ไม่ได้เข้ามาอัพบล็อกเสียนาน ด้วยว่างานยุ่งเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตข้าราชการที่ใครต่อใครเคยเสียดสีว่า "เช้าชามเย็นชาม" จะกลายเป็นชามใบใหญ่ปานกะละมัง !!! นับตั้งแต่ยุคที่หน่วยงานภาครัฐต่างออกมาประกาศนโยบายคุณภาพ ต่างคนต่างประกาศ หน่วยงานระดับล่างก็เลยต้องแบกภาระการจัดทำรายงานผลการปฏิบัติงานมากมายก่ายกอง ทั้งๆ ที่ผลลัพธ์ก็เดิมๆ (เพิ่มมาแต่กระดาษ) 

ถ้ามีใครถามว่าความสุขคุณอยู่ที่ไหน  น้อยคนนักที่จะตอบว่าอยู่ที่ชีวิตการทำงาน ทั้งๆที่ เราใช้เวลาส่วนใหญ่(ไม่นับเวลานอนหลับ) อยู่ที่ทำงาน  ประเภทขนาดว่าใครที่ไม่มีคู่ตุนาหงันก็มีหวังได้กันเองในที่ทำงาน ( โอวว... อย่าคิดมาก  หมายถึงรักกันเองในแวดวงเพื่อร่วมงาน ไม่ได้หมายว่า ได้กัน หรือ เอากัน ในที่ทำงานแต่อย่างใด ) แล้วทำไมเราไม่หาความสุขจากการทำงานกันล่ะ ... จะทำงานให้เป็นสุข ก็คงต้องทำงานให้เหมือนเล่น แต่ไม่ได้ทำเล่น เป็นการทำจริงๆ  ทำงานแบบสนุกๆ ละทิ้งเหตุผลไปเสียบ้าง ประเภท 1+1 ไม่เท่ากับ 2 ไปซะทุกเรื่อง อะไรประมาณนั้น ที่สำคัญที่สุดก็เรื่องคนที่ทำงานร่วมกันนี่ล่ะ อย่าหวังว่าเราจะเปลี่ยนแปลงใครได้เด็ดขาดเชียว ยอมรับในความเป็นเค้า  ใครลื่นไหล  ใครโกง ก็เป็นตัวตนของเขา   (ถ้าทำได้)ใช้วิธีจัดวางเขาไว้ในที่เหมาะสม ใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติเฉพาะตัวให้เป็นประโยชน์ต่องานของเราดีกว่า  แฮ่ะ .. แฮ่ะ ... และนี่คือความเจ้าเล่ห์ของเรา เห็นมั๊ยว่าตัวตนของเราเองก็ไม่ใช่ย่อยเสียเมื่อไร  ... (อย่าหวังว่าใครจะมาเปลี่ยนตัวเราได้เหมียนกัลลล ) นอกจากนี้ก็คงหมั่นสร้างมิตร มีอารมณ์ขัน ให้อภัย แผ่เมตตาและอโหสิกรรม ... หุหุหุ ...

ที่สุดคงต้องหาคุณค่าที่มากกว่าผลงาน  นั่นคือบทเรียนจากงาน ที่นำมาเป็นบทเรียนชีวิตที่ควรค่าน่าจดจำ  สุดทางมืดคือปลายทางสว่าง ในทางสว่างอาจแฝงด้วยความมืด ในปัญหาแฝงด้วยปัญญา ในปัญญาย่อมมีคำตอบ ในสิ่งหนึ่งมีสิ่งอื่นให้ค้นหา  สุดแต่ว่าปัญญามีเท่าใด