:::ผีตีนกลับ:::

      จ้อนเล่าให้ผมฟังว่า ลูกน้องของเขาเจอผี.....

      แต่ผีที่ลูกน้องเขาเจอนั้น ไม่ใช่ผีธรรมดา แต่เป็น “ผีตีนกลับ”

      แค่ได้ยินชื่อผี ผมก็ปล่อยก๊ากลั่นออกมา ซึ่งก็ไม่ทำให้จ้อนผิดหวังแต่อย่างใด เพราะความคาดหวังของการเปิดหัวชื่อเรื่องผี ประกอบกับน้ำเสียงและบุคลิกโปกฮาเป็นนิจของเขานั้น เขาก็คงไม่ต้องการให้เรื่องผีของเขาชวนน่ากลัวแต่อย่างใด

     จ้อนเป็นคนคุยตลกไปซะทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่ในช่วงห้วงแห่งตื่นตระหนกกลัวของลูกน้อง.....

        หลังตะวันลับดงไม้ คงทิ้งเงาสลัวลาง ก่อนคืบคลานเข้าสู่คืนเดือนมืด

     จ้อนเล่าให้ฟังว่า ลูกน้องขับรถส่งน้ำถังจากโรงงานของเขา เพิ่งเสร็จสิ้นการขนส่งน้ำถังเที่ยวสุดท้ายที่ปลายระยะทางต่างอำเภอ

     ขณะตีรถกลับพร้อมบรรทุกถังเปล่ามาด้วย ลูกน้องของเขาเลือกที่จะใช้ทางลัดเส้นหนึ่งเพื่อมุ่งกลับสู่โรงงาน

     และในระหว่างทาง ช่วงพ้นโค้งโค้งหนึ่งในเส้นทาง จ้อนบอกว่า ไฟหน้ารถของลูกน้องเขาฉายกระทบเข้ากับเงาร่างของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังดุ่มเดิน และอยู่เหลื่อมเลยขอบถนนเข้ามา จนลูกน้องเขาต้องหักพวงมาลัยหลบ...

     แต่ในช่วงวูบของวินาทีของการหักพวงมาลัยเพื่อเลี่ยงหลบนั้น วูบแห่งความหวาดกลัวก็โถมประดัง จนเป็นสัญชาติญาณตื่นให้เท้าต้องเหยียบคันเร่งเพื่อเพิ่มความเร็วของการเคลื่อนผ่านและหนีจาก

     ภาพในห้วงวินาทีที่ไฟหน้ารถส่องกระทบร่างของชายลึกลับนั้น ลูกน้องของเขาเห็นชัดว่าช่วงบนลำตัวและหัวคือด้านหลังของชายคนนั้น แต่ในห้วงวินาทีที่หักพวงมาลัยรถเพื่อหลบชายคนนั้น เขากลับมองเห็นการเคลื่อนที่และตำแหน่งเท้าเป็นไปในทางตรงกันข้าม

      ให้ตายเถอะ!!!!ร่างของชายคนนั้นกำลังเดินถอยหลังมา

      “พี่จ้อน ผมเจอ "ผีตีนกลับ" ขนยังลุกอยู่เลยพี่” ลูกน้องของเขาระล่ำระลัก  ขณะจ้อนหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเพราะขำชื่อผีที่ลูกน้องเขาเรียก

       จ้อนเล่าเรื่อง “ผีตีนกลับ” ให้ผมฟังสองครั้ง แต่ทั้งสองครั้ง ล้วนแต่เป็นการเล่าท่ามกลางเสียงหัวเราะทั้งสิ้น

        ผมไม่รู้ว่าเรื่อง “ผีตีนกลับ” ที่จ้อนเล่าให้ฟังนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่จ้อนก็เท้าความให้ฟังต่ออีกว่า ณ.บริเวณที่ห้วงขอบเส้นทางโค้งดังกล่าว ช่วงก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน ก่อนที่ลูกน้องเขาจะผ่านไปเจอร่างชายลึกลับนั้น มีอุบัติเหตุมอเตอร์ไซด์แหกโค้ง และคนขับมอเตอร์ไซด์คันดังกล่าวเสียชีวิต โดยสภาพศพ แขน ขา คอ หักจนหมุนได้รอบ

       หากจะผูกโยงเรื่องโดยให้อยู่บนบรรทัดฐานของความเชื่อว่าผีมีจริง!!

        แน่นอน ร่างชายลึกลับที่ลูกน้องของจ้อนเห็นดุ่มเดินแบบผิดปกติในความมืดของค่ำคืนนั้น อาจเป็นคนคนเดียวกับชายที่ประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่วันก่อนก็เป็นได้

       หากเป็นเช่นนั้นจริง นี่อาจเป็นเรื่องที่น่าสะพรึงอยู่ในความรู้สึกของผู้ไปประสบพบเจอไปอีกนาน

       แต่กับคนอื่น ๆ ที่เขาอยากที่จะให้เป็นส่วนหนึ่งในการเป็นผู้ร่วมรับรู้นั่นเล่า จะมีสักกี่คนกันที่จะมีอารมณ์ร่วมตระหนกกลัวไปกับเขาด้วยได้ หากเขาต้องเริ่มต้นชื่อผีที่เขาพบเจอในค่ำคืนนั้นว่า “ผีตีนกลับ”

      ยิ่งกับ "จ้อน" ลูกพี่ของเขาที่ติดตลกไปซะทุกเรื่องด้วยแล้ว ไม่มีทางที่เรื่อง “ผีตีนกลับ” ของลูกน้อง จะเป็นเรื่องชวนขนพองสยองเกล้า

       ก็ดูเอา ขณะที่จ้อนเล่าเรื่อง “ผีตีนกลับ” ให้ผมฟังสองครั้ง ผมก็นั่งหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหลทั้งสองครั้งนั่นแหละ

       คนอะไรไม่รู้เล่าเรื่องผีให้กลายเป็นเรื่องตลกซะงั้น!!!

ห่างจากจุดที่พวกเรายืนอยู่ไป 4 กิโลเมตร คือสนามบินสุวรรณภูมิ  อาจารย์ไก่กำลังเดินข้ามมาจากอีกฝั่งถนน ผมกระชับผ้าห่มแนบตัว เตรียมหันมาสนทนาต่อ แต่ยังมิทันได้เอ่ยถ้อยคำเสียงดังลั่นรัวเป็นประทัดแตก ก็ดังมาจากถนนข้างล่างหนึ่งชุด นั่นมันเสียงปืนกลชัด ๆ!!!... อ่านต่อ