การเดินทางจากเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน โดยจักรยานเสือภูเขา

ความเดิมเมื่อตอนที่แล้วที่ เชียงใหม่-ปาย... ปายแค่ผ่านไปหรือไปแค่ผ่านปาย

http://www.oknation.net/blog/foresthang/2010/12/22/entry-2

ผมถ่ายภาพมาค่อนข้างเยอะ แต่เกรงใจที่จะลงภาพมากๆ..  ทำใจหน่อยนะ

แบบ..อยากโชว์น่ะครับ

        ผมมาถึงปายก็หาที่พักพักผ่อน..เดินตลาด ไม่ได้เที่ยวให้ละเอียดเจาะลึกมากมาย ตื่นเช้ามาตักบาตรซะหน่อย แล้วหาอะไรกินก่อนออกเดินทาง..นักท่องเที่ยวหนาตาตั้งแต่เช้า

เราเริ่มเดินทางกันตอนใกล้ๆเคารพธงชาติ  ผ่านท่าอากาศยานปาย

ถนนบางช่วงกำลังก่อสร้าง แต่ก็เป็นช่วงสั้นๆไม่มีอุปสรรคอะไรมากมาย อากาศแจ่มมากๆ นั้นหมายถึงแดดจ้าและก็ต้องร้อน...แต่นี่มันฤดูหนาวนี่...

ผ่านทุ่งนาแปลงเล็กๆ (เมื่อเปรียบกับแถวบ้านผม) มีทั้งที่พึ่งจะเก็บเกี่ยวและยังไม่เก็บเกี่ยว สีเหลืองทั้งแปลง ผมจอดถ่ายภาพบ่อยครั้ง บังสาครทิ้งผมไปไกล  ช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีภูเขาเนินชัน

ปั่นมาได้ไม่นานเส้นทางเริ่มคดเคี้ยวสูงชันขึ้นเป็นลำดับ  ที่หวังว่าเมื่อถึงโค้งข้างหน้าหวังว่าจะถึงยอดเนิน  ผิดหวังมานานหลายชั่วโมงแล้ว ชีวิตตอนนี้มีแต่ขึ้นจริงๆ ใกล้เที่ยงเราหยุดพักเหนื่อย มีมอเตอร์ไซด์ 2 คันเข้ามาจอดพูดคุย..เขาพูดภาษาไทยที่ผมฟังลำบากมาก..จนเขาต้องพูดภาษาอังกฤษจึงพอจะคุยกันรู้เรื่อง(ว่าไปนั่น) คือ..หนุ่มนั้นเขาเป็นไต้หวัน สาวหนึ่งมาเลย์เซีย อีกสาวลูกครึ่งใต้หวัน-มาเลเซีย จอดพูดคุยถามไถ่เรื่องราวที่เห็นเราปั่นกันมาจนถึงที่นี่ เขาคงอยากถามว่า...บ้ามั๊ยเนี่ย..แต่เขาคงพูดไม่เป็น

เราแวะช่วงสั้นหาของกินกินง่ายๆที่วิวพ้อยท์ตอนประมาณเที่ยงกว่าๆ ผมไม่ลืมค้วามันเผาหอมฉุยไปหนึ่งถุง

ผมแวะนั่งกินมันเผา มองลงไปเห็นเส้นทางที่จะไหลลงไปยาวเหยียด....นั่นคือความสุข...ผมบอกบังให้ไหลลงไปก่อนผมจะรอถ่ายภาพ ...

แล้วผมก็ได้ภาพบังตัวเท่ามด

บ่ายสองถึงปางมะผ้า แวะกินข้าวร้านหนูเนย นอร์ทเทิร์นฮิล เกสเฮาท์ เวลายังเหลืออีกเยอะไปต่อกันดีกว่า

สี่โมงครึ่งเริ่มมองหาที่พัก เจอป้อมจุดตรวจแม่ละนา กะจะกางเต้นท์ข้างป้อม แต่กลายเป็นป้อมร้างล็อคกุญแจแต่หน้าต่างเปิดไว้ งั้นเรานอนในป้อมเลย...ผมบอกบัง ..บังไม่ยอมนอนด้วยเหตุผลใผมไม่ถาม

 เดินข้ามถนนไปเจอเพิงโกโรโกโสนี้ตกลงใจนอนนี่แหล่ะไม่ต้องหาฟืน  ดึงไม้นี่แหล่ะก่อไฟ เดินกลับไปเอารถเข้ามาเจอชาวบ้านบอกว่าข้างหน้ามีจุดชมวิวไม่ไกลแล้วน่านอนกว่านี้ผมขอบคุณแล้วรีปไปทันทีเพราะเย็นมากแล้ว

ผมลืมไปว่าจุดชมวิวนั้นส่วนมากจะอยู่บนยอดเขา...เย็นมากแล้ว ปั่นสลับเข็น....แล้วก็ถึงจุดชมวิว ลุกข้าวหลาม สวยงามจนเราลืมเรื่องเข็นที่ผ่านมาไม่กี่นาที เรานอนที่นี่ที่ บนม้ายาวในร้านกาแฟสดของ อบต.ลุกข้าวหลาม ที่ริมถนนฝั่งตรงข้ามมีร้านขายของ-ขายกาแฟ เปิดตลอดคืน...จุดที่เรานอนนี้บรรยากาศ-อากาศ ดี-สวย จนผมไม่อยากหลับ ผมอาบน้ำตอนที่อุณภูมิไม่ถึง 20 องศาแล้วซุกตัวในถุงนอน....รู้สึกเป็นสุขมากมาย คิดถึงคนที่เรารัก อยากให้มาพบเจอกับความสุขที่เรากำลังเสพอยู่นี้...แต่ช่างเถอะ...เพราะบางเวลากระเป๋าสัมภาระก็อยากถอดทิ้ง ..

ตื่นเช้ามาที่ลุกข้าวหลาม บังสาครจัดการหุงข้าว แต่นักท่องเที่ยวพลุกพล่านตั้งแต่เช้าคงไม่สะดวกที่จะกินข้าว นักท่องเที่ยวบางคนเข้ามาทักทายพูดคุย ถามไถ่ที่มาที่ไป....ขอบคุณทุกไมตรีที่มีตลอดเส้นทาง

เราลงจากลุกเข้าหลามตอนประมาณ 8 โมงกว่าๆ  ไม่ต้องปั่น..ไหลลงมาเรื่อยๆ...หลายกิโล  จนถึงพื้นราบ เริ่มมีนาข้าว บังสาครมาหา  เถียงนา เพื่อเป็นที่กินข้าว

มื้อนี้เรากินกันค่อนข้างหรูทั้งสถานที่และอาหาร  อิ..อิ..(ปลากระป๋องในน้ำเกลือและไข่ต้ม)

กินข้าวกันเสร็จปั่นกันต่อ...ขึ้นเขาอีกแล้วผมแซงบังสาครมาได้ไม่นาน เห็นมีเงาไม้ตรงกลางเนิน...ผมจอดนั่งบนรั้วเหล็ก..บังจอดข้างผมนั่งซดน้ำโฮกๆ ผมมองไปข้างหน้าจักรยานสองคั้นไหลลงเนินมาเร็วจี่ ...ผมคว้ากล้องกดฉับ..ๆ  สองคันนั้นรี่เข้ามาที่เรานั่งทันที..ทักทายปราศรัย ประสาคนคอเดียวกัน...พักใหญ่ แล้วโบกมือลา

เขาไหลลงกันไปแบบชื่นมื่น....เราก้มหน้าก้มตากับชีวิตขาขึ้น...หน้าชื่น...อกตรม

จนมาพบกับแตงโมกองใหญ่...บังหน้าระรื่นทันที

ถึงซะที...แม่ฮ่องสอน...1864 โค้งที่สู้บากบั่น

หาเกสเฮาท์ แถวๆหนองจองคำ

ไปรับซะหน่อยเจ้าหน้าที่ก็น่ารัก ระบุให้ด้วยว่าโดยจักรยานเสือภูเขา

บางทีผมก็แอบบอิจฉาบังสาครพอประมาณถึงปานกลาง แบบว่า พอตาอุ่นๆน่ะครับ

ที่งานเปิดเมิงไตย ชิมอาหารไทยใหญ่ ชมสินค้าท้องถิ่นนี้  ทำให้ผมหมอบราบคาบแก้ว......โปรดติดตามตอนต่อไป

ผมถูกสั่งสอนที่แม่ฮ่องสอน...ตอนหน้าครับ