เลือกเอาเช้าตรู่วันอาทิตย์ ขับรถเก๋งออกจากบ้านเช่าล่องลงไปทางทิศใต้ของหมู่บ้าน ขณะแสงส้มเรื่อ ๆ ระบายแต่งขอบฟ้าทางทิศตะวันออก

  บนเส้นทางสุพรรณฯ – บางปลาม้าสายใน ใช้เวลาเพียงสิบนาที ก็ถึงจุดหมาย...

 ในเงาสลัวของแสงเช้า ตลาดไม้เก่าแก่อายุร่วม 100 ปี ยังสงบนิ่งเหนือริมฝั่งน้ำสุพรรณฯ

  ขณะไต่บันไดเหล็กลอดรูเพื่อพาตัวเองให้ขึ้นสู่ยอดสูงสุดของหอสูงแห่งนั้น เสียงเรือหางยาวแว่วมาทางแม่น้ำทำลายความเงียบของตลาดไม้โบราณ...

 บนมุมสูงของหอดูโจร มองลงมาขณะแสงเช้าเริ่มสาดส่อง ภาพเกรอะสนิมแดงบนหลังคาสังกะสีเป็นเสมือน รอยคราบอดีตที่ขีดอาณาเขตให้เห็นถึงการคงอยู่ และคงไว้ของผู้อาศัยในชุมชนและเจ้าของตลาดแห่งนี้...

 แต่การคงไว้และคงอยู่โดยมิได้ถูกจัดดัดแปลงโปรโมทให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวดังเช่นตลาดเก่าอื่น ๆ ตลาดเก่าแก่แห่งนี้จึงเป็นเพียงพื้นที่พักอาศัย ของคนในชุมชน ที่เงียบเหงาและสงบเย็นริมฝั่งแม่น้ำ...

  “ตลาดเก้าห้อง” คือชุมชนร้านตลาดที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “บ้านเก้าห้อง” 

 “บ้านเก้าห้อง” คือบ้านของขุนกำแหงฤทธิ์ เป็นบ้านเรือนไทย ฝาประกัน ใต้ถุนสูง ปลูกอยู่ริมฝั่งแม่น้ำสุพรรณฯ ภายในบ้านแบ่งเป็นเก้าห้อง

 เหตุการณ์อันนำมาสู่การสร้างและก่อเกิดชื่อตลาดเก้าห้อง เริ่มต้นที่ นายบุญรอด เหลียงพานิช ชาวจีนอพยพได้มาทำมาค้าขายที่ริมแม่น้ำสุพรรณและได้แต่งงานกับนางแพ หลานสาวขุนกำแหงฤทธิ์ หลังจากแต่งงานทั้งสองได้ปลูกแพค้าขายอยู่ที่ริมฝั่งน้ำหน้าบ้านของขุนกำแหงฤทธิ์ จนค่ำคืนวันหนึ่งกลุ่มโจรได้บุกขึ้นปล้นแพของนายบุญรอดและฆ่านางแพจนเสียชีวิต

 หลังจากนั้นนายบุญรอด จึงมีความคิดที่จะสร้างตลาดขึ้นบนฝั่ง โดยใช้พื้นที่บริเวณฝั่งตรงข้ามของบ้านขุนกำแหง และตั้งชื่อตลาดที่สร้างใหม่ว่า “ตลาดเก้าห้อง” 

 ปีพ.ศ. 2477 นายบุญรอด ได้สร้างหอดดูโจรสูง 4 ชั้น เพื่อใช้เป็นที่สำหรับเวรยามเฝ้าคอยระวังโจร ที่ฝาผนังแต่ละชั้น จะมีรูขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 นิ้ว ทั้งสี่ด้าน เพื่อใช้เฝ้าติดตามดูความเคลื่อนไหว และเอาปืนส่องยิงเมื่อต้องต่อสู้กับโจร

 กว่ายี่สิบนาทีที่ยืนชมทัศนียภาพยามเช้าอันเงียบสงบ....บนหอดูโจร

 “ไม่มีความเคลื่อนไหวของโจรข้างล่าง คงมีแต่ข้างบนที่โจรกำลังเคลื่อนไหว” ผมบอกกับตัวเอง ก่อนหอบสังขารไต่บันไดลอดกลับรูเดิมของหอ เพื่อลงสู่ข้างล่าง

 อ้อยอิ่งควันไฟจากเตานึ่งขนมตาลและขนมไข่ปลา ก่อนถูกลมเช้าตีแตกกระจายขึ้นสู่หลังคาตลาดสด...

  ตลาดเช้ายังคงเงียบเหงา...

 “รอสายกว่านี้อีกหน่อย แผงของกินจะเริ่มทยอยมาวาง” แม่ค้า บอกกล่าวขณะรับเงินค่าขนมตาลและขนมไข่ปลา

 ทุกวันอาทิตย์ตั้งแต่ช่วงเช้า เจ้าของตลาดมีความพยายามที่จะให้คนในชุมชนร่วมช่วยกัน ปลุกตลาดเก่าแก่ให้มีชีวิต ชีวา โดยนำสินค้าขึ้นชื่อของชุมชนมาวางขายในพื้นที่กลางตลาด ซึ่งสถานที่แห่งนี้เคยเป็นตลาดสดที่คึกคักและมีบทบาทเป็นศูนย์กลางการค้าขายของชาวบ้านในทุ่งฟากตะวันตกของอำเภอบางปลาม้า ทั้งยังเป็นทางผ่านสัญจรของเรือเมล์โดยสาร ระหว่างสุพรรณฯ-งิ้วราย

 “มันเงียบไอ้หนู นายกอบต. เขาไม่ค่อยกินเส้นกับเจ้าของตลาด เลยไม่ส่งเสริมกัน” หญิงชราวัยกว่าแปดสิบ ที่นั่งอยุ่หน้าโรงพิมพ์ไพโรจน์บอก เมื่อผมเข้าไปทักทายขัดจังหวะอาหารมื้อเช้า

 “ยังมีคนมาถ่ายหนังอยู่มั๊ย ยาย” ผมหมายถึงกองถ่ายหนังย้อนยุคที่เคยเฟื่องฟู เมื่อ 7-8 ปีก่อน ที่ยึดเอาตลาดเก่าแก่ แห่งนี้เป็นฉากสำหรับถ่ายทำหนัง หลายต่อหลายเรื่อง

 “โอ....ไม่ค่อยมีแล้ว เจ้าของตลาดเขาเก็บค่าที่แพง เลยไม่ค่อยมีใครมาถ่าย”

 “เท่าไรยาย”

 “ก็สามพันบ้าง สี่พันบ้าง ก็ค่าน้ำค่าไฟเขา บางทีก็มาอยู่กันเป็นเดือน หลับนอนกันที่นี่ เอ้อ .. ไอ้หนูเป็นดาราหรือเปล่าเอ็งน่ะ”

 “เปล่าครับยาย”

 “หน้าตาเหมือน ไอ้อะไร ที่มันเล่นเป็นไอ้ตัวโกง ไอ้ตัวร้ายน่ะ”

 “เอ้อ เอ้อ..ผมกลับก่อนนะยาย วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่ ... หึ หึ…ฮือ...ฮือ”

 แสงแดดสายสาดอาบตลาดเก่าแก่ดูอบอุ่น ท่ามกลางอวลควันเตานึ่งขนม ลำเส้นแสง

พรุนแทงทะลุหลังคาสังกะสีเกรอะสนิม

 เสียงประตูบานเฟี้ยมพิพิธภัณฑ์ตลาดเก้าห้องเปิดออก

 ชีวิตยามเช้าของชุมชนเก่าแก่เริ่มเคลื่อนไหว ....

  ผมบ่ายหน้ารถเก๋งออกจากตลาด เห็นตัวหนังสือเขียนด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงินบนแผ่นกระดาษลังเบียร์ ผูกติดไว้กับเสาไฟฟ้าตรงทางเข้าตลาด

 อ่านขณะบึ่งรถออกถนนใหญ่ พอจับใจความว่าเป็นป้ายบอก สถานที่ถ่ายทำของกองถ่ายละครเรื่องหนึ่ง อ่านหวุดหวิด หวุดหวิด จำได้ว่า “นางฟ้าข้างถนน” หรือ “แม่มาลัยริมถนน” อะไรประมาณนี้แหละ....

 ไม่รู้ว่าทางผู้กำกับละครต้องการพระเอกหน้า เหมือนตัวโกง ตัวร้าย บ้างหรือเปล่า หนอ...?

เพลง แม่น้ำสุพรรณฯ

ศิลปินโฟล์คเหน่อ

*************************************************

สอบถามข้อมูลท่องเที่ยว "ตลาดเก้าห้อง" ที่

โทร.081-7634133.  081-7042183. 035-587044