หลังดับเครื่องมอเตอร์ไซด์ เดินเข้าร้าน ผมได้ยินเสียงเจ้าของร้านพูดเตือน ว่าอย่าออกไปเล่นนอกถนนนะเดี๋ยวรถเหยียบเอา ฟังครั้งแรกเข้าใจผิดคิดว่าเจ้าของร้านเตือนเพราะห่วงเรา แต่ไม่ใช่เธอกำลังเตือนเจ้าตัวลายแกมเหลืองซึ่งฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องนั่นต่างหาก

ครับไม่ว่ากัน...

ยังไม่ทันได้กินก๊วยเตี๋ยว ผมก็ได้ยินเสียงพูดซ้ำวนตัวเลขชุดสองตัว สามตัว นับครั้งไม่ถ้วน

ตัวเลขนำโชคพร้อมน้ำเสียงแสดงความมั่นอกมั่นใจ จากปากของหญิงวัยสี่สิบต้น ๆ ที่แต่งชุดดำทะมัดทะแมงเธอนั่งโต๊ะถัดไปจากผม

ผมไม่ได้สังเกตว่าเธอมากินก๊วยเตี๋ยวด้วยหรือไม่ แต่แว่วเสียงสนทนาของเธอกับคนร่วมโต๊ะ และคนในร้านแล้ว ดูเหมือนเธอจะตั้งใจเอาเลขเด็ดที่เธอมีอยู่มาปล่อย เพื่อเผยแพร่ซะมากกว่า

• ถ้าผมเป็นคนบ้าหวย หลังก๊วยเตี๋ยวสองชามนี้ ผมควรอย่างยิ่งที่จะต้องรีบบึ่งมอเตอร์ไซด์ไปหาเจ้ามือหวยใต้ดินที่ไหนสักแห่ง เพื่อแทงเลขสองตัว สามตัวที่หญิงชุดดำพูดถึงซ้ำ ๆ ด้วยน้ำเสียงโฆษณาชวนเชื่อ และแสดงความมั่นใจเกินร้อยว่ามันคือเลขที่ต้องมาแน่ ๆ ในเย็นวันนี้

เลขที่เธอบอกว่า ได้ยินมาจากปาก รับมาจากมือหลวงพ่อที่มีชื่อทางใบ้หวยรวยเบอร์ เธอพูดคุยแลกเปลี่ยน แจกแจงมีเหตุผลรองรับกับทุกตัวเลขที่เธอได้มา

เธอบอกว่ามันมีเหตุให้ต้องเชื่อ และควรเชื่อเป็นอย่างยิ่ง ขณะที่แม่ค้าก๊วยเตี๋ยวยังคงคุยกับเหี้ยของเธอเป็นระยะโดยไม่สนใจเลขโฆษณา..

 “พี่ อย่าลืมเล่นเลขทะเบียนรถเครื่องของพี่น่ะ ขอบอก” หลังรับเงินทอน แม่ค้าบอกผมเสียงดัง ๆ เสมือนจะให้คนในร้านร่วมรับรู้

“เรอะ ทำไมล่ะ” ผมถามด้วยความงุนงงสงสัย แต่เสียงไม่ดังเท่า

“เมื่อกี้เหี้ย คลานไปที่ใต้รถมอไซด์ของพี่น่ะ” เธอเสียงดังขึ้นอีก ขณะคนในร้านเงียบกริบ แต่ทุกสายตากลับจ้องเป๋งไปที่มอเตอร์ไซด์ของผม

“ครับ” ผมรับปากไปงั้น แล้วรีบเดินไปคร่อมมอเตอร์ไซด์เตรียมสตาร์ท

“โดนแดกมาหลายงวดแล้ว กูไม่แทงแล้วเลขหลวงพ่อของมึง แทงแม่งเลขตัวเหี้ยนี่ดีกว่า” เสียงแม่ค้าก๊วยเตี๋ยวดังขึ้นมาอีกเท่าตัว เสมือนเสียงคนระบายความคับแค้น ความผิดหวังอะไรสักอย่าง ขณะผมรีบสตาร์ทมอเตอร์ไซด์เร่งเครื่อง และบึ่งออกมา...