*/
งานบุญเดือนสิบ | ||
![]() |
||
. |
||
View All ![]() |
<< | พฤษภาคม 2009 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
วันนี้นอกจากอากาศจะร้อน ยังมีเรื่องร้อนใจเข้ามาแต่เช้า เมื่อเพื่อนสาวคนหนึ่งให้ฉันโทรไปคุยกับเพื่อนรุ่นพี่ที่เคยทำงานด้วยกัน เราคุยกันยืดยาว ทั้งมีสาระ ไม่มีสาระ บางครั้งการแลกเปลี่ยนความจริงระหว่างกันและกัน ก็สร้างความปวดร้าวได้ไม่น้อย คุยจบโรคเครียดฉันกำเริบ มะม่วงน้ำดอกไม้สีเหลืองสุกงอมหอมหวานที่เพิ่งกินก่อนหน้าที่จะคุยโทรศัพท์ไม่ถึงสิบนาที พาเหรดกันเดินทางออกมาทางเดียวกับที่เดินเข้าไป ล้างปากล้างคอแล้ว ฉันก็จัดการอาบน้ำใหม่อีกรอบ บางทีน้ำเย็นอาจช่วยให้ความรุ่นร้อนในใจเบาบางลงได้ แต่เอาเข้าจริงเมื่อเปิดฝักบัวฉันก็อาบน้ำอุ่นเหมือนเดิมตามประสาคนที่เสพติดความสบายในการอาบน้ำอุ่น คิดได้ดังนั้นฉันก็หมุนที่เปิดน้ำให้ย้ายมาอยู่ฝั่งขวามือ น้ำอุ่นจนเกือบร้อน ค่อยๆ ลดทอนอุณหภูมิลงเรื่อยๆ จนกลายมาเป็นน้ำเย็นธรรมดา ฉันปล่อยน้ำเย็นจากฝักบัวขนาดใหญ่ไหลรดร่างกายตนไปเรื่อยๆ แล้วพลันหนึ่งก็คิดถึงคำพูดของพี่สาวทางจิตวิญญาณที่ว่า ความนิ่ง ความเย็นจากภายในจะเป็นยาวิเศษในการสมานแผลที่ร้าวลึก และเมื่อคนธาตุร้อนอย่างฉันถามต่อถึงการเย็นจากภายในก็ได้รับกวีบทหนึ่งสอนใจตน นั่งมองเงาไม้ไหวในราวป่า นิ่งฟังเสียงมารดาแห่งสรรพสิ่ง งันสดับสรรพเสียงแห่งความจริง พลันทุเลาความเย่อหยิ่งในอัตตา
เคยเวียนวนทุรนทุรายคล้ายคลุ้มคลั่ง ปิดตัวเองในภวังค์ - อย่างบอดบ้า อาทิตย์อัสดงแล้วในแววตา ความร้าวรวดปวดปร่าเข่นฆ่าใจ ดิ้นรนทรมาหาคำตอบ ทอดถอนใจเหนื่อยหอบ- หาตอบได้ ยิ่งวิ่งยิ่งเวียนว่ายอยู่ภายใน ยิ่งอ่อนล้าฆ่าตัวตายในความคิด พลันวันหนึ่ง วันซึ่งกระจ่างใสภายในจิต เกิดความแจ่มกระจ่างทางห้วงคิด ในเรื่องราวแห่งชีวิตที่ผิดพลั้ง จากรู้สึกลึกรู้ - สู่รู้สึก จะตื้นลึกจิตล้วนเป็นผู้สั่ง ทุกสิ่งแท้แปรปรวนล้วนอนิจจัง นิ่งคิดขณะฟังเพลงใบไม้ ดับจริตดั่งถูกขโมยวิญญาณ ดับความทรมานอันหมองไหม้ ดับตา ดับกาย ดับใจ หลอมรวมกับใบไม้ที่ร่ายเงา ทุกสิ่งทุกอย่างในวังวน อยู่ที่คนให้คุณค่าอย่างขลาดเขลา เพียงนิ่งมองใบไม้ไหวในใจเรา ก็บางเบาภาวะหนักแห่งอัตตา ฉันขับรถเข้าสวนทันทีที่แต่งตัวเสร็จ นึกอยากไปผูกเปลนอนคิดอะไรเล่นๆ ในสวนไผ่ตงของแม่ที่กำลังออกหน่อ ไม่ว่าอุณหภูมิจะขึ้นสูงขนาดไหน สวนไผ่ของแม่ก็ยังคงร่มเย็น นอกจากความร่มและเย็น ยังมีเสียงเพลงใบไผ่อันแสนไพเราะ ที่แม้แต่ดนตรีนิวเอจที่ช่วยบำบัดจิตวิญญาณของคิทาโร่ก็ไม่อาจเทียบได้ในยามนี้ ฤดูผลิตหน่อไม้ ส่งผลให้สปริงเกอร์ปล่อยน้ำทำงานตลอดทั้งวัน ในละอองฝอยของหยดน้ำที่กระจายตัวตามจุดต่างๆ ในสวนไม่เพียงเพิ่มความเย็นให้ผืนดินและอากาศ ยังก่อเกิดท่วงทำนองเพลงอีกบทมาบรรเลงร่วมกับเพลงใบไผ่ยามไหวต้องลม ฉันเอนตัวลงนอนบนเปลผ้าฝ้ายเนื้อหนาอย่างเชื่องช้า ด้วยเข็ดหลาบกับการทิ้งตัวลงนอนอย่างรวดเร็วแล้วเปลพลิกให้ฉันตกลงพื้น แม้ธรรมชาติรอบตัวจะชวนให้รื่นรมย์ แต่ใจที่ทุกข์ร้อนก็ทำให้ฉันวิ่งวนไปมาระหว่างทุกข์เรื่องงานและความรัก กับเรื่องงานฉันยังพอรู้ที่ทางที่เหมาะสมให้ตนยืน หากกับความรักฉันจนใจ หัวใจเพียงอย่างเดียวไม่อาจนำทางความรักได้ถ้าไร้ซึ่งความรู้ ฉันจึงจำเป็นต้องใช้สมองตรองให้หนักเมื่อคนรักอยากร่วมเดินทางไปด้วยกันอีก การมีใครสักคนคอยดูแลระหว่างเดินทางเป็นอะไรที่ทำให้รู้สึกดี แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้ฉันขาดความคล่องตัวในการทำงาน ไหนจะสภาพจิตใจที่ยังไม่พร้อมจะดูแลใครอีก ฉันไม่อยากจะบอกเลิกเขาอีกครั้ง แค่ครั้งเดียวนั่นหลังกลับจากการเดินทางอันยาวนานร่วมกัน ดวงตาที่แดงก่ำด้วยความปวดร้าวยังทำให้ฉันรู้สึกผิดจนวันนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเหนื่อย ฉันปิดเปลือกตาร้าว นอนฟังเสียงเพลงแห่งธรรมชาติแทน ความสงบคืบคลานสู่จิตใจ ธรรมชาติพาฉันไปรู้จักความเงียบที่ทำให้ใจเริ่มนิ่งอย่างแท้จริง เมื่อใจนิ่งฉันสามารถแยกแยะจังหวะเสียงใบไผ่และเสียงน้ำออกจากกันและพบว่า น้ำที่ไหลออกจากสปริงเกอร์มีจังหวะสั้นและยาวสลับกันไป อันน่าจะเกิดจากระบบส่งน้ำของเครื่องปั๊มน้ำที่มีจังหวะในการผ่อนแรงสม่ำเสมอ ในขณะที่ใบไผ่ไม่มีจังหวะในการเริงร่ายที่แน่นอน ด้วยสายลมคือตัวแปรสำคัญที่ทำให้ใบและต้นลู่ไหวตามแรงลม เพลงใบไผ่จึงเป็นบทเพลงที่สนุกกว่าด้วยไม่อาจคาดเดาถึงท่วงทำนอง แต่ชีวิตมนุษย์ไม่ใช่ใบไผ่ แม้บางอย่างที่ควบคุมไม่ได้จะเป็นเช่นดังสายลมโยกไหวคลอนความรู้สึก และเราไม่ควรให้สายลมทุกสายสั่นคลอนใจได้ง่ายๆ นักไม่ใช่หรือ มันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่เราต่างรู้จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่จำเป็นต้องใช้ เรากลับไม่ระลึกรู้ และเรียนรู้ที่จะใช้มันนักก็ไม่รู้!
หมายเหตุท้ายเอนทรี่ : มองเงาไม้ไหวในใจตน* ดัดแปลงจากวรรคแรกบทกวี 'อาทิตย์อัสดงแล้วในแววตา' (ตัวหนังสือสีเขียว) ของพี่บี-เจริญขวัญ แพรกทอง ที่เคยส่งให้อ่านเพื่อสอนโดยไม่เคยสั่งในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๑ |
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |