ศาสตร์แห่งอำนาจ (46)

อำนาจแห่งอบายมุข

      หนึ่งในอบายมุขก็คือการพนันซึ่งยังมีการแบ่งกิ่งก้านสาขาออกไปอีกมโหฬารพันลึก ครอบครองการดำเนินชีวิตของสัตว์โลกไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการเล่นไพ่ สลากกินแบ่งสลากกินรวบ โต๊ะบอล พนันม้าพนันมวย ตีไก่กัดปลา ยังไม่นับตลาดหุ้นซึ่งมีทั้งการลงทุนและการพนันแฝงอยู่ อย่างที่กล่าวกันว่าคนจนเล่นหวยคนรวยเล่นหุ้น

       การพนันเป็นความเสี่ยงอย่างยิ่ง เสี่ยงขนาดที่ว่าโอกาสชนะเป็นคนร่ำรวยนั้นยากยิ่ง เพราะการพนันทุกอย่างเป็นซีโร่ซัมเกม(Zero sum Game) เป็นเกมที่เอาเงินแพ้มาจ่ายให้คนชนะทุกครั้งที่เล่นจบเกม แถมคนชนะยังโดนหักค่าต๋งจากเจ้ามือไปบางส่วน แน่นอนว่าคนชนะได้เงินมีไม่เกิน 5 เปอร์เซนต์ ส่วนใหญ่ 95 เปอร์เซนต์เป็นคนแพ้ ถ้าเล่นไปเรื่อยๆ ทุกคนจะเป็นคนแพ้ คนชนะคือเจ้ามือ

      เกมการพนันที่เร้าใจคนไทยมากที่สุดในขณะนี้คือสลากกินแบ่งรัฐบาลหรือที่เรียกกันว่าล็อตเตอร์รี่ โดยมีรัฐบาลเป็นเจ้ามือและสื่อมวลชน(หนังสือพิมพ์)เป็นคนเชียร์แขก ทุกงวดจะมีคนรวยขึ้น 5 เปอร์เซนต์ แต่จะมีคนจนลง 95 เปอร์เซนต์ ทุกงวดหนังสือพิมพ์จะนำคนที่ถูกรางวัลที่หนึ่งมาออกข่าวหน้าหนึ่ง ไม่ต้องบอกก็คืองวดต่อไปขายเกลี้ยงแผงแน่นอน โถเมืองพุทธ ทุกงวดจะมีคนรวยเป็นเศรษฐีเงินล้านไม่เกิน 6 คน แต่จะมีคนจนลงอีกเป็นหลายล้านคน เศรษฐีเงินล้านหน้าใหม่จะได้รับเกียรติจากหนังสือพิมพ์ลงข่าวหน้าหนึ่งเพื่อเป็นกำลังใจให้กับคนที่ถูกหวยกิน

      อบายมุขมีอำนาจการทำลายล้างที่แน่นอนและรุนแรง ไม่ควรสนับสนุนให้ประชาชนหมกมุ่นลุ่มหลงเสียจนเกินไป หากต้องมีบ้างก็ควบคุมให้อยู่ในวงจำกัด หนังสือพิมพ์ที่คอยแต่ว่าคนอื่นก็ควรสำเหนียกในภาระกิจหลักของตน และแน่นอนที่สุดก็คือรํฐบาลน่าจะทำหน้าที่ชี้นำคนในชาติในทางที่ถูกที่ควร ไม่ใช่ชี้ทางไปสู่เสื่อมด้วยการสงเสริมการพนัน