การเมืองยามนี้น่าเบื่อสุดๆ

หายจากพื้นที่นี้ไปพอสมควรเพราะต้องเกาะติดงานบางด้าน...ภารกิจตามข่าวการเมืองและต้องล้วงความเคลื่อนไหวของรัฐบาลเป็นหลัก

(จนบางทีช่วงที่มีเวลาหยุดจะไม่รับฟังข่าวสารใดๆเลย เพราะล้าและเบื่ออยากพักกายและใจบ้าง)

บางช่วงไม่แตะคอมพิวเตอร์หรือเสพข่าวเลยและอยากไปพักร้อนแล้ว(แต่ด้วยหน้าที่ตอนนี้ก็พอจะอ่านเกมออกว่ายังไม่ควร)

วันตุลาเดือดรอบใหม่นี้ เสียใจกับทุกฝ่าย

ตำรวจคือโจทย์เบอร์หนึ่งของสังคม

พธม.ที่ประกาศชัยของตัวเองหลังคลายปัญหาของตัวเองไปเยอะแล้วก็คล้ายจะฮึกเหิม เตรียมปะทะกับฝ่ายตรงข้ามแบบไม่กลัวใคร  และเรียกร้องเงื่อนไขที่ตัวเองปฏิเสธ(คือการเมืองใหม่ แต่มิให้แก้รธน.?ฟังดูก็ขัดแย้งในตัวเองนะและจากการเคยสัมภาษณ์แกนนำพธม.เวลาสอบถามเรื่องนี้ก็อึ้งกึมกี่ไม่ให้คำตอบที่ชัดเจนกับผู้เขียนในเรื่องนี้เลย)เงื่อนไขที่....(ไปลองเทียบประวัติศาสตร์ชาติต่างๆบ้างว่า เงื่อนไขแบบนี้ในเมืองไทย ชาติใดเกิดขึ้นบ้าง และควรเทียบกับห้วงเวลาของเหตุการณ์ด้วย อย่าเหมาเข่งและไตร่ตรองโดยใช้สติ)

ถามกันเเบคนไทยด้วยกัน พธม.จะเอาแบบไหนและสังคมต้องเออออไปด้วยทุกอย่างหรือจึงจะพอใจ  หากใครไม่เอาด้วยเท่ากับคนๆนั้นผิดและเข้าข้างรัฐบาลหรือ....

พูดแฟร์ๆงานนี้ใครเป็นรัฐบาลก็เหนื่อยเพราะภาพที่ออกไปนั้น ตำรวจคือจำเลยและรัฐบาลคือผู้บงการ

แต่วันที่7ต.ค.บังเอิญไปติดตามข่าวที่รัฐสภาก็พอจะสัมผัสบรรยากาศได้ดี  ทุกคนที่อยู่ในรัฐสภาต่างวิตกกันว่าจะออกไปได้อย่างไร   ตัวผู้เขียนเคยมีประสบการณ์แบบนี้หลายครั้งในช่วงเรียนม.ปลายก็พออ่านออกและรู้เส้นทางหลบบ้าง

....วันนั้นพกกล้องไว้ด้วยแต่ความรู้สึกมันบีบตัวเองว่าอย่าบันทึกภาพเหล่านี้เลย ปล่อยให้มันจางไปกับเวลาดีกว่า(เพราะในความจริงมันฝังอยู่ในสมองและใจตลอด จึงไม่อย่าบันทึกภาพเลวร้ายของสังคมไทยในคราวนี้ไว้จดจำ)

สภาพในวันนั้น ไม่เข้าใจเลยว่า คนไทยแท้ๆทั้งสองฝ่ายทำไมต้องกระทำกันแบบนี้... สตรีหลายคนในรัฐสภาขวัญลอยและร้องไห้ แม้แต่บุรุษบางคนก็ยังปอดเลย

เมื่อหลุดพ้นสภาวะนั้นออกมาในช่วงห้าโมงเย็นเศษ ก็ดีใจเปลาะหนึ่งว่า เราปลอดภัยและคนรอบข้างก็เช่นกัน รวมทั้งคนทางบ้านที่ห่วงก็คลายความกังวลไป

(ใครไม่รู้แล้วพูดนั้น วันนั้นอยากให้ไปอยู่ในจุดนั้นบ้าง แล้วจะรู้ว่าตำรวจโดนแรงกดดันเพียงใดและควรไปอยู่ในทุกพื้นที่ รวมทั้งควรอ่านข่าวจากนักข่าวต่างประเทศทางช่องทางอื่นด้วยและค่อยพิจารณา)

ผู้เขียนมิได้เข้าข้างใคร หลายเหตุการณ์ก็ตำหนิตำรวจ หลายปรากฏการณ์ก็ชมตำรวจ

เช่นเดียวกับพันธมิตรฯที่ชมเชยไปหลายครั้ง ตำหนิก็หลายหน(ไม่แก้ไข)

สถานการณ์วันนั้น ในทัศนะผู้เขียน(ตรงนี้คือภาพที่ตัวเองสัมผัสทั้งหมดจากพื้นที่รัฐสภาเท่านั้นและเป็นสิทธิของผู้เขียนโดยชอบธรรมที่จะวิจารณ์)

หากไม่มีการยั่วยุจากฝ่ายสีเหลืองที่ใช้กำลังปิดล้อมและไร้เหตุผลในการเจรจาใดๆ คนที่ไม่มีส่วนรู้เห็นกับความขัดแย้งควรเป็นเหยื่อหรือ

และจะโทษตำรวจมิได้ เพราะวันนั้นผู้เขียนและพี่น้องเพื่อนฝูงในวงการก็ได้รับการดูแลอย่างดีจากตำรวจที่ช่วยบอกข่าวสารและคุ้มกันความปลอดภัยให้

เศร้ากับภาพพธม.เจ็บและตาย แต่เสียงปืนที่ตัวเองได้ยินในวันนั้น เชื่อโดยสุจริตใจว่า...มาจากฝ่ายไหนและรู้โดยสัญชาติญาณกับข้อมูลในอดีตที่พอศึกษามาบ้างแล้วว่า ใครคือผู้เขี่ยบอล

ไม่โทษใครกับการเสียชีวิตและบาดเจ็บเพราะเจ็ขกันทั้งสองฝ่าย และคนไทยทั้งชาติเจ็บที่สุด

วันนี้ ควรรอผลการสอบสวนของกรรมการกลาง

ไม่ใช่ว่าตั้งหน้าตั้งตาค้านว่าคนนี้ไม่เอาเพราะใกล้ชิดกับคนนั้น..หากคิดว่าไม่แฟร์ก็เสนอตั้งกรรมการร่วมเข้ามาช่วยสอบสวนกับกีรรมการกลางสิ

ปัญหาและข้อข้องใจจะได้เฉลยออกมา ผิดถูกว่ากันตามกฎหมาย

มิใช่ใช้กฎหมู่จนเคยตัวแบบนี้

////////