::::เพลง  “เพลิงพรุชิง” ::::

     เดือนเมษายน ปี 2536 ผมและเพื่อนพ้องกวี หน้าราม ย้ายวงเสวนาภาษาวรรณกรรมล่องลงสู่ภาคใต้ปลายด้ามขวาน  ที่ หาดตะโละกาโปร์ อำเภอยะหริ่ง จ.ปัตตานี

     ณ. ที่นั้นผมได้พบปะพูดคุยกับนักเขียน กวี ท้องถิ่นภาคใต้หลายคน และคนหนึ่งในนั้นก็คือ อาจารย์พันธกานต์ 

     อาจารย์พันธกานต์ มีอาชีพเป็นครูสอนหนังสือ และเป็นคนเขียนกวี ที่มีงานตีพิมพ์สม่ำเสมอในช่วงเวลานั้น

     ผมจึงรู้จักอาจารย์ผ่านเนื้องานกวีมาก่อนหน้าบ้างแล้ว เมื่อเจอตัวจริงได้พูดคุยทักทายกัน ทั้งเป็นการส่วนตัว และในวงเสวนา.........

ผ่านช่วงเวลา ตรงนั้นมา กว่า 10 ปีแล้ว  ระยะทางจากสุพรรณสู่ภาคใต้ ค่อนข้างไกลจนเกินกำลังค่าใช้จ่ายของกวีที่จะไปมาหาสู่กัน

     ได้แต่เพียงการติดตามอ่านงานกันทางหน้าหนังสือ....

      จวบจนได้เข้ามาสู่โลกออนไลน์ ผมพบอาจารย์พันธกานต์อีกครั้ง ที่... http://www.oknation.net/blog/panthakant

      อาจารย์มักเข้ามาทักทายผมสม่ำเสมอในคอมเมนต์ และผมได้ฝากเบอร์โทรไว้ที่อาจารย์เผื่อมีโอกาสผ่านมาทางสุพรรณฯ ได้แวะหากัน

       ช่วงเช้า วันที่ 9 ธันวาคม 2550 อาจารย์ พันธกานต์ได้โทรหาผม พร้อมคำบอกเล่าถึงข่าวร้าย ว่าโรงเรียนบ้านพรุชิงที่อาจารย์ รักษาการผู้อำนวยการอยู่นั้น ถูกเผาเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา.......

......

       ผมก็ได้กล่าวคำแสดงความเสียใจกับอาจารย์.....

       ระยะในช่วงต่อ ๆ มา อาจารย์โพสเรื่องในบล็อกน้อยลง และไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายผมบ่อยครั้งเหมือนก่อน  ซึ่งก็เข้าใจความรู้สึกของอาจารย์ดี กับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับโรงเรียน ผมเองก็พยามส่งกำลังใจผ่านไปทางคอมเมนต์

       เรื่องราวที่เกิดขึ้นเกือบจะเลือนหายไปจากความทรงจำ......

       หลังกลับจากสระแก้ว ผมได้อ่าน โพสต์

“หยุดร้องไห้เถิดลูกๆ พี่น้องโอเคเนชั่นร่วมซับน้ำตาแล้ว”

ทำให้ผมเริ่มเห็นความหวังที่ความช่วยเหลือบางส่วนจากเพื่อนพ้องชาวโอเคเนชั่นคงจะได้ส่งผ่านไปสู่โรงเรียนของอาจารย์ เพื่อบรรเทาความเดือดร้อนได้ส่วนหนึ่ง

       จวบจนวันนี้ผมได้รับ Tag คุณชาลี  เพื่อกระจายข่าวความเหตุการณ์ ความเดือดร้อน รวมไปถึงที่อยู่เพื่อส่งอุปกรณ์การศึกษาและเงินบริจาค

      ผมขอตอบ Tag ของ คุณชาลี ด้วยการแต่งเพลง "เพลิงพรุชิง”  และขับร้องสด เพื่อสะท้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่ร.ร. บ้านพรุชิง

      และจะส่งต่อ Tag ไปอีก 5 ท่าน ......