ไม่ค่อยจะรู้ตัวว่าเป็นคนเรื่องเยอะหรือเปล่า แต่ถ้าต้องเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวบางทีก็เหงา ๆ เบื่อ ๆ ก็เลยหาเรื่องทำแบบที่ไม่ต้องทำก็น่าจะได้ อย่างไปค้างนอนที่โรงแรมต่างจังหวัด ถ้าต้องไปนอนอยู่หลายคืนก็ชอบที่จะหาเปลี่ยนโรงแรมนอนไปแบบวันต่อวัน หาเรื่องขนย้ายกระเป๋าสัมภาระให้ยุ่งยากตัวเองเสียอย่างนั้น หรืออย่างไปนอนอยู่โรงแรมเดียวพอเปลี่ยนคืนก็ยังนึกอยากจะเปลี่ยนห้องนอน แค่ไม่อยากอยู่เฉย ๆ นึกหาอะไรที่ไม่จำเจทำสนุก ๆ บ้าง ถ้าชีวิตคือการเปลี่ยนแปลงพอได้เปลี่ยนหรือได้เห็นได้เจอกับอะไรที่แปลกหูแปลกตาไปจากเดิม ๆ ก็เป็นอะไรให้ชีวิตได้เรียนรู้มากขึ้น

ไปขอนแก่นครั้งหลังสุดต้องไปนอนอ้างว้างค้างแรมแบบตัวคนเดียวอยู่ถึง 4 คืน อารมณ์คนขี้เบื่อก็เลยกลับมาฟื้นคืนชีพ ไปถึงขอนแก่นแล้วถ้ายังไม่ได้นึกหาเอาไว้ก่อนว่าจะไปนอนที่ไหน ก็มักจะมุ่งไปหาห้องว่างนอนที่โรงแรมพูลแมนขอนแก่นราชาออคิดเป็นที่แรกก่อน ชอบในความสะดวกสบายกับอาหารเช้าที่มีให้เลือกกินหลากหลาย ตกเย็นอยากออกไปหาที่กินหรืออยากจะไปนั่งต่อตามที่ที่คนเที่ยวกันตอนกลางคืน ก็แค่เดินออกไปใกล้ ๆ ได้ความสุขจนพอใจแล้วก็เดินกลับมาขึ้นห้องนอน ไม่อยากออกไปไหนในโรงแรมเองก็มีที่ให้นั่งดื่มกลั้วคอ ชอบฟังเสียงขิมค่ำ ๆ ก็มีสาวนั่งตีขิมให้ฟังอยู่ตรงล้อบบี้บาร์นั่นแหละ อยากกินขนมให้ประหยัดเงินในกระเป๋าหน่อยก็รอร้านเค้กตรงทางเข้าประตูโรงแรม ซึ่งพอสักประมาณทุ่มหนึ่งก็จะลดราคาลงจากป้าย 30 เปอร์เซ็นต์

ตอนที่เปิดโรงแรมใหม่ ๆ เมื่อ 20 ปีก่อน ตอนนั้นใช้ชื่อว่าโซฟิเทลราชาออคิดขอนแก่น ต้องถือว่าเป็นโรงแรมที่ล้ำสมัยมาก แต่ถึงจะเปิดมานานมากแล้วทุกวันนี้ก็ยังดูทันสมัยอยู่ ไม่ค่อยได้คิดอะไรมากเลือกเอาห้องใหญ่ ๆ แบบชอบความสุขสบายไว้ก่อน ทั้ง ๆ ที่บางทีก็ไม่ค่อยจะได้ใช้ห้องสักเท่าไร ยิ่งสระว่ายน้ำหรือห้องฟิตเนสยังไม่รู้เลยว่าอยู่ตรงไหน ขนาดวายฟายที่มีให้ใช้ฟรีก็ยังไม่ค่อยจะได้ใช้ เพราะชอบพาตัวออกไปเพ่นพ่านอยู่นอกโรงแรมเป็นส่วนใหญ่ เข้านอนคืนแรกได้ชั้นนอนเลขสวยอย่างชั้น 9 ห้องใหญ่ดีมีแยกห้องนั่งเล่นกับห้องนอนด้วย

เตียงนอนก็ใหญ่ดีพอให้นอนกลิ้งไปกลิ้งมาได้

ชอบรูปภาพและสิ่งของที่เอามาใช้ตกแต่งห้องที่ให้อารมณ์ของศิลปะแบบท้องถิ่น อย่างผ้าม่านเห็นลวดลายแล้วยังชวนให้นึกถึงผ้าขาวม้าของขอนแก่นไปนู่นเลย

ห้องน้ำก็กว้างขวางดี แยกอ่างอาบกับห้องอาบฝักบัว ชอบการออกแบบห้องน้ำของที่นี่ที่สามารถเปิดตู้เสื้อผ้าได้อีกด้านหนึ่งจากห้องน้ำได้เลย

นอนแช่อ่างอาบน้ำไม่ต้องกลัวพลาดข่าวสารสำคัญ เพราะมีทีวีเครื่องเล็ก ๆ แขวนไว้ให้เปิดดู แล้วยังมีโทรศัพท์ไว้ให้ในห้องน้ำด้วย ช่วยให้อุ่นใจขึ้นหน่อยว่าถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็ยังพอมีเครื่องมือให้ติดต่อสื่อสารกับคนอื่นได้

ของใช้ที่จำเป็นในห้องน้ำจัดเตรียมไว้ให้พอที่จะไม่ต้องขนไปจากบ้าน เอาตัวกับเสื้อผ้าและเงินติดไปก็อยู่ได้ ที่มีให้อีกอย่างก็คือเครื่องชั่งน้ำหนัก ช่วยให้รู้ว่าที่ออกไปตระเวนกินแต่ละวันกลับมาถึงโรงแรมแล้วน้ำหนักตัวขึ้นไปอีกเท่าไร

โดยรวม ๆ แล้วก็เป็นอะไรที่น่าจะสุขสบาย แต่อย่างว่าคนขี้เบื่อเรื่องเยอะพอเปลี่ยนคืนก็นึกอยากเปลี่ยนห้องนอนเสียอย่างนั้น ก็เลยได้นอนสูงชั้นขึ้นไปอีก คืนใหม่นี้ได้ขึ้นไปนอนอยู่บนชั้น 19 ขึ้นไปแล้วถึงได้เห็นว่าพรมปูพื้นชั้นนี้ดูดีมีลวดลายกว่าชั้นที่ได้นอนอยู่เมื่อคืนก่อน

ห้องคืนนี้ก็มีห้องนั่งเล่นแยกจากห้องนอนเหมือนกับห้องที่นอนอยู่เมื่อคืนก่อน

ได้พักห้องใหญ่ ๆ มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดูเพียบพร้อมก็มีความสุขอยู่ได้ระดับหนึ่ง แต่สำหรับคนเดินทางที่หลายครั้งต้องไปไหนมาไหนแค่ตัวคนเดียวกลับเกิดความรู้สึกในด้านที่เป็นมุมกลับของความคิด

ยิ่งได้อยู่ในห้องที่กว้างใหญ่เท่าไรก็ดูเหมือนตัวเองจะยิ่งเล็กลงไปเท่านั้น เหมือนชีวิตเล็ก ๆ ที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในห้วงจักรวาลใหญ่ สุดท้ายก็เลยต้องออกไปตามหาตัวตนในแหล่งที่มีผู้คนมากมายให้ได้พบเจอ ทุกการพูดคุยและทุกการสัมผัสช่วยบอกเล่ายืนยันถึงการมีตัวตนอยู่

ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอนใหญ่หรือเตียงนอนเล็กแค่ไหน เมื่อถึงคราวง่วงคนเราก็นอนหลับกันได้เสมอ บนฟูกหนานุ่มหรือบนพื้นห้องที่แข็งกระด้าง ขอเพียงให้ได้ง่วงก็ล้มตัวหลับตานอนได้อย่างมีความสุข

คืนเปลี่ยนความคิดก็เปลี่ยนไปอีก คืนที่สามนี้อยากได้ห้องพักที่เล็กลงกว่าสองคืนแรก นอกจากจะลดความเคว้งคว้างลงได้แล้ว ถ้าลดความสุขตามอัตภาพลงอีกหน่อยก็คงจะเหลือเงินในกระเป๋ามากขึ้นอีกนิด ห้องใหม่นี้ไม่ได้จำแล้วว่าอยู่ที่ชั้นไหน รู้เพียงแต่ว่าพรมที่พื้นมีสีและลวดลายเปลี่ยนไปจากห้องเมื่อสองวันก่อนหน้า และที่ห้องนี้ไม่มีห้องนั่งเล่นแยกออกไปต่างหากจากห้องนอนแล้ว

มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้ถึงไม่มากเท่ากับห้องสองห้องที่นอนมาก่อนหน้า แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ขาดหายสิ่งที่จำเป็นไป ก็แค่น้ำดื่มที่จัดไว้ให้ยังดื่มได้ไม่ครบขวด ชากาแฟไม่ต้องพูดถึงเพราะไม่เคยได้ต้มน้ำชง

เตียงนอนขนาดคิงส์ไซ้ส์แค่ล้มตัวลงนอนก็หลับได้สนิทไม่ได้แตกต่างไปจากคืนไหน ๆ

ยังเหลือกลางคืนให้ต้องค้างนอนอยู่อีกคืนหนึ่ง คืนสุดท้ายนี้เปลี่ยนไปนอนห้องแบบสุพีเรีย เสียดายไม่มีห้องแบบเตียงใหญ่คิงส์ไซ้ส์ให้ได้นอน มีแต่ห้องแบบเตียงแฝด เดินเข้าไปแล้วดูเหมือนห้องจะเล็กลงไปถนัดใจ แต่สิ่งอำนวยความสุขก็มีไว้ให้ครบถ้วนตามสมควรแก่อัตภาพ

ห้องน้ำก็ยังแยกอ่างอาบกับห้องอาบฝักบัว แล้วก็เปิดตู้เสื้อผ้าได้อีกด้านหนึ่งจากห้องน้ำเหมือนกัน

ผ่านคืนสุดท้ายแล้วก็ได้รู้ว่าถึงจะเป็นห้องเล็กเตียงเล็กก็นอนหลับสบายได้ตลอดคืน จริง ๆ นอนห้องแค่นี้ก็พอให้ได้พักตาหลับพริ้มแล้ว จะมีหวิว ๆ หวั่น ๆ อยู่บ้างก็คือเวลาที่ต้องไปนอนห้องเตียงแฝดตามโรงแรมต่างจังหวัด นอนคนเดียวถ้านึกเสียว ๆ ขึ้นมา ก็จะเอากระเป๋าเดินทางสัมภาระทั้งหลายไปวางจองไว้บนเตียงอีกเตียงหนึ่ง ถึงจะเดินทางบ่อยแต่ก็ขี้กลัวอยู่เหมือนกัน สวดมนต์ไม่ค่อยจะได้ครบบท กลัวดึก ๆ ตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นมีอะไรบางอย่างที่ดูขวัญผวาน่ากลัวมานอนอยู่บนเตียงข้าง ๆ คิดเลยเถิดไปถึงหนังประเภทขวัญหนีดีฝ่อหลายเรื่องที่เคยดูนั่นเลย

ขนาดกลับจากข้างนอกพอออกจากลิฟท์ระหว่างเดินไปที่ห้อง ในกลางแสงสลัว ๆ ก็เห็นหลังไว ๆ เป็นเด็กใส่สูทสีขาวในมือถือพัดเดินเล่นอยู่คนเดียว เล่นเอาใจเต้นระรัวเรียกขนลุกซู่ กว่าจะเจอตัวกันจะ ๆ หัวใจก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเสียหลายตุ้บ !!!

ชาร
2 กรกฎาคม 2559