ปงเป็นอำเภอที่มีขนาดใหญ่มากที่สุดของจังหวัดพะเยา แต่ความหนาแน่นของผู้คนเฉลี่ยในพื้นที่ 1 ตารางกิโลเมตร จะมีคนอยู่แค่ 30 คน ก็เลยเป็นอำเภอที่ดูไม่ค่อยจะคึกคักเท่าไรนัก ที่เที่ยวที่มีชื่อเสียงก็คงจะเป็นภูลังกา ถนนสายหลักที่ตัดผ่านตัวอำเภอปงก็คือถนนเส้นทางหลวงหมายเลข 1091 ที่มาจากทางอำเภอจุน ผ่านอำเภอปง ลงไปที่อำเภอเชียงม่วน แล้วต่อเข้าเขตจังหวัดน่านที่อำเภอบ้านหลวง ขับรถไปทำงานแถวปงทีแรกก็ยังนึกปลงว่าคงจะต้องกลับไปหาที่นอนสบาย ๆ ในตัวเมืองพะเยา จนกระทั่งได้ไปเจอรีสอร์ทชื่อภูเพียงดาวก็เลยเลี้ยวเข้าไปดู ซึ่งดูแล้วก็นอน และนอนแล้วก็ไม่ได้ผิดหวังอะไรทั้งเรื่องที่นอนและที่กิน ยังมีบรรยากาศที่เป็นมูลค่าส่วนเกินได้มาเป็นของแถม

ภูเพียงดาวไม่ได้เป็นชื่อของภูเขาหรือดอยอะไร แต่เป็นชื่อของรีสอร์ทอยู่ที่บ้านห้วยสิงห์ ตำบลปง อำเภอปง จังหวัดพะเยา รีสอร์ทที่ว่านี้ก็ไม่ได้อยู่ภูเขาหรือดอยอะไร แต่อยู่บนพื้นราบริมถนนทางหลวงหมายเลข 1091 ช่วงหลักกิโลเมตรที่ 40-41 ห่างจากตัวอำเภอปงลงมาทางใต้ประมาณ 10-11 กม. ก่อนเข้าชุมชนบ้านห้วยสิงห์

การตกแต่งทั้งที่อยู่บนผนัง

และที่อยู่บนฝ้าเพดาน

เดินทางแบบหัวเดียวมาโด่ ๆ ขอแค่ให้มีที่ซุกตัวนอนหลับสบาย ๆ สักคืน ก็เลยไม่ได้คิดมองที่นอนแบบบ้านหลังใหญ่และบ้านหลังเล็ก

เลือกนอนแบบห้องนอนที่มีห้องอยู่ติดเรียง ๆ กัน

เตียงนอนแค่นี้ก็พอให้นอนซุกตัวหลับผ่านค่ำคืนไปได้สบาย ๆ แล้ว

สิ่งอำนวยความสะดวกก็มีให้ครบเป็นมาตรฐาน ที่ใช้เป็นตัวเลือกสำคัญส่วนตัวก็คือความสะอาด สะดวก และปลอดภัย ก็ดูมีอยู่ครบ

ไม่ได้ทำแค่ที่นอน แต่ทำเป็นที่กินด้วย มีคนที่ดูท่าทางว่าน่าจะมาจากในตัวอำเภอก็มานั่งกินกันอยู่ เป็นที่กินที่มีบรรยากาศสวย ๆ ให้ดูด้วย รอดตัวไปได้อีกมื้อที่ไม่ต้องดิ้นรนออกไปหาร้านกินข้างนอก

น้ำสตรอเบอรี่ปั่นในช่วงเวลาที่ฟ้าเริ่มมืด

ทำทั้งที่นอนและที่กินอย่างนี้ก็ต้องหากุ๊กรสมือดีมาอยู่ประจำ ข้าวผัดปลาเค็มผัดได้หอมชวนกิน รสชาติได้อย่างที่ใจนึกอยากจะกิน

กุ้งและปลาหมึกผัดพริกใบกะเพราที่ผัดใส่ถั่วฝักยาวซอยมาด้วย

ไม่ค่อยได้คิดมาก่อนว่าร้านกินที่อยู่อำเภอนอก ๆ อย่างนี้จะเตรียมวัตถุดิบในการทำของกินไว้เยอะ แต่สั่งอะไรไปก็มีให้กิน ไม่ต้องได้ยินว่าวันนี้ของนั่นหมดของนี่หมด จานนี้เป็นกุ้งผัดพริกขี้หนู ได้เห็นและได้กินว่ากุ้งเป็นกุ้ง แล้วเป็นกุ้งสดที่กินอร่อย ไม่ได้ใช้กุ้งแช่แข็งโดยเฉพาะแบบที่ใส่สารเด้งกรอบ แบบนั้นกินแล้วรู้สึกเสียอรรถรสของความเป็นกุ้งไปเยอะ

ขึ้นมาเมืองเหนือทั้งทีกินแต่กุ้งและปลาหมึก อย่างยำถั่วพูก็ใส่กุ้งและปลาหมึกมาอีก ที่ไม่ค่อยได้เห็นก็คือโรยหน้าด้วยเส้นหมี่ขาวทอดกรอบมาให้ด้วย ไข่ต้มยางมะตูมที่ยางอาจจะน้อยไปหน่อยก็เลยดูค่อนไปทางน้ำมะตูม แต่หน้าตาเครื่องยำโดยรวมก็ต้องว่าดูดี และรสชาติน้ำยำผสมน้ำพริกเผาก็กลมกลืนเข้ากันดีกับความหวานกรอบของถั่วพู

ที่ไม่นึกว่าจะมีก็ยังมีของดิบเตรียมเอาไว้นั่นก็คือปลาเก๋า สั่งปลาเก๋าราดพริกก็ได้กิน แล้วปลาเก๋าที่ทอดก็เลาะเนื้อออกจากก้างทำมาให้กินได้สะดวกแบบเป็นชิ้นพอคำ กุ๊กที่ทำต้องฝีไม้ลายมือไม่ธรรมดาอยู่เยอะเหมือนกัน และทำให้มื้อนี้เป็นมื้ออาหารที่อิ่มหนำสำราญอย่างพลิกผิดความคาดหมาย

และทำให้เป็นค่ำคืนที่นอนหลับยาวสบายไปจนถึงรุ่งเช้า ตื่นด้วยความกระชุ่มกระชวยออกไปเดินสูดอากาศดี ๆ เข้าปอด

ได้เวลาก็รีบไปนั่งชมบรรยากาศรอกินมื้อเช้าที่รวมอยู่ในค่าห้องพักแล้ว

มื้อเช้าแบบอเมริกันเบรคฟาสท์ที่กินแล้วยังไม่ค่อยอยู่ท้อง

ต้องเติมข้าวต้มซี่โครงหมูอีกสักถ้วยถึงจะดูเต็มท้องขึ้นมาหน่อย ก่อนจะตบท้ายด้วยกาแฟอีกสักถ้วย ข้าวต้มเครื่องแบบใส่ขิงซอยกินแล้วรู้สึกเวิร์คมาก ดูเลือดลมจะเดินปรู๊ดป๊าด น้ำซุปรสชาติชวนให้ซดจนหมดถ้วย ชอบที่สุดก็คือเนื้อซี่โครงหมูที่เปื่อยร่อน

อิ่มแล้วก็รีบขนกระเป๋าเช็คเอ้าท์ออกจากรีสอร์ท

ความเปื่อยร่อนของซี่โครงหมูทำให้เกิดความอายเล็ก ๆ จากเศษซากที่เหลือทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า !!!

ชัยพฤกษ์
1 พฤษภาคม 2559