:::: รถดูดขี้ ::::

       ครึ่งหลับครึ่งตื่นในช่วงสาย ๆ

        มีเสียงแว่ว ๆ กึ่งยิงกึ่งผ่าน มาทางหน้าประตูบ้าน

      “ดูแลห้องน้ำ มั๊ยครับ รถกำลังมาแล้ว”

      “อะไรของมันวะ ดูแลห้องน้ำ” ผมคิดในใจ ไม่แน่ใจว่าเสียงนั้นอยู่ในความฝันหรือความจริง ก่อนจะพยายามที่จะข่มอาการเพื่อหลับต่อ

      เนิ่นนานเท่าไรไม่อาจรู้ได้ แต่ในภวังค์แห่งกึ่งฝันกึ่งตื่นนั้น แว่วเสียงรถยนต์ติดเครื่องครางอยู่นานมาก

       ในห้วงที่น่าจะเป็นห้วงแห่งการฝัน เหมือนได้เห็นภาพตัวเองพยายามจะออกแรงดันรถคันที่ครางเสียงนี้ไปเสียให้พ้น แต่ขณะสะดุ้งตื่นสู่ความจริง กลับพบว่าเสียงรถนั้นยังคงครางเสียงดังสม่ำเสมออยู่ที่หัวนอน

      “อะไรกันนักหนา โว้ย สตาร์ทเครื่องนานตั้งทำไมไม่ออกตัวไปเสียทีเล่า” สุดเกินทนกับเสียง จนต้องสลัดผ้าห่มทิ้ง แล้วมองลอดหน้าต่างออกไปที่ถนนหน้าบ้าน

      “รถคันนี้บรรทุกทองเหลว” โผล่หน้าไปเห็นข้อความ ติดอยู่ที่ท้ายรถ แต่พอเห็นรูปพรรณสัณฐานของรถ ก็รู้แน่ชัดว่า “รถดูดขี้”

       “โถ...เขียนซะไพเราะ เชียว ทองเหลว” ผมพึมพำกับตัวเอง หลังจากนำตัวเองเข้าสู่สภาวะของความเป็นจริงแห่งวัน เดินเข้าห้องน้ำ ขณะกำลังจะปัสสวะลงชักโครก ฉับพลันก็ให้เกิดอาการสงสัยพุ่งปรี๊ด ออกมาพร้อมกับปัสสาวะ

       “ดูแลห้องน้ำ” ผมทวนคำ เออแฮะ ดูแลห้องน้ำหรือดูดส้วมตามภาษาชาวบ้าน ใช่ผมไม่เคยเอะใจเลยสักนิด ว่าในหมู่บ้านจัดสรร เข้าต้องดูดส้วมกันด้วยหรือเปล่า  แต่จำได้ว่าเคยแวบตั้งข้อสงสัยมาครั้งหนึ่งแล้วก็ลืมไป เพราะเข้าใจว่าถังรองอุจจาระคงจะต่อท่อสัมพันธ์ถึงกันหมด แล้วก็ให้ไหลรวมไปอยู่ที่ที่เป็นที่เดียวกัน แล้วทางหมู่บ้านก็จะช่วยจัดการที่ถังรวมนั้นโดยเจ้าของบ้านแต่ละหลังไม่ต้องมากังวลกับเรื่องส้วมเต็ม ผมคิดเช่นนั้นจริง ๆ เพราะตั้งแต่ผมย้ายเข้ามาอยู่บ้านเช่าในหมู่บ้านจัดสรร ไม่เคยพบปัญหาส้วมเต็มสักที ผมไม่เคยมีความรู้เรื่องแปลนผังหมู่บ้าน และก็แทบจะไม่เคยเห็นบ้านไหนมีรถดูดขี้มาจอดหน้าบ้านเลยตั้งแต่เข้ามาอยู่

        แต่ตื่นมาวันนี้ดันได้เห็นรถดูดขี้ ตั้งป้อมอยู่ที่หน้าบ้านหลังตรงข้าม

        ตายห่า นี่ถ้าเกิดส้วมบ้านเช่าของผมเต็ม เกิดอาการราดน้ำเท่าไรก็ไม่ยอมลง แถมยังมีอาการทะลึ่งพรวดโผล่หน้ามาทำท่าอาลัยอาวรณ์ แบบว่าไม่อยากจรจาก จะทำยังไงกันวะเนี่ย ของอยู่ใต้ดินเสียด้วย ประมาณการกันไม่ได้ ว่ามีปริมาณดัชนีการขึ้นลง หรือค่าความผันผวน ของเขาอยู่ที่ตรงส่วนไหน และเท่าไรของถังรองแล้ว

      เอาละซี เรื่องสุขา พาให้ทุกข์แต่เช้าเชียว

     สมัยเด็ก ๆ ผมจำได้ว่า ที่บ้านผมซึ่งบ้านนอก เคยมีรถดูดส้วมเข้าไปให้บริการ ตรงกับช่วงที่ส้วมหลังบ้านเต็มพอดี

     ทันทีที่เห็นทองเหลววิ่งไล่เป็นลูกคลื่นพะเยิบพะยาบอยู่ในท่อสายยางใหญ่เท่านั้นแหละ พวกเราพี่น้องในบ้านก็หัวเราะกันลั่น

      แต่หลังจากดูดเสร็จสรรพ พวกเราก็หัวเราะไม่ออก ครับ เพราะเจ้าของรถดูดส้วมได้เรียกเงินค่าบริการแบบแพงหูฉี่เกินคาด หนักสุดก็คือพ่อผมครับ แกเข้าใจว่ารถที่เข้ามาดูดขี้นั้นคือรถที่ตะเวณมาเพื่อซื้อขี้ ดังนั้นจึงเกิดความเข้าใจไม่ตรงกันแบบสุดขั้ว

      ตั้งแต่วันนั้นมา รถดูดขี้ก็ไม่มีโอกาสย่างกรายเข้ามาใกล้ส้วมบ้านเราอีกเลย พอส้วมเริ่มเปี่ยมเต็ม พ่อผมก็หาบปี๊บไปจ้วงตัก แล้วตระเวณตักเทใส่ผัก ใส่ต้นไม้ใบ ไม้ดอก หน้าตาเฉย

      แต่รถดูดขี้ก็กลับมารังควาญฝังแค้นให้พ่ออารมณ์เสียอีกจนได้ เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาวันหนึ่ง ขณะพ่อเดินผ่านลงไปในทุ่งหน้าแล้งริมถนน ก็พบกับรอยขี้วิ่งวนเป็นวงรีอยู่กลางทุ่งนา เป็นไปไม่ได้ที่ขี้จะมาวิ่งวนทิ้งตัวเป็นวงเหมือนลู่วิ่งนักกีฬาเองอย่างนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะพวกรถดูดขี้มันมักง่ายเอามาราดทิ้ง

     นั่นคือความทรงจำเรื่องรถดูดขี้เมื่อสมัยผมยังเด็ก

      มาวันนี้ผมกำลังมีปัญหากับขี้อีกแล้วครับ

      เสียงรถบรรจุทองเหลวจากบ้านฝั่งตรงข้ามเงียบเสียงไปนานแล้ว  ขณะที่ผมยังนั่งจมจ่อมแบบกึ่งทุกข์ใจ อยู่กลางบ้าน

    นึกเจ็บใจตัวเองที่ขาดความรอบคอบ

     ก่อนหน้านี้ สัก 10 นาที ผมควรจะออกไปขอนามบัตร หรือ เบอร์โทร ของทีมงาน พิชิตทองเหลว เผื่อวันมีเหตุฉุกเฉินเกินความสามารถ จะได้โทรเรียกมาใช้บริการได้ทัน....เฮ้อ เป็นซะยังงี้ทุกทีเลยเรา