๑

ราตรีคลี่ม่านแต้ม                        อวดตา

หอมยั่วยวนใจหา                       ห่วงห้อง

พระพายว่ายเวิ้งพา                      ขับกล่อม ดินเฮย

อบร่ำหอมยังฟ้อง                        กรุ่นเกื้อเจือหอมฯ

๒

ดอมดินคล้ายกลิ่นแก้ม                  นวลปราง

เพ้อพร่ำจรดฟ้าสาง                       ฮุ่งแจ้ง

เบิ่งดาวบ่เคยจาง                          ใจจาก

เฝ้าถวิลบนถิ่นแล้ง                        รุ่มร้อนฟอนถึงฯ

๓

คะนึงถึงนิ่มเนื้อ                           นวลฤดี

ดาวเด่นฟ้าราตรี                           กล่อมเจ้า

ดาวใดที่น้องมี                              ใจมุ่ง

สารสื่อส่งใจเฝ้า                            พร่ำเพ้อละเมอหาฯ

๔

ฟ้าหรือจะปิดกั้น                          หนทาง

มืดหม่นยังค้นถาง                        แต่งได้

ไกลตาอย่าจืดจาง                         เป็นอื่น

ถนอมรักประจักษ์ไว้                    คู่ฟ้าดินสมฯ

๕

ลมวอนกลอนช่วยเว้า                    ฝากคำ

หวานอื่นฝืนใจจำ                          ขุ่นค้น

ความหมายมั่นจะนำ                     สารสื่อ ใจแฮ

บอกว่าข้าจะด้น                            ว่ายเวิ้งเถลิงสวรรค์ฯ

๖

เจียมตัวนั้นต้องรู้                          เตือนตน

ฝันสู่ฟ้าเบื้องบน                           ขื่นไข้

ความรักกระจ่างหน                      ทางสวาท นาแม่

อ้อมโอบมนุษย์ไว้                        ซาบซึ้งตะลึงงามฯ

๗

ถามใจใยรุ่มร้อน                           ฟอนไฟ

ทุกข์ท่วมราคะใคร                         ต่อต้าน

ข้ามธารสวาทใย                            ยากยุ่ง ใจแฮ

อกอุ่นคุ้นมือกร้าน                          ซ่านซึ้งถึงทรวงฯ

๘

ลมลวงบ่วงบาศคล้อง                      มนตร์ตรา

กระจ่างบ้างบางครา                         บอดใบ้

วับหายบ่ทันหา                               สาระ ใดเฮย

ชีวิตพรากจากไห้                             พร่ำเพ้อละเมอนานฯ

๙

หว่านรักสานถักถ้อย                        ความดี

เติมแต่งแผ่นฟ้าสี                             สว่างแจ้ง

บาปกรรมนั่นวิถี                              ทางแห่ง นรกแฮ

จริตมารยาแสร้ง                              ซ่อนไว้ในตนฯ

วันอังคารที่ ๑๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๑