โอ้เมืองตรัง...ความหลังความรักที่ไม่รู้ลืม ภาค1

           เมืองตรัง...เมืองแห่งความน่ารักของผู้คน สถานที่และอาหารอร่อย

เคยไปมาสองครั้งกับพี่น้องชาวโอเคเนชั่น...ความประทับใจยังติดตรึงมิรู้ลืม

ความจำอาจจะเลือนรางไปนิด...แต่จำผู้คนหลายหลากที่ไปปลูกหญ้าทะเลได้อย่างดี

ภาพที่ผู้หญิงใส่ชุดไทยชาวบ้านร่วมกันลอยกระทง...ที่ท่าน้ำของ บ่อหินฟาร์มสเตย์

ภาพนักร้องตอนกลางคืน...ภาพปลูกหญ้าทะเลที่อ่าวบุญคง  ร่ำน้ำมังสวิรัติสนทนา

อดีตประทับใจในทริปที่ผ่านมา...เมื่อได้ข่าวจากบล็อกเกอร์ ณรอง...และเจ้าหญิง

แล้วเราจะพลาดได้ยังไง....เตรียมตัวเนิ่นๆนานนับเดือนเพื่อรอคอยยลเมืองตรังครั้ง3

อยากพาไปเที่ยวด้วยกันพร้อมภาพเลยดีกว่า...เขียนบล็อกหลังเขานี่ไม่รู้จะเล่าอะไร

น้องๆเสือปืนไวอย่าง จั๊กเด๋...ณรอง...ชบาตานี...เจ้าหญิง...กำหนัน...อนาคาริกาฯลฯ

เรื่องราวต่างๆน้องๆเล่าให้อ่านกันไปมากมายแล้ว...มาหลังเรือไม่มีที่จอด(หมดท่า)

ขอเล่าภาพบางภาพที่ประทับใจ...ถ่ายเก็บไว้เองบางส่วนจิ๊กจากน้องบางส่วนมาให้ชม

เริ่มเดินทางด้วยรถไฟที่หัวลำโพง...เจอน้องหลายคนบนขบวนรถหลังจากต้องนั่งหอบ

ไม่หอบได้ยังไง...ดูเวลารถออกผิดจาก17.05น.เป็น17.25น.ซึ่งเป็นเวลากลับจากตรัง

สนุกสิทั้งนั่งแท็กซี่...มอเตอร์ไซค์รับจ้าง...รถไฟฟ้าใต้ดิน...วิ่งหาขบวนรถอีกต่างหาก

คนมีบุญอย่างเรา...รถก็ต้องจอดรอกว่าจะออกน่าจะ17.45น.จากหัวลำโพง

บนรถไฟที่เห็นชูนิ้วอยู่ไม่ใช่แม่นากนะ...บล็อกเกอร์ แสนสวย. ณรอง แห่ง บ.ยูนิซันฯ

มาขบวนเดียวกันหลายคน...ไม่เล่าซ้ำแล้วทั้งภาพทั้งเรื่องคงอ่านกันแล้ว

ถ่ายไว้ได้ภาพเดียว...สถานีรถไฟหัวหินยามค่ำคืนเพราะตื่นขึ้นมาจากหลับๆตื่นๆ

ก่อนมาก็มีข่าวจากสถานีหัวลำโพงว่า...รถไฟต้องจอดที่สถานีชุมทางทุ่งสงสุดท้าย

เพราะทางรถไฟน้ำท่วม...ท่วมยังไงท่วมแบบนี้นะสิครับ

ข่าวดีก็มาตอนรุ่งสาง...ว่าทางซ่อมเสร็จเมื่อตอนตี2รถเราเป็นขบวนแรกที่ไปตรังได้

ตัดภาพฉับมาที่สถานีรถไฟตรัง...มากมายผู้คนมารถขบวนเดียวกันแต่นั่งนอนคนละที่

ยังมีบล็อกเกอร์โอเคเนชั่นหลายคนมารอรับด้วย...อธิบายด้วยภาพแล้วกันครับ

เตรียมตัวไปต่อด้วยรถโครงไม้แสนสวยแห่งเมืองตรัง...ที่มีน้ำตาลคั้นสดจากอ้อยแจก

ชอบคนขับตรงชุดเคาบอยใส่หมวกปีก...แทงหรือยิงตรงพุงไม่เข้าแน่เพราะติดเข็มขัด

หัวเข็มขัดใหญ่มาก...กางเกงมอดขาบานเท่ห์ๆ  ไว้หนวดเคราเฟิ้มแบบมาเต็ม

หาข้าวเช้ากินที่กันตัง...ผมสั่งกาแฟ  ขนมจีน  ข้าวต้มปลา อร่อยทุกอย่างเลย

ที่ร้านอาหารนี่ขำมากนะ...หันไปมองโต๊ะน้องเหมี่ยวที่มากับบล็อกเกอร์ณรอง

ผมตกใจเข่งติ่มซำที่สูงลิบหลายสิบเข่ง...สาวสวยตัวเล็กนี่กินเก่งแถมจุมากเลย555

ไม่รู้มีใครเอาภาพบนโต๊ะนั้นมาลงหรือเปล่า

ต่อไปก็สู่ที่หมาย...บ้านพระยารัษฏานุประดิษฐ์  เจ้าเมืองตรัง

ตกใจมากตรงรูปปั้นปั้นได้เหมือนมาก...เหมือนท่านมานั่งอยู่ที่ชั้นล่าง

ไปต่อที่สถานีรักที่แสนสวย...สถานีรถไฟกันตัง สถานสุดทางเส้นทางอันดามัน

ที่ใครๆมาเยือนกันตังจะต้องมาถ่ายรูปกันที่สถานีนี้...ไม่นั้นจะถือว่ายังไม่ถึงกันตัง

การเดินทางก็เริ่มอีก...ทั้งรถยนต์...แพขนานยนต์...เรือหางยาว  จุดหมายเกาะลิบง

แล้วก็ถึงแล้วท่าเรือเกาะลิบง...ชุมชนที่น่ารักแห่งเมืองตรัง สู่ที่พักลิบงมัลดีฟส์

ก่อนหน้านี้คณะทั้งหมดเขาก็แยกกันออกไปเที่ยว...ทั้งหาดทรายหรือปีนเขา

ค่ำคืนนั้นแยกกันพักตามเรือนเล็กๆ...อาหารอร่อยสุดๆด้วยความสด

ผมเองนั่งคุยกับบล็อกเกอร์หลายท่าน...ด้วยน้ำเหลืองอำพันนิดๆความหลังพรั่งพรู

มิตรภาพของเราที่แม้อยู่ไกลกันสุดๆ...เจอกันเราเหมือนพี่น้องที่สนิทสนมกันมานาน

มิตรภาพที่ตรึงติดใจไม่รู้ลืมครับ

ยามเช้าของเกาะลิบงบอกและบรรยายไม่ถูกถึงความสวย.

ผมเดินไปตามสะพานยาว...สะพานหลีกภัย...สุดทางจะมีหอชมวิวสูงตระหง่านตั้งอยู่

ไต่จากเส้นทาง...กระด๊อกกระแด๊กขึ้นบันไดไปชั้นสูงสุดเพราะสังขารที่เริ่มถอยจากวัย

หายเหนื่อยเมื่อยืนบนชั้นสูงสุดของหอคอย...สูดลมหายใจมองไปรอบๆตัวเรา

เขียนไปๆมาๆนิดๆหน่อยๆยาวเหมือนกัน...น่าจะตัดไปต่ออีกภาคที่สองดีกว่านะครับ

ภาพบางภาพนี่...ขอจิ๊กเอาจากน้องๆเอามาประกอบโดยที่ไม่ขออนุญาติ

ขอมาดื้อๆไปดื้อๆ...ตามแบบฉบับเจ้าปาดที่คงเอกลักษณ์แบบนี้แหละครับ