สุขภาพดี...หาซื้อไม่ได้ต้องทำเอาเอง

 เย็นวันหนึ่งที่ผ่าน...ผมเดินออกกำลังกายที่สวนหลวงร.9

ที่ใช้คำว่าเดิน...ก็เพราะตอนนี้หลังจากหัวเข่าและข้อเท้าที่พังทำให้วิ่งยาวๆไม่ได้อีกแล้ว

เดินๆประมาณรอบที่สอง...มีคนวิ่งผ่านมาแล้วสะกิดที่แขนผม...หันหน้าไปมองเขายกมือไหว้ผมทักทาย

“ สวัสดีครับพี่...มานานแล้วยังครับ”

ยกมือรับไหว้ตอบ “ รอบที่สองแล้วน้องตั๊ก ”…(น้องตั๊กที่ผมว่าคือคนนี้ครับ…ตั๊ก(บริบูรณ์   จันทร์เรือง))

ดาราผู้มีเอกลักษณ์แห่งความสนุกสนาน...ชมชอบที่จะให้ทุกคนที่พบได้ยิ้มและหัวเราะ

เดินเลยไปหน่อยน้องเขาวิ่งเสร็จย้อนกลับมาก็ได้ทักทายกัน...ผมกับน้องเจอกันบ่อยในสวนตอนเย็น

“ พี่ครับผมต้องซ้อมนิดนึง...ไปลงแข่งเที่ยวที่แล้ววิ่ง 15 กิโลเมตร...ใช้เวลา 1 ชั่วโมง 23  นาที กว่าๆ ”

“ เป้าหมายผมต่อไปจะลงแข่งฮาล์ฟมาราธอน...ผมจะต้องทำให้ได้ดีกว่าเที่ยวที่แล้ว”

ตอบน้องไปว่า “ ยังหนุ่มแน่น ลุยต่อไปเลยน้องตั๊กพี่จะรอดู “

ก็จากมาหลังจากที่สนทนากันสั้นๆ...คนวิ่งมาเหนื่อยๆชวนคุยมากๆก็จะไม่ดี

ยกมือไหว้ลาจากกัน...ผมก็เดินไปต่อ    ใจก็คิดต่อไปเรื่อยๆ

น้องเขาเป็นดารา...งานเยอะมากเปิดหน้าจอแก้วก็จะเห็นหน้าหล่อแบบทะเล้นเกือบจะทุกวัน

เขายังรักสุขภาพ...ที่จะมาออกกำลังกายยามเมื่อว่างงาน   โดยใช้วิธีที่ดีและประหยัดที่สุดคือการเดิน-วิ่ง

ไม่ต้องไปเข้าศูนย์ฟิตเนส...ที่มีค่าใช้จ่ายมากมาย   กลับออกกำลังกายในธรรมชาติที่รื่นรมย์

เราเสียอีกที่ไม่ทำอย่างเขาในเวลาที่ว่าง    ด้วยเหตุผลที่จะอ้างมากมายในความไม่มีเวลา

สุขภาพร่างกายของเรายามนี้...เมื่ออายุมากก็มีโรคภัยเข้ามาเบียดเบียน

ออกกำลังกายไล่โรคภัย...คือสิ่งที่สำคัญสำหรับคนที่มีอายุมากขึ้น...ไม่สิน่าจะสำหรับทุกๆคนด้วย

ย้อนกลับไปในอดีต...เมื่อก่อนผมชมชอบเล่นฟุตบอลอย่างเข้ากระดูกดำ...กีฬาอื่นมีชอบบ้างคือวิ่ง

สมัยวัยรุ่น...ซ้อมฟุตบอลตั้งแต่บ่ายโมงยันพระอาทิตย์ลับขอบฟ้ายังทำได้สบาย

อายุมากขึ้นก็ได้แต่มองเขาเล่นกัน...ลองลงไปเล่นบ้างบางคราวก็เหนื่อยจนแทบจะหายใจทางเหงือก

เข้ามากทม.ไปเช่าบ้านอยู่กับเพื่อน...ตอนนั้นก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายนอกจากมีตระกร้อให้เล่นกันบ้าง

เคยปุจฉา   วิสัชนา กับเพื่อนถึงการออกกำลังกาย...เพื่อนผมมันทำยังไงรู้ไหม

ไอ้เสิดเพื่อนผม

มันยกมือขึ้นระดับหน้าอก..เอามือมาแบ...แล้วมันก็กำมือ   ทำอย่างนั้นอยู่สองสามรอบแล้วมันก็บอกว่า

“ นี่ไงกูออกกำลังกายแล้ว”…(เด็กเล็กห้ามออกกำลังกายวิธีนี้เด็ดขาด...เพราะหายใจออกทิ้งจะดีกว่า”

ไม่เท่านั้นนะมีวิสัชนาตอบจาก ไอ้ชา เพื่อนอีกคนที่เสริมให้เข้ากัน

“ เรื่องออกกำลังกายนี้กูทำเกือบทุกเย็นร่วมกับพวกมึง   เวลาที่พวกมึงกินเหล้ากัน”

“ มือซ้ายกูจะรับแก้วจากที่มึงส่งมา...มือขวาหันไปตักน้ำแข็งจากกระติกใส่แก้ว...ยกขวดเหล้าเทลงแก้ว”

“ ไม่เท่านั้นนะ...ต้องเติมโซดา   แถมส่งกลับไปให้พวกมึง   ทำอย่างนี้ตั้งแต่หกโมงเย็นยันเกือบสว่าง “

“ กูขี้เกียจนับแล้วว่ากี่เที่ยวในหนึ่งวัน...มึงว่าแบบนี้มันออกกำลังกายที่ร่างกายกับแขนหรือเปล่า”

เออ...จริงของมัน  ยามนั้น...วงก็เลยเลิกปุจฉาและวิสัชนากันเรื่องออกกำลังกาย

ตอนหนุ่มแน่น...ร่างกายแข็งแรงการเผาผลาญอาหารยังทำได้ดี   ไม่ออกกำลังกายก็ยังไม่มีผลเสียเท่าไร

แก่ตัวเข้าวัยใกล้แซยิดนี่...โรคภัยก็ตามมาติดๆที่แข็งแรงมันอ่อนลงๆ ตึงไม่มีหย่อนก็ที่หูสองข้างเท่านั้น

ออกกำลังกายให้แข็งแรงเท่านั้น...ถึงจะไล่โรคภัยให้อ่อนลงและห่างไปได้

ผมเคยเจอรูปจากเมืองนอก...มีบุคคลตัวอย่างอยู่สองคนที่อยากให้ดูรูปกันนิดนึง

สองคนนี้...โรคภัยไข้เจ็บรุมเร้าเขาขนาดที่ต้องมีถุงขับถ่ายติดประจำกายด้านข้างลำตัว

แต่ดูรูปร่างเขา...ที่ออกกำลังกายจนรูปร่างดีมากจนเรา(แม้แต่ผมก็อิจฉาเขา)

เรื่องราวของเขา...จำได้ว่าเคยมีบล็อกเกอร์ของโอเคเนชั่น ลูกเสือหมายเลข 9 เคยเขียนไว้ไม่นานมานี้

 เรื่องราวต่างๆข้างต้น...ดูหนังดูละคร   ก็เลยทำให้ผมย้อนมาดูตัวเองพลัน

เราเองก็ละเลยเรื่องออกกำลังกายไป...

ปัญหากลับมาที่ไม่มีเวลา...อีกอย่างคือจะออกกำลังกายอย่างไรและแบบไหน

ปัญหาผมยังมีอีกจากร่างกาย...ตรงที่เข่าพังกับมือด้านซ้ายพังทั้งสองอย่างนี่จะเจ็บถ้าใช้งานมากๆ

วิ่งมากๆก็ไม่ได้...ต้องใช้เดินยาวๆวันหยุดก็น่าจะทำได้ประมาณชั่วโมงกว่าๆติดต่อกัน

วิ่งเร็วๆ...ตอนนี้เพิ่งเริ่มวิ่งเหยาะๆได้หลังจากที่ทำแทบไม่ได้เลยมาเกือบสามปีแล้ว

ยกน้ำหนัก...ได้นิดหน่อยเพราะจะมีเวลาว่างไปเดินได้แค่วันหยุดราชการเท่านั้น

ออกกำลังเบาๆได้แบบผมนี่...ก็แค่ประทังร่างกายให้แข็งแรงได้บางส่วนเท่านั้น...ก็ยังดีที่พอทำได้

จินตนาการ…ไปเรื่อยเฉื่อยตามประสาคนแก่ๆ  บ้าๆบอๆอีกต่างหาก

ร่างกายมันเป็นเรื่องรองลงไป...มีอีกหลายหลากที่เราน่าจะออกกำลังกายได้ด้วยตัวเราเอง

ไม่มีเวลา...บอกได้เลยข้อนี้ไม่จริง...ทุกคนมีเวลาที่เหลือว่างพอจะออกกำลังกายทั้งนั้น

ยืนแยกขา  แกว่งแขน   ทำติดต่อกันนาน 30 นาทีเขาก็ว่าทำแค่นี้ทุกวันก็ลดพุงลดโรคได้

วิธีนี้...ยังเคยคิดว่าทุกเช้าถ้าเราแทรกขึ้นรถไฟฟ้าหรือรถประจำทางได้ละก็

ไปกางขา  แกว่งแขน ที่ตรงนั้นก็น่าจะได้ (บนรถตรงนั้นจะว่างประจำ มันแน่นแค่ทางเข้าออกเท่านั้นเอง)

ถ้าใครมองว่าบ้า...เออบ้าจริงแต่ได้ร่างกายที่แข็งแรงมาก็น่าจะกระทำนะครับ

ได้แต่คิดๆๆๆ...ใจไม่ด้านพอที่จะทำแบบนั้น

คิดๆๆๆไปเรื่อยๆ...เอาละสำหรับตัวเรานี่เอาแค่ออกแรงเดิน...ยกน้ำหนักนิดๆ

ยามว่างเล่น...เดินขึ้นบันไดตึกไปตรวจงานสักวันละรอบ(ตึกสูง 29ชั้น+ใต้ดิน 4ชั้น )

วันละรอบแค่นี้..หมาตอนนั่งเที่ยงวันก็จะมีเพื่อนมานั่งหอบข้างๆเป็นเพื่อนแล้ว

ประกอบกับ...น่าจะใช้วิธีขยันหายใจมากๆเข้าไว้ในทุกช่วงที่ว่าง   น่าจะชะลอตายไปได้อีกหน่อย

ผอม สูง ต่ำ  อ้วน ของสังขาร...คงมีพึงเป็นที่ปรารถนาของเราให้สวยงามแล้ว  ยามสูงอายุนี้

บ่นมามากเรื่องออกกำลังกาย...ขอไปดื้อๆแล้วละครับเ