ก๋วยเตี๋ยวผัดที่มีหน้าตาคล้าย ๆ ผัดไทย หลายท้องถิ่นก็มีเส้นก๋วยเตี๋ยวที่เอามาใช้ผัดเป็นอัตลักษณ์ของตัวเอง ความต่างที่ขายก็คือเส้นที่นุ่มเหนียวไม่ยุ่ยเปื่อยเหมือนก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กทั่ว ๆ ไป อย่างเส้นหมี่โคราชที่เอามาใช้ผัดหมี่โคราชดูขนาดเส้นแล้วก็พอ ๆ กันกับก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็ก ไปจันทบุรีก็มีก๋วยเตี๋ยวเส้นจันท์ ก๋วยเตี๋ยวผัดขึ้นชื่อก็ต้องเป็นเส้นจันท์ผัดปู ผัดไทยที่อื่น ๆ หลายร้านยังต้องใช้เส้นจันท์มาเป็นจุดขาย อยู่กรุงเทพฯ กินแต่ก๋วยเตี๋ยวผัดไทยไม่ค่อยได้กินทั้งผัดหมี่โคราชและเส้นจันท์ผัดปู ออกต่างจังหวัดเจอสองผัดนี้เข้าที่ร้านไหนเป็นต้องได้เลี้ยวแวะเข้าไปนั่ง

ไปนครนายกเจอร้านชื่อช่อชะมวงขึ้นป้ายหน้าร้านให้รู้ว่ามีเส้นจันท์ผัดปูขาย เห็นแล้วจะผ่านเลยไปเดี๋ยวก็จะไปนึกเสียดายให้น้ำลายไหลในภายหลัง ก็เลยแวะเสียหน่อยเพื่อไม่ให้เสียวัตรปฏิบัติที่ติดตัวมาจนคุ้นชิน  ร้านอยู่ติดถนนทางหลวงหมายเลข 3049 ช่วงจากทางแยกเข้าน้ำตกสาริกาไปน้ำตกนางรอง ร้านอยู่ฝั่งขาไปก่อนถึงทางเข้าวังตะไคร้ประมาณ 1 กม. เปิดร้านอยู่นครนายกแต่ขายของกินเหมือนขายกันอยู่ที่จันทบุรี เพราะนอกจากจะมีเส้นจันท์ผัดปูแล้ว ก็ยังมีอาหารหลายอย่างที่ใส่ใบชะมวง อย่างเช่นแกงหมูชะมวง ไก่บ้านต้มใบชะมวง ต้มซี่โครงอ่อนชะมวง และเป็ดอบใบชะมวง ก็ที่จันทบุรีนี่แหละที่ไปรู้จักกินใบชะมวงเป็นครั้งแรก ตอนนั้นเพิ่งจะเริ่มหัดเที่ยวหัดกินไปไหนมาไหนเด็ก ๆ ยังเรียกพี่ไม่ได้เรียกป๋าเหมือนอย่างเดี๋ยวนี้

เป็นคนปีเสือที่ติดนิสัยมาตั้งแต่หนุ่มชอบทำตัวเป็นเสือซุ่ม พาสาวไปเข้าร้านกินที่ไหนก็มักจะเลือกโต๊ะนั่งแบบซุ้มที่ดูเป็นส่วนตัวเอาไว้ก่อน ค่ำ ๆ มืด ๆ ก็ยังไปนั่งซุ้มจนเข็ดที่เจอยุงแทบจะอุ้มเอาตัวไปได้ ยังดีที่ประคองน้ำหนักตัวเอาไว้เยอะ ๆ ยุงคงจะแบกไปไหนไม่ไหว ถึงจะรู้แล้วว่ายุงนั้นร้ายกว่าเสือ แต่ถ้ามีมุ้งอยู่สองมุ้งให้เลือก ก็คงจะเลือกเข้ามุ้งยุงไม่เลือกเข้ามุ้งเสือ เพราะเสือสองตัวคงจะอยู่มุ้งเดียวกันไม่ได้ เคยมุดมุ้งแล้วเข้าไปเจอเสือต้องเปลี่ยนตัวเองมาเป็นแมวเซื่อง ๆ มื้อนี้ มาเจอบรรยากาศร้านที่เขียวชอุ่มร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ เห็นว่าเป็นมื้อกลางวันก็เลยเลือกนั่งซุ้ม เสือแก่ไม่เหลือเขี้ยวเหลือเล็บมานั่งซุ้มเดี๋ยวนี้ก็คงทำได้แค่ซุ่มกิน

ส้มตำกับไก่ย่างดูเหมือนจะเป็นอาหารที่ขายอยู่คู่กันกับน้ำตกแทบทุกแห่ง ร้านนี้เปิดขายอยู่ต้นทางอีกแค่ประมาณ 2 กม.ก็จะถึงน้ำตกนางรอง เปิดขายมานานร่วม 20 ปี ไก่ย่างขายอยู่ไม้ละ 80 บาท ส่วนส้มตำไทยและส้มตำปูขายอยู่จานละ 60 บาท ไม่ได้สั่งมากินหรอกช่วงนี้ไม่ค่อยนึกอยากกินส้มตำและไก่ย่างสักเท่าไร

ปลาทับทิมเผาเกลือก็ดูตัวใหญ่เกินไปกลัวจะกินไม่หมด

พวกของกินที่ใส่ใบชะมวงก็ไม่ค่อยนึกอยาก เพราะเดี๋ยวนี้ปลูกชะมวงไว้ทำกินเองที่บ้าน ปากติดความเปรี้ยวของใบชะมวง วันไหนนึกเปรี้ยวปากก็จะไปตลาดซื้อหมูสามชั้นมาทำแกงหมูชะมวง ไปกินตามร้านส่วนใหญ่จะเจอน้ำแกงปรุงรสหวานนำเปรี้ยวซึ่งไม่ค่อยถูกปาก อยากกินแบบเปรี้ยวนำหวานเหมือนน้ำต้มยำก็เลยต้องปรุงกินเอง

อยากกินยำแต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะเลือกสั่งยำอะไร นึกได้ถึงชื่อวังตะไคร้ที่อยู่ใกล้ ๆ ก็เลยคิดง่ายสั่งยำตะไคร้นั่นแหละดูง่าย ๆ ดี ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่มีอะไรที่น่าจะเกี่ยวข้องกัน ตะไคร้ที่กินก็เป็นตะไคร้บ้าน ส่วนตะไคร้ที่เป็นที่มาของชื่อวังตะไคร้นั้นคือตะไคร้หางนาคที่ชอบขึ้นกออยู่ตามซอกหินริมห้วยธาร บางทีชาวบ้านก็เรียกว่าตะไคร้น้ำ

ตะไคร้ซอยเป็นแว่นบาง ๆ คลุกกับเครื่องยำใส่กุ้งและปลาหมึก จานละ 120 บาท

แกงส้มชะอมกุ้ง น้ำแกงส้มข้นรสเข้ม แบบชามราคาน่าจะ 120 บาท จำไม่ค่อยได้แม่น

ไข่ชะอมฟูนุ่มชุ่มน้ำแกงส้มเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ เนื้อกุ้งสดแน่นดี ไม่ได้สั่งข้าวสวยมากินด้วยหรอก เพราะตั้งใจจะสั่งก๋วยเตี๋ยวผัด

จานที่ตั้งใจอยากจะกินก็คือเส้นจันท์ผัดปู 150 บาท รสชาติหวานนำมาก่อนแล้วตามด้วยเค็มและเปรี้ยว เส้นก๋วยเตี๋ยวนุ่มเหนียวตามแบบเส้นจันท์ผัดออกมาเป็นสีแดง ๆ ที่น่าจะเกิดจากเครื่องปรุงน้ำผัด ที่เดี๋ยวนี้มีทำขายกันทั้งเส้นและน้ำผัดปรุงรสให้เอามาทำเส้นจันท์ผัดกินเอง รสชาติที่กินเหมือนจะผัดด้วยกะทิ ชอบเปรี้ยวก็บีบมะนาว ชอบเค็มอีกก็เหยาะน้ำปลาเพิ่ม

กินก๋วยเตี๋ยวจันท์ผัดปูกับผักอย่างถั่วงอก ใบกุยช่าย แตงกวา และหัวปลี ปรุงจนได้รสแล้วทั้งหวาน เค็ม และเปรี้ยว ถ้าน้ำปรุงมีเผ็ดเติมมาอีกหน่อยก็น่าจะกลมกล่อมลงตัว

เคยกินผัดก๋วยเตี๋ยวจันท์ใส่ปูกะตอยตัวเล็ก ๆ ก็เคี้ยวกินได้ทั้งตัว พอเจอปูม้าเปลือกแข็งลองเคี้ยวดูแล้วถึงกับ “เข็ดปู” !!!

ชาร
9 พฤษภาคม 2559