ทำหมัน ... ไม่ทำ  ... ทำหมัน ...ไม่ทำ ... มีลูกอีกคนมั๊ย ... เป็นคำถามที่ฉันถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ...และก็น่าจะเป็นคำถามของคุณแม่สูงอายุ  เอ๊ย ...คุณแม่อายุเยอะ อีกหลายๆ คน แฮ่ะ แฮ่ะ ...ไอ้ฉันเองก็ไม่มีประสบการณ์การเป็นลูกคนเดียวเสียด้วย ก็เลยไม่รู้ว่าไอ้การเป็นลูกโทนเนี่ยมันดีร้ายประการใด สำหรับฉันคิดว่ามันก็ไม่น่าจะเลวร้ายเท่าไหร่ ฮั่นแน่ คิดเข้าข้างตัวเองล่ะสิ .. ก็ไม่อยากเลี้ยงเด็กเล็กๆ อีกแล้ว ... มันสุขใจแต่ก็เหนื่อยน่าดู ... อีกทั้งการที่จะเลี้ยงลูกให้ได้ดีนั้นมันต้องทุ่มเทแรงกาย  แรงใจ แรงทรัพย์ และสติปัญญา บวกกับพลังงานอีกมากมาย  ในขณะเดียวกันคนรอบข้างก็เชียร์แหยงๆ ให้มีลูกอีกคน บอกว่าลูกโทนจะไม่มีเพื่อนคู่คิด อีกทั้งความสามารถในการปรับตัวจะต่ำกว่าการที่มีพี่มีน้องอยู่ในบ้าน บางคนก็ว่ามันเสี่ยงมากกับการที่จะกลายเป็นเด็กที่เอาตนเองเป็นที่ตั้ง ไม่ฟังใคร และอีกสารพัดเหตุผล  ฉันเลยชักหวั่นไหว... เอ  เราตัดสินใจถูกหรือไม่ที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง เอาความสบายของตัวเองเป็นเหตุผลในการมีลูกคนเดียว สำหรับฉันประเมินข้อดีของการเป็นลูกคนเดียวได้ดังนี้

1.ลูกคนเดียวจะได้รับความรักอย่างเต็มที่ เป็นศูนย์กลางของบ้าน

2.ลูกคนเดียวมักจะได้รับสิ่งที่ดีทีสุดจากครอบครัว

3.ลูกคนเดียวน่าจะเป็นเด็กที่มีความมั่นใจในตนเองสูง 

4.จากข้อ 3 น่าจะส่งผลให้มีภาวะความเป็นผู้นำสูง 

5. เราสามารถทุ่มเทเวลาที่มี(ไม่มาก)เพื่อปลูกฝังคุณลักษณะที่พึงประสงค์ให้กับลูกได้เต็มที่

นอกจากนี้ จากงานวิจัยของจีน ประเทศที่มีลกคนเดียวเยอะที่สุด

พบว่า ลูกโทนมักมีการศึกษา และหน้าที่การงานที่ดีกว่าคนที่พี่น้อง 

ส่วนข้อเสียก็ดังที่อ้างมาข้างต้น สรุปแล้ว จนบัดนี้ฉันก็ยังลังเลว่าจะเอาอย่างไรดี ใครมีประสบการณ์ช่วยบอกที ???