ร้านกินเก่าแก่อีกร้านหนึ่งของสมุทรสาครหรือมหาชัย จนถึงปีนี้ก็น่าจะขายมาได้ครบ 40 ปีแล้ว ถ้าผ่านไปแถวนั้นแล้วยังไม่มีร้านอื่นเป็นจุดหมายอยู่ในใจ ก็เป็นร้านที่แวะไปกินได้อยู่เรื่อย ๆ ด้วยว่าเป็นร้านใหญ่ในอารมณ์แบบภัตตาคารอาหารจีนบวกเข้ากับของกินพวกซีฟู้ดเพราะอยู่เมืองสมุทรแหล่งของอาหารทะเล เข้าไปนั่งแล้วมีของให้เลือกกินเยอะดี แล้วราคาก็ดูพอเหมาะพอสมไม่ดุเดือดสะท้านกระเป๋าเงินที่พกไป ร้านกินที่ว่านี้ก็คือร้านหรือภัตตาคารนิวรสทิพย์ ไปแวะลองกินครั้งแรกก็น่าจะเป็นสักเมื่อ 20 กว่าปีก่อน เพราะได้ยินมาว่าขึ้นชื่อเรื่องเก๋าจนได้ป้ายชวนชิม เก๋าที่ว่านี้ไม่ได้เป็นเก๋าเฉย ๆ แต่เป็นเก๋าสามรส ด้วยความที่เป็นคนชอบเก๋าอยู่แล้ว ไปครั้งหลังถัด ๆ มาก็เลยยังถนัดที่จะสั่งเก๋าสามรสมากินอยู่

ร้านอยู่ตรงทางแยกเข้าตัวเมืองสมุทรสาครติดกันกับโรงพยาบาลมหาชัย วิ่งรถจากกรุงเทพฯ ผ่านไปทางถนนพระราม 2 ก็มองได้เห็น แต่มื้อไหนถ้านึกจะไปแวะกินจากถนนพระราม 2 ก็จะเลี้ยวซ้ายเข้าถนนเศรษฐกิจ 1 ก่อน แล้วค่อยไปกลับรถย้อนอีกหน่อยก็ถึงร้าน เข้าร้านไปนั่งแล้วเจอโต๊ะกับเก้าอี้ก็ยังพอจะได้บรรยากาศแบบภัตตาคารอาหารจีนสมัยก่อนอยู่บ้าง ชอบเลือกนั่งแบบโต๊ะกลมที่มีกระจกวางตรงกลางให้หมุนเลื่อนจานอาหารได้ ไม่ได้คิดจะสั่งอะไรมากินเยอะแยะหรอก แต่ทำตามอารมณ์ความชอบไว้ก่อน โต๊ะกินยังคลุมด้วยผ้าสีแดงแล้วปูทับอีกทีด้วยผ้าลายลูกไม้สีขาว ไปนั่งจ่ายเงินกินเองก็ยังนึกไปถึงอารมณ์เวลาที่ได้ไปกินฟรีในงานเลี้ยงโต๊ะจีนยังไงยังงั้น

และเพื่อให้ได้อารมณ์เหมือนอย่างเวลาที่ไปกินโต๊ะจีน มื้อนี้ก็เลยเปิดโต๊ะด้วยออเดิร์ฟร้อน เป็นของกินที่สั่งง่ายไม่ต้องไปเปิดเมนูหาของกินเลือกตัดสินใจสั่งทีละอย่าง สั่งไปแค่จานเดียวเดี๋ยวก็ได้ของมาให้กินถึง 5 อย่าง เห็นหน้าตาของกินแล้วก็ถอนใจเฮือกใหญ่ เยอะขนาดนี้ไม่รู้เหมือนกันว่ายังน่าจะเรียกว่าออเดิร์ฟอยู่อีกหรือเปล่า กินเข้าไปทั้งหมดนี้คงไม่ได้แค่เรียกกระตุ้นน้ำย่อย แต่น่าจะเลยไปจนถึงขั้นอิ่มจุกได้เลยทีเดียว

เผชิญหน้ากับขนมจีบกุ้ง ยำกุ้งแห้ง เห็ดหอมผัดกุ้งสด หน่อไม้ฝรั่งผัดแฮม และผักกาดดองผัดกระเพาะหมู ที่ชอบมากหน่อยก็คงจะเป็นยำกุ้งแห้งที่ใช้กุ้งตัวโตมีเนื้อหาให้เคี้ยวเล่นได้เพลิน ๆ คลุกเคล้ากับเครื่องและน้ำยำจนเข้าน้ำเข้าเนื้อ

จานที่มาแล้วต้องสั่งกินอยู่จนเคยปากก็คือปลาเก๋าทอดสามรส เป็นลูกเจ้าพระยาที่กินปลาน้ำจืดมาตั้งแต่ตัวยังเล็กยังน้อย เปลี่ยนนิสัยมาชอบกินปลาเก๋าตั้งแต่ตอนที่เริ่มมีความรักครั้งแรกกับสาวแม่กลอง ตอนหลัง ๆ มานี้ราคาปลาเก๋าดูเหมือนจะขยับตัวแพงขึ้นเรื่อย ๆ จนมีปลากะพงเข้ามาให้เลือกกินแทนในราคาที่เบากว่า แต่ด้วยความเก๋าของเนื้อที่แน่นหนึบกว่า เวลาที่นึกอยากจะกินปลาสามรสหรือปลาราดพริกก็ยังชอบที่จะเลือกสั่งปลาเก๋ามากินมากกว่าปลากะพงที่ชอบจะกินแบบทอดน้ำปลา

ปลาเก๋าทอดให้ผิวนอกเหลืองกรอบแต่เนื้อในยังคงความนุ่มแน่นของโปรตีนมัยโอไฟบริลลาร์ในกล้ามเนื้อ อิอิ..ว่าไปเรื่อยเจื้อยเหมือนจะเป็นเรื่องวิชาการอย่างงั้นแหละ จริง ๆ แล้วจุดเน้นสำคัญของการทำปลาทอดให้กินได้อร่อยก็คือเนื้อปลาต้องสดหวาน พอทอดปลาให้กินได้แล้วก็ราดให้มีรสชาติด้วยน้ำซอสสามรส ซึ่งสามรสของร้านนิวรสทิพย์นี้ก็คือ เปรี้ยว หวาน และเผ็ด ที่ไปกินแล้วก็ขอบในความกลมกลืนของรสชาติที่ลงตัว เคยซื้อน้ำสามรสแบบบรรจุขวดกลับบ้านมาใช้ราดปลาที่ทอดกินเองก็ไม่ค่อยถูกปากเหมือนกับที่ไปนั่งกินอยู่ที่ร้าน อาจจะเป็นเพราะฝีมือในการทอดปลายังไปได้ไม่ค่อยถึงไหน

เป็นคนที่ไม่ค่อยถนัดกินของเผ็ดสักเท่าไร ถึงจะเป็นความเผ็ดแบบน้ำราดสามรสก็เถอะ กินสู้เผ็ดแล้วก็ต้องหาน้ำเย็นเปรี้ยว ๆ มาแก้เผ็ด มีคนเคยแนะนำว่าให้กินนมเพื่อแก้เผ็ด คิดสะระตะดูแล้วถึงจะแก้ได้แต่ก็น่าจะไม่ค่อยเข้ากัน ลองคิดดูถึงว่ากินปลาทอดสามรสแล้วกินนมตามก็คงจะไม่ค่อยถูกคอ เลือกน้ำเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ เย็น ๆ มาแก้เผ็ดน่าจะเหมาะใจกว่า เลือกไม่ถูกแบบหวงทั้งพี่เสียดายทั้งน้องก็เลยสั่งมากิน 2 แก้วทั้งน้ำมะนาวปั่นและน้ำส้มปั่น พอจะได้ความเปรี้ยวมาช่วยลดเผ็ดแล้วยังช่วยแก้ทางเรื่องความมันเลี่ยนของอาหารจีน

ผ่านเก๋าไปได้แล้วก็นึกถึงหอยเพราะชอบกินหอยทอดมาตั้งแต่เด็ก หอยทอดแถวบ้านต่างจังหวัดที่กินอยู่สมัยเด็กนั้นเป็นหอยทอดแบบแป้งนิ่มแล้วหอยที่ใช้ก็เป็นหอยนางรม เข้ามาเรียนหนังสือชั้นมัธยมในกรุงเทพฯ ถึงได้รู้จักกินหอยทอดแบบแป้งกรอบแล้วหอยที่ใช้ก็มักจะเป็นหอยแมลงภู่ กินจนโตขึ้นมาอีกหน่อยแล้วถึงจะได้รู้ความว่าหอยทอดแบบนิ่มและกรอบนั้นมีชื่อเรียกอยู่ต่างกัน แบบแป้งนิ่มก็เรียกว่าออส่วน ถ้าเป็นแบบแป้งกรอบก็เรียกว่าออหลั่ว โดยคำเรียกว่า ออ นั้นเป็นภาษาจีนแต้จิ๋วที่หมายถึงหอยนางรม ถ้าใช้หอยอย่างอื่นมาทอดก็ต้องเรียกชื่อคำต้นเป็นอย่างอื่น เหมือนอย่างโกยซีหมี่ที่คำว่า โกย มีความหมายว่าไก่ ถ้าสั่งผัดใส่เนื้อสัตว์อย่างอื่นก็ควรจะเรียกชื่อคำต้นเป็นคำอื่นด้วยเหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละถึงจะเรียกปน ๆ กันไป ก็ยังได้กินอย่างที่อยากจะกินมาแล้วนักต่อนัก

ออส่วนหอยนางรมเป็นของกินที่เดี๋ยวนี้หากินตามร้านหอยทอดทั่ว ๆ ไปไม่ค่อยจะได้เจอแล้ว นึกอยากกินก็ต้องเข้าภัตตาคารหรือร้านอาหารที่ใหญ่ ๆ หน่อย ความจริงก็เป็นของกินที่ทำได้ไม่ยุ่งยากอะไร เตรียมของที่จะใช้ก็ไม่กี่อย่าง หลัก ๆ ก็มีหอยนางรม แป้ง ไข่ไก่ ต้นหอมซอย ถั่วงอก ผักชีโรยหน้า กับเครื่องปรุงรส สูตรแป้งของแต่ละร้านก็มีแตกต่างกันไป แต่แป้งตัวยืนก็คงต้องเป็นแป้งมัน อยากได้ความหนืดเหนียวมากขึ้นอีกหน่อยก็ปน ๆ พวกแป้งมันฮ่องกง หรือจะเป็นแป้งท้าวยายม่อมลงไป ทอดออส่วนใช้น้ำมันน้อยกว่าหอยทอดแบบกรอบ ส่วนใหญ่ตามร้านมักจะเสิร์ฟมาให้กินเป็นแบบกระทะร้อน  รสชาติออส่วนออกจะจืด ๆ เข้ากับแป้งที่ยืด ๆ พอจะมีรสชาติบ้างก็จากเครื่องปรุงรสที่แล้วแต่จะใส่ลงไปอย่างน้ำปลา ซีอิ๊วขาว และน้ำมันหอย ถ้าอยากได้รสชาติแรงกว่านี้ก็กินกับซอสพริก แต่งรสเพิ่มอีกหน่อยก็ใช้น้ำจิ้มไก่ใส่ลงไปคนรวมกับซอสพริกนี่แหละง่ายดี ไม่มีซอสอย่างอื่นลองกินกับพริกน้ำปลาก็อร่อยไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน

กินหอยนางรมยังไม่ทันหายเหนื่อยท้อง ใจก็นึกเตลิดไปถึงหอยฝาสวย ๆ อย่างหอยเชลล์ขึ้นมาอีก หอยเชลล์เป็นหอยที่กินอร่อยแบบหนึบ ๆ นุ่ม ๆ เดี๋ยวนี้ราคาถูกลงเยอะกว่าแต่ก่อนพอจะควักเงินซื้อกินได้บ่อยขึ้นหน่อย ว่ากันว่าเป็นหอยที่มีโปรตีนสูงแล้วยังมีแคลอรี่ต่ำ แล้วยังมีรสชาติแบบที่เรียกกันว่าอุมะมิ ซึ่งเป็น 1 ใน 5 รสชาติพื้นฐานที่นอกเหนือไปจากรสหวาน เค็ม เปรี้ยว ขม มาที่ร้านนี้ก็จะเลือกสั่งเป็นหอยเชลล์อบไวน์

หน้าตาก็ดูจะเหมือนหอยเชลล์อบเนยที่มีเนยสดคลุกกับกระเทียมสับและต้นหอมซอยผสมกับเครื่องปรุงรส ส่วนน้ำไวน์น่าจะระเหยแห้งไปหมดแล้วก็เลยรับรสไม่ค่อยได้เท่าไร ส่วนใหญ่ที่เอามาอบทำเองก็จะหยอดไวน์ขาวลงไปคลุกกับเนยนิดหน่อยพอให้หอม ๆ และช่วยลดกลิ่นคาวของหอย เนื้อหอยหนา ๆ กลม ๆ สีขาวนวล ๆ มีติ่งสีส้มยื่นแง้มออกมาอีกหน่อย เอาไปอบเนยแบบนี้นี่แหละหวานหอมชวนกินจนหมดเกลี้ยงเกลาเหลืออยู่แค่ฝาหอย

ไม่รู้ว่าใครจะเป็นเหมือนกันอย่างนี้หรือเปล่า แบบถึงจะชอบเก๋า แต่ก็ขาดหอยไม่ค่อยได้ !!!

ชาร
17 กันยายน 2559