ประชาธิปไตยสมบรูณ์

 โดยความหมายของคำว่า “ประชาธิปไตยสมบรูณ์”น่าจะหมายถึง ระบอบการปกครองที่ให้สิทธิเสรีภาพของประชาชนในการที่จะมีโอกาสแสดงความเป็นใหญ่ในหน้าที่ของตนอย่างครบครัน และโดยความหมายนี้เราก็จะมองเห็นระบบของประชาธิปไตยนั้นเริ่มต้นที่ การที่ประชาชนได้ออกไปตัดสินใจเลือกตัวแทนของตนเข้าไปทำหน้าที่ในการที่จะบริหารจัดการทรัพยากรที่จะเอื้อประโยชน์คือความสุขให้แก่ตน(การลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง) จนขนาดมีคนเข้าใจไปว่า ประชาธิปไตยคือการเลือกตั้ง โดยมิได้คำนึงถึงว่ากระบวนการในการเลือกตั้งหรือออกเสียงนั้นจะถูกต้อง หรือ บิดเบี้ยวคดโกงอย่างไร ซึ่งที่จริงแล้วจุดเริ่มต้นของการเป็นประชาธิปไตยสมบรูณ์นั้น จะต้องมารู้จักกับคำว่า “ประชาธิปไตย”กันให้ถ่องแท้เสียก่อน

 สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสสอนธรรม “อธิปไตย” คือความเป็นใหญ่ไว้ ๓ อย่าง คือ อัตตาธิปไตย ถือตนเองเป็นใหญ่ ๑ โลกาธิปไตย ถือโลกเป็นใหญ่ ธัมมาธิปไตย ถือธรรมคือความถูกต้องเป็นใหญ่ ๑ เมื่อพิจารณาทั้ง ๓ ข้อแล้วมองเผินๆเดี๋ยวนี้ในปัจจุบันนี้ประชาธิปไตยของไทยมาสะดุดอยู่ที่ความหมายที่ ๑ กับที่ ๒ คือ อัตตาธิปไตย และ โลกาธิปไตย ถือเอาตนและกระแสของโลก(เสียงข้างมาก)เป็นใหญ่เท่านั้น โดยที่ลืมที่เข้าถึงข้อ ๓ คือ ความถูกต้องชอบธรรม  ตั้งแต่เริ่มต้นจนครบกระบวนการที่จะเป็นประชาธิปไตยสมบรูณ์ ด้วยเหตุนี้ประชาธิปไตยของไทยจึงเป็นวงจรอุบาทว์ที่วนเวียนซ้ำซากมาถึง ๗๗ ปี

 “วงจรอุบาทว์” เริ่มที่การออกเสียงเลือกตั้งของประชาชน ที่นักเลือกตั้งมีการซื้อสิทธิ์ขายเสียงเพื่อให้ได้เข้ามาเป็นตัวแทนของประชาชน แต่ไม่ได้เป็นตัวแทนอย่างแท้จริงเพียงแต่เข้ามาหาประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง มีการกอบโกยโกงกินคอรัปชั่นกันอย่างมโหฬารเป็นรัฐบาลก็ไม่ได้บำบัดทุกข์บำรุงสุขให้ประชาชน ใช้อำนาจไม่เป็นธรรมแทรกแซงกระบวนการตรวจสอบ ประชาชนไม่พอใจ เคลื่อนไหวเดินขบวนชุมนุมใหญ่ ต่อมาก็เกิดการรัฐประหารยึดอำนาจโดยทหาร เศรษฐกิจทรุดไม่เป็นที่ยอมรับของต่างประเทศ ฉีกรัฐธรรมนูญเขียนใหม่เน้นอำนาจของนักการเมืองเป็นใหญ่โดยไม่ได้คำนึงถึงผลประโยชน์ของประชาชน มีการออกเสียงเลือกตั้งใหม่โดยที่พรรคการเมืองและนักเลือกตั้งชุดเดิมๆคนเดิมๆซื้อสิทธิ์ขายเสียงเข้ามาถอนทุนคอรัปชั่นโกงกินทำประโยชน์เพื่อตนและพวกพ้องใหม่วนเวียนซ้ำซากอย่างนี้ มาเป็นเวลา ๗๗ ปี

 ดังนั้นการที่จะเป็น “ประชาธิปไตยสมบรูณ์” จะต้องนำเอา “ธัมมาธิปไตย” คือ “ความถูกต้องชอบธรรม”เข้ามาเปลี่ยนแปลง “วงจรอุบาทว์”ให้เป็น “วงจรแห่งความถูกต้องชอบธรรม” เสียตั้งแต่เริ่มต้นกระบวนการคือ ประชาชนสนับสนุนออกเสียงเลือกคนดีมีคุณธรรม ซื่อสัตย์สุจริตและมีความสามารถเข้ามาเป็นตัวแทนโดยไม่มีการซื้อสิทธิ์ขายเสียง เมื่อตัวแทนทั้งหลายนั้นเข้ามาก็บริหารจัดการประโยชน์ของส่วนรวมคือประเทศชาติและประชาชน โดยไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง ไม่มีการโกงกินไม่มีการถอนทุน(เพราะไม่ได้ลงทุน)ไม่คอรัปชั่นเชิงนโยบาย ประเทศชาติและประชาชนเจริญรุ่งเรือง ไม่มีการประท้วงชุมนุมขับไล่คัดค้านใดๆ ทหารไม่ทำรัฐประหารเพราะบ้านเมืองสงบสุขดีเศรษฐกิจดี ไม่ต้องฉีกและเขียนรัฐธรรมนูญกันบ่อยๆ เมื่อตัวแทนหมดวาระก็ “รู้จักพอ” และสรรหาสนับสนุนให้คนดีมีคุณธรรมความรู้ความสามารถให้ได้มีโอกาสเข้ามาทำประโยชน์ให้กับบ้านเมืองบ้าง นี่คือ “วงจรแห่งความถูกต้องชอบธรรม” ที่เรียกว่า “ประชาธิปไตยสมบรูณ์”

 การที่ประชาธิปไตยของไทยล้มลุกคลุกคลานมา ๗๗ ปี ไม่ได้เป็นเพราะระบบหรือรัฐธรรมนูญไม่ดีหรือบกพร่องแต่ประการใดแต่เป็นที่คนยึดไปติดอยู่แค่ อัตตาธิปไตย และโลกาธิปไตย เท่านั้นว่าเป็นประชาธิปไตยสมบรูณ์ จึงต้องตกอยู่ในวงจรอุบาทว์เรื่อยมา หากมี “ธัมมาธิปไตย” คือเอา “ความถูกต้องชอบธรรมเป็นใหญ่”เข้ามาตัดและเปลี่ยนแปลงวงจรอุบาทว์ทางการเมืองได้เมื่อไหร่ก็ตามก็จะเป็นการเมืองใหม่ที่เป็น“ประชาธิปไตยสมบรูณ์” ทันที.

นายจัตุพร เสาวรัตน คณะสังคมศาสตร์ สาขารัฐศาสตร์การปกครอง ภาคสมทบ รุ่น ๔

มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย

วัดชูจิตธรรมมาราม ต.สนับทึบ อ.วังน้อย จ.พระนครศรีอยุธยา