วันวานก่อน...หลานเอยหลานรักของตามาหาที่ห้องร้องเพลงให้ฟัง

จั๊กกิ้ม...ก็คือจิ้งจก  ต๊กโต...ก็คือตุ๊กแก

จั๊กกิ้ม...ไม่ใช่ตุ๊กแก   ต๊กโต...ไม่ใช่จิ้งจก

หลานรักคนนี้(ลูกคนข้างห้องเขา)ที่เคยเถียงกับผมเรื่องแว่นตาที่หลานเขาใส่มา

ผมบอกว่าขอดูแว่นตาหน่อยสิ...หลานเขาเถียงว่า...ไม่ใช่แว่นตาแว่นของน้องเอยต่างหาก

เถียงกันเรื่องแว่นตา...หรือแว่นน้องเอยนี่เจองอนสะสามวันไม่มาหาเลย

กลับมาที่เพลงอีกทีคำเมือง...จั๊กกิ้ม...ก็คือจิ้งจกที่เราเรียกกันนั่นเอง

ต๊กโต...ก็คือตุ๊กแก

หลานเอย(อนุบาล.2)เขาร้องเราก็ชอบให้ร้องให้เราฟังเพราะน่ารักดี

เอาว่าวันนี้ขึ้นเรื่องมาก็อยากจะเขียนเรื่องเจ้าตัวที่ชื่อว่าต๊กโตหรือตุ๊กแกนี่แหละ

สมัยก่อนอยู่จังหวัดตาก...บ้านผมสมัยนั้นตุ๊กแกเยอะมาก

ไอ้ตุ๊กแกนี่แปลกมันร้องต๊กโตๆๆแท้ๆ...เราดันไปเรียกว่าตุ๊กแก

นั่งกินข้าวกันอยู่พร้อมหน้าทั้งครอบครัว...บ่อยที่ดันวิ่งลงมากินแมลงต่อหน้าต่อตา

วันนึงดันวิ่งลงมาข้างๆที่ผมนั่งกินข้าวอยู่...มือก็คว้าหมับเข้าที่คอหิ้วไอ้ตัวการขึ้นมา

เอามือไขว้หลังไปหายายก้อนผู้น่ารัก...ยกไอ้ที่ซ่อนในมือให้ดูวงข้าวแทบกระเจิง

“เอาออกไป...แม่เยี่ยวจะราดแล้ว”...คือคำตอบของยายก้อนตอนเห็นที่ผมถือไป

เล่าเรื่องเมื่อก่อน...เอามาเรื่องสมัยนี้เมื่อวานนี้เอง

เดินไปจะเข้าห้องน้ำเปิดลูกบิดดึงประตูแกร๊กเปิดออก...มีอะไรบางอย่างหล่นตุ๊บลงมา

โดนไหล่นิดนึงด้วยหนักๆพอหันไปดูที่หล่นลงมา....พระเจ้าช่วยด้วย

(พระก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วตอนนี้...ท่านมัวแต่รวมกลุ่มกันปลงอาบัติอยู่)

สิ่งที่เห็นคือ...โคตรตุ๊กแก   ที่บอกอย่างนี้เพราะตัวโตมากน่าจะยาวเกือบฟุต

หล่นไม่ว่าสิ...ดันเสือกวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก่อนผมเสียอีกด้วย

ก็คิดว่าถ้าให้อยู่ในห้องน้ำ...กลัวมันจะไปกัดของที่เขาห่อไว้แต่อ้อนแต่ออก

ความคิดคือ...ต้องไล่มันออกไป

เรื่องสนุกและขำสำหรับผม...คิดแล้วก็ยังขำไม่หาย

ไล่มันโดยการกระทืบเท้า...มันไม่ไป    ดันเสือกร้องแอ๊กๆอ้าปากแดงแจ๋มาไล่กัดเรา

โคตรตุ๊กแกแบบนี้ไล่กัดไม่ถอยก็เกินไปแล้ว...เผ่นกระโดดเอาเชิงถอยมา

เจอไล่กัด...เราก็โดดเอาเชิงอยู่สามสี่รอบ    วางแผนใหม่ดีกว่า

เอามือขวามาโบกล่อให้มันไล่งับมันก็ไล่งับจริงๆ..มือซ้ายที่ว่างก็จับหมับเข้าที่คอต่อ

แค่นี้ก็เสร็จแล้ว...เกือบไม่เสร็จตรงมันดิ้นอ้าปากจะงับให้ได้

เดินไปข้างหลังตึกโคนต้นไม้...เอ่ยปากสำทับว่า

“ อย่าเสือกกลับมา...มาอีกทีกูจะเอามาทากระเทียมพริกไทยย่างแดกนะ”

ส่งแขกไปไกลๆโดยการเหวี่ยง    ตกดินปุ๊บ...มันวิ่งปั้บขึ้นข้างฝาหลังตึก

ดันมีเสียงเถียงกลับมาร้องตั๊กๆๆ...แถมมองตาเขียวสะอีก

เขาว่าตุ๊กแกนี่ตีนมันเหนียวเกาะอะไรก็อยู่...ไม่ยอมปล่อยเอาง่ายๆ

ช่างเหมือนกับพวกหวงเก้าอี้ที่นั่งเป็นใหญ่เป็นโต...ได้นั่งก็หวงแหนกอดแน่นเป็นตีนตุ๊กแก

ที่นั่งอยู่ก็ยึดติดแน่นอยากนั่งนานๆ...หลุดเก้าอี้ก็อยากจะกลับไปเกาะติดที่เดิม

อ้าว...เล่าเรื่องต๊กโต   ตุ๊กแกอยู่   ดันเลพาดลาดเพไปไหนก็ไม่รู้

แต่ที่รู้ๆผมนึกทีไรผมขำตัวเองทุกที...ตัวโตเบ้อเริ่มเสือกหนีตุ๊กแกกัด

ลาดื้อๆแบบผมแล้วครับ