ่านมาในช่วง 2 ปี ผมพบนกกระจาบธรรมดา (baya weaver) มาทำรังที่สวนบ้าง แต่ปีนี้จากการเดินสำรวจทั่วบ้านทุ่งปลายคลอง พบว่ามีนกกระจาบมากกว่าทุกปี นั่นคือพบรังกว่า 70 รัง! บนต้นไม้ประมาณ 7 ต้น นี่ยังไม่รวมรังที่ตกสำรวจอีกนะครับ  ส่วนใหญ่จะอยู่บนต้นมะขามเทศ ต้นที่พบมากที่สุดมีถึง 23 รัง

เป็นเรื่องน่าดีใจที่เจอรังนกกระจาบมากขนาดนี้ และยิ่งน่าดีใจมากึ้นอีกที่มันเลือกสวนของผมเป็นที่สร้างบ้าน นี่อาจเป็นผลจากการที่ในปีก่อนๆ ผมห้ามไม่ให้คนเข้าไปรบกวน หรือห้ามเก็บรังของมัน และผมก็พยายามรักษาสภาพแวดล้อมของบ้านทุ่งปลายคลองให้เป็นธรรมชาติที่สุด  นกเลยไว้วางใจเลือกสวนแห่งนี้เป็นบ้านของมัน

มาดูรังของมันกันดีกว่าครับ

นกกระจาบส่วนใหญ่ชอบสร้างรังอยู่ริมทุ่งนา

มะขามเทศต้นนี้มีมากที่สุดคือ 23 รัง

ต้นนี้ก็น่าจะมีจำนวนใกล้เคียงกัน

มะพร้าวต้นนี้นับได้ 7 รัง 2 ปีก่อนเคยมี 14 รัง

มะขามเทศต้นนี้มี 6 รัง

รังมีทั้งสีเขียวและสีน้ำตาล

รังนกส่วนใหญ่จะสร้างทางทิศตะวันออก (เฉียงเหนือนิดๆ) ของต้นไม้ ว่ากันว่าเพื่อหลบลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ที่นำฝนเข้ามา

นกกระจาบตัวผู้ใช้ใบข้าวและหญ้ามาสร้างรัง

รังที่มีทางเข้าสมบูรณ์คือรังที่ตัวเมียมาช่วยสร้างทางเข้าและห้องวางไข่เพิ่มแล้ว

รังแบบนี้ยังสร้างไม่สมบูรณ์ ตัวผู้จะรอตัวเมียมาดู ถ้าตัวเมียชอบ มันก็จะผสมพันธุ์กับตัวผู้ตัวนั้น และช่วยสร้างรังต่อ

 

รูด้านหนึ่งจะถูกปิดเป็นห้องวางไข่ ส่วนรูอีกด้านจะต่อทางเข้ายาวลงมา

โฉมหน้าของนกกระจาบธรรมดา สุดยอดสถาปนิก

ตอนนี้ห้ามไม่ให้ใครรบกวนมันครับ  ผมถือว่าต้นไม้เหล่านั้นเป็นบ้านของนกกระจาบ แม้จะอยู่ในที่ดินของมนุษย์ แต่นกไม่รู้จักกฎหมายหรือโฉนดที่ดิน เมื่อมันเลือกสร้างบ้านแล้ว ก็ต้องยกสิทธิ์ให้มันในฐานะเจ้าของบ้าน

รังกระจาบแบบนี้ ขายได้ 50-100 บาท ตามความสวยงาม  ถ้าเก็บทั้งหมดไปขาย คงได้หลายพันอยู่
สิ่งเหล่านี้อาจทำให้ได้เงินก้อนเล็กๆ เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น แต่ในระยะยาวนกพวกนี้ก็จะหายไป แม้จะไม่ได้อะไรกลับมา แต่ผมก็ขอเลือกรักษาสภาพแวดล้อมให้พวกมันอยู่ต่อไปดีกว่า เพราะทุกวันนี้ธรรมชาติก็ถูกมนุษย์เอาเปรียบมากพออยู่แล้ว

แล้วจะนำเรื่องราวของบ้านทุ่งปลายคลองมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ