ตอนนั้น ไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนเลย  นอกจากทำงาน แล้วก็ทำงาน (ผมไม่ได้บ้างานนะ แต่มันปล่อยไม่ได้จริง ๆ)  พอเจ้านายบอกว่า จะไปเที่ยวดอยแม่สลอง จังหวัดเชียงราย ...โอ้โฮ !!! สุดแสนจะดีใจ.. ขับรถจากพัทยา (ตอนนั้น ยังทำงานอยู่พัทยา) ตรงสู่เชียงราย แวะตามทางบ้าง เพื่อซื้ออาหารรับประทาน จากนั้นก็มุ่งสู่เชียงราย และดอยแม่สลอง

     อากาศหนาวไม่มากนัก (ผมชอบอากาศหนาวมาก ๆ อยู่แล้ว) เขาบอกว่า ตอนเช้ามืดพระอาทิตย์ขึ้น สวยมาก ผมอดทนไม่นอนเลยครับ นั่งคุยกันที่ศาลา ตรงที่จะดูพระอาทิตย์ขึ้น จำชื่อไม่ได้แล้วว่า ศาลาอะไร

     วันนั้น หลังจากพระอาทิตย์โผล่มาแล้ว ก็ไม่สวยเท่าไร เพราะผมเห็นพระอาทิตย์ขึ้น ริมชายทุ่งนา มาตั้งแต่เด็ก ๆ จนชิน ดูสดใส และสดชื่นกว่ากัน ยิ่งถ้ามีหมอกบาง ๆ มีพระบิณฑบาตรเดินเรียงเป็นแถวด้วยแล้ว ภาพในชีวิตจริงนั้นยังติดตาผมจนบัดนี้

     พอเริ่มมองเห็นหุบเขาเบื้องล่างชัดเจนขึ้น ผมเลยถึงบางอ้อ ทำไมถึงไม่สวย หรือเป็นอย่างที่เราคิดว่าจะเห็น ก็เพราะภูเขา แทบจะไม่มีต้นไม้ใหญ่เลย แถมมีรอยเผาเกือบทั้งหมด ทำไมตอนเราขับรถผ่านตามภูเขา ในภาคเหนือ เราก็จะเห็นต้นไม้เต็มไปหมด เพิ่งจะรู้ว่า มันเป็นป่า เฉพาะริมถนนเท่านั้น ห่างมาจากถนน ไม่เกิน 100 เมตร ก็เป็นที่โล่ง ทำไร่เลื่อนลอย ต้นไม้ถูกตัด ป่าถูกเผา

..... มาเที่ยวเมืองเหนือครั้งแรก พบกับความเศร้าใจ เสียดายป่าไม้ครับ .....