เวิ้งวิภาษ หนังสือพิมพ์สยามรัฐรายวัน ฉบับประจำวันศุกร์ที่ 24 สิงหาคม 2555 อติภพ ภัทรเดชไพศาล ใน คู่มือเข้าใจชนชั้น วรรณะ ความเหลื่อมล้ำ ของเจเรมี ซีบรุก (แปลโดยทองสุก เกตุโรจน์ และสายพิณ ศุพุทธมงคล) กล่าวถึงคนจำนวนหนึ่งในโลกตะวันตก ที่ก้าวมามีบทบาทในอุตสาหกรรมดนตรีหรืออุตสาหกรรมบันเทิง (เช่นเป็นดารา นักร้อง) ว่า ถ้าระบบการผลิตในตะวันตกยังคงเป็นแบบเดิม คนเหล่านี้ก็คงไม่แคล้วต้องทำงานในเหมืองแร่หรือโรงถลุงเหล็ก เพราะรากเหง้าของคนจำนวนนี้มิใช่อื่นใด แต่เป็นชนชั้นแรงงานนั่นเอง ทุนนิยมสร้างภาพลักษณ์ที่สวยหรูให้กับอุตสาหกรรมบันเทิง สิ่งที่เราเห็นในโทรทัศน์จึงเป็นเพียงยอดสุดของปีระมิด ความมั่งคั่ง ความสำเร็จของดารานักร้องจำนวนน้อยนิดกลายเป็นแรงบันดาลใจให้คนจนๆ ที่ไร้หนทางทำกิน คิดฝันถึงความสำเร็จเยี่ยงเดียวกัน (ดังปรากฏอยู่ในเนื้อเพลงลูกทุ่งจำนวนมากในปัจจุบันที่มักวนเวียนพูดถึงการ ตามหาความฝัน อยู่แล้วๆ เล่าๆ) ความสำเร็จของอุตสาหกรรมบันเทิงก็เป็นเช่นเดียวกับอุตสาหกรรมชนิดอื่น นั่นคือเผยตัวเองออกมาเฉพาะส่วนยอด เผยถึงความสำเร็จอันงดงามของนักร้องนักแสดง นายทุน ไม่ผิดกับที่สตีฟ จอบส์ กลายเป็นตัวแทนความสำเร็จของแวดวงอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ ขณะเดียวกันก็ปิดบังกดทับเรื่องของแรงงานที่ใช้ในการผลิตไม่ให้ใครได้มองเห็นความเลวร้าย เช่นเดียวกับการใช้แรงงานในประเทศจีนผลิตชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ด้วยอัตราจ้างที่ต่ำผิดปกติ ส่วนในอุตสาหกรรมดนตรี ก็ไม่มีใครใส่ใจเลยว่านักแต่งเพลงและเรียบเรียงเสียงประสานในระดับล่างๆ นั้นได้ค่าตอบแทนเพียงน้อยนิดและไม่เป็นธรรม หนังสือของเจเรมี ซีบรุก เล่มนี้เขียนขึ้นเมื่อราวสิบปีที่แล้ว ประเด็นสำคัญที่ซีบรุกตั้งไว้ก็คือ ชนชั้น หายไปไหน ซีบรุกวิเคราะห์อย่างละเอียดถึงปรากฏการณ์ในสังคมตะวันตก ว่าปัญหาเรื่อง ชนชั้น ไม่ได้หายไปไหน แต่ถูกระบบทุนนิยมทำให้เปลี่ยนมาเป็นปัญหาเรื่อง ความเหลื่อมล้ำ แทน เพื่อกลบทับความจริงเรื่อง ชนชั้น ที่แท้จริงแล้วยังคงดำรงอยู่ เพราะในโลกทุนนิยม การกล่าวถึง ความเหลื่อมล้ำ ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าปัญหานี้เป็นเรื่องเชิงโครงสร้าง ที่ต้องอาศัยการจัดการโดยรัฐเท่านั้น (จึงเป็นสิ่งที่ไกลตัวและเกินจะแก้ไขด้วยวิธีอื่นๆ)นอกจากนั้นแนวคิดว่าด้วย ความเสมอภาคทางโอกาส ที่ทางรัฐโฆษณา ยังสร้างมายาคติให้ผู้คนจำนวนมากยอมรับสถานภาพที่ต่ำต้อยของตน ว่าเกิดจากความไร้ประสิทธิภาพของตนเอง ทั้งๆ ที่ความเสมอภาคทางโอกาสนั้นไม่มีอยู่จริง ซีบรุกตั้งคำถามว่าชนชั้นแรงงานหายไปไหนในโลกตะวันตก เพราะขณะที่วิถีชีวิตในโลกตะวันตกเต็มไปด้วยธุรกิจในภาคบริการ แต่ทุกคนก็ยังมีกระดุม มีเสื้อผ้า มีสินค้าอุปโภคบริโภคอย่างล้นเกิน แล้วใครกัน ที่เป็นชนชั้นแรงงานผู้ผลิตสิ่งเหล่านี้ คำตอบจึงเป็นว่า ชนชั้นแรงงาน ไม่ได้หายไปไหน แต่ถูกทำให้กระจัดกระจายไปอยู่ยังโลกที่สามต่างหาก แรงงานเหล่านี้อยู่ในโรงงานของประเทศที่กำลังพัฒนาแถบเอเชียใต้ ด้วยอิทธิปาฏิหาริย์ของโลกาภิวัตน์ ชนชั้นแรงงานที่ถูกทำให้กระจัดกระจายเช่นนี้จึงไม่เคยมี จิตสำนึกร่วม ในความเป็นชนชั้นกรรมาชีพ แบบที่เคยเป็นมาก่อนในโลกตะวันตก ส่งผลให้การเคลื่อนไหวต่อสู้กับการเอารัดเอาเปรียบของนายทุนเป็นไปอย่างกระท่อนกระแท่น นอกจากนั้น ชนชั้นแรงงานยังถูกปรับเปลี่ยนและกล่อมเกลาทัศนะโดยระบบทุน ด้วยมายาคติว่าด้วยความสำเร็จและมั่งคั่ง ซีบรุกกล่าวว่า คนจนในวันนี้ดูเหมือนเป็นผู้พึ่งพิงมากกว่าเป็นเหยื่อของคนรวย คนจนเลิกอิจฉาคนรวยซึ่งมีทรัพย์สมบัติมากมาย อันที่จริง พวกเขาคิดว่าชะตากรรมของพวกเขาขึ้นอยู่กับคนรวย และหวังว่าการมีโชคของคนรวยจะเผื่อแผ่มาถึงพวกเขาบ้าง และท้ายที่สุด ทุกคนก็จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติ มายาคตินี้ครอบงำกระทั่งชนชั้นกลางจำนวนมากที่แม้ว่าจะตระหนักถึงความเหลื่อมล้ำ แต่กลับไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากใช้ชีวิตไปวันๆ กับบริโภคไปตามกระแส แกล้งทำเป็นลืมและมองไม่เห็นความยากจนข้นแค้นของชนชั้นแรงงานที่ถูกกดขี่เอารัดเอาเปรียบ กระทั่งจะขึ้นค่าแรงให้เป็นวันละสามร้อย ก็ยังใจดำคัดค้านกันอย่างไม่ลืมหูลืมตาด้วยอคติทางการเมือง ซีบรุกสรุปสถานการณ์เช่นนี้ไว้ว่า การแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำไม่อาจทำได้ หากเราไม่รู้สึกว่าความอยุติธรรมเป็นสิ่งน่ารังเกียจ นี่เป็นความรู้สึกที่ขาดหายไปจากโลกสมัยใหม่ มันถูกแปรเป็นความเฉยชาไม่ยินดียินร้าย เพราะอิทธิพลของรูปเคารพ ของทรัพย์สินและความมั่งคั่งที่ปรากฏในสื่อของทุกประเทศ คู่มือเข้าใจชนชั้น วรรณะ ความเหลื่อมล้ำ ของเจเรมี ซีบรุก ฉบับภาษาอังกฤษ
|
ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน
ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation
ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้
ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์
OKNATION
กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น
1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ
2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่"
OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
|
||
![]() ![]() |
กาลเมื่อก่อนนั้นก็เป็นดินเป็นหญ้าเป็นฟ้าเป็นแถน ผีแลคนเที่ยวไปมาหากันบ่ขาด... | ||
![]() |
||
Thailand Philharmonic Orchestra 10 November 2007 |
||
View All ![]() |
<< | สิงหาคม 2012 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |