บ้านหลังที่สองของฉัน...บ้านเติมรัก...ที่อิ่มอุ่น...

กับอีกหนึ่งบุญที่รอความช่วยเหลือ?...

..........ในยามใดที่ท้อแท้ ยามใดที่หมองหม่น ไม่มีที่ใดจะอบอุ่น...

และเป็นที่พึ่งพิงทางใจกับบ้านเติมรักหลังนี้ของฉัน ไม่ว่าดึกดื่น...

ค่อนคืน จะไปยามใด พ่อกับแม่ก็ยังเปิดประตูอ้ารับฉันเสมอ ฉัน...

อยากจะเขียนเรื่องราวของพ่อไขแม่หลอมมานานให้โลกรับรู้...

 ว่ามีด้วยหรือ สิบห้าปีผ่านไป ความรัก ความศรัทธาและความ...

กตัญญู หรือว่าชาติที่แล้วฉันเป็นลูกของพ่อกับแม่จริงๆ....

........ยังจำวันแรกได้ดี ครั้งแรกกับการออกตรวจพื้นที่ และไปคุม...

งานวัดกับลิเกหลงโรง มาเล่นแก้บนที่วัดบางกะพี้ ฉันได้รู้จักพ่อไข...

กับแม่หลอมที่มาช่วยงานที่วัด ฉันกำลังหาบ้านเช่า พ่อไขบอกว่า ...

ไม่ต้องไปเช่าให้เสียเงินหรอก มาอยู่กับพ่อกับแม่ก็ได้...บ้านหลัง...

ใหญ่ไม่มีใครเลย เช้ามาฉันก้เลยหอบข้าวของไปอยู่กับ...

พ่อไขแม่หลอม...

........ที่นั้นมีห้องนอนของฉัน ที่พ่อกับแม่สร้างให้หนึ่งห้อง ตื่นเช้า...

ขึ้นมา แม่จะทำกับข้าวและนึ่งข้าวเหนียวทอดเนื้อ ต้มผักแจ่วบอง...

ไว้เต็มโต๊ะ พ่อก็จะทำลาบและต้มน้ำซุบ คือแปดปีที่เป็นตำรวจที่นั้น...

 มันก็ยังมั่นคงเหมือนเดิม ไร่นาของพ่อกับแม่มากมาย จนต้องให้...

คืนอื่นเช่า เสียดายๆที่พ่อกับแม่ไม่มีลูกสาว...สิบห้าปีผ่านไป....

ลาบและต้มน้ำซุบฝีมือพ่อก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง...

.....มาวันแม่ปีนี้แม่หลอม ดูจะแก่เฒ่าลงไปเยอะเลย ดอกมะลิ ฉัน...

เตรียมมาแต่ละปี สิบห้าปีผ่าน ฉันก็ยังเวียนมาอย่างสม่ำเสมอ ไหน...

จะก่อนวันพ่อ เงินสองพันสามพันบาทที่หยิบยื่นให้พ่อกับแม่ เอาบ้าง...

ไม่เอาบ้าง จนฉันต้องบังคับให้เอา..เป็นข้อต่อรองว่าหากไม่รับเงิน...

จะไม่มาเยี่ยมยาม...เจ้าดอกคูณหน้าบ้านถูกตัดไปแล้วเพื่อจะทำ...

ถนนสี่เลน....

......กินข้าวอะยั้ง อันนั้นก็จะฮื้อ อันนี้ก็จะฮื้อ ยะอะหยั๋ง ไปพะเล่อ...

 มันเป็นภาษาที่ฟังแล้วอบอุ่นๆ ที่บ้านของพ่อไขแม่หลอม ยังมั่นคง...

กับประเพณีลาวพวน พิธีกำฟ้าประกวดธิดากำฟ้าและข้าวหลาม...

เหนียวเป็นงานที่ยังมั่นคงทุกปี ที่ทิ้งกระจาดและขนมจีนฝีมือแม่...

นะอร่อยที่สุด...ฝนหยุดตกไปนานแล้ว จะสองโมงเช้าเสียงแม่เรียก...

มาจากใต้ถุน...ว่ากินข้าวได้แล้วลูก...

.........มันเป็นบ้านหลังที่สองของฉัน ที่ไปคราใด นอนอิ่มและหลับ...

สบาย เป็นบ้านที่เติมรักให้ฉัน และคงจะตลอดชีวิตฉันทิ้งพ่อไขแม่...

หลอมไปไม่ได้แน่นอน ทั้งๆชีวิตนี้ คือคนที่ทำให้หัวใจฉันระริกไหว...

ทุกครา ครานึกถึง ทุกๆเช้า หลังจากปลายสายไปหาแม่แก้วแม่...

ผู้ให้กำเนิดฉันและไม่ขาดสักเช้าที่จะมีไปถึงพ่อไขกับแม่หลอม...

.......คงจะเหมือนสองแม่ลูกนี่กระมัง พี่ปุ๊กที่ป่วยเป็นมะเร็งเต้านม...

ระยะสุดท้าย และสารพัดโรคที่ปลายสายมาขอความช่วยเหลือจาก...

ฉัน เย็นวานกลับมาจากลพบุรี นั่งรถไปซื้อข้าวสารให้สองแม่ลูก...

กับเงินหนึ่งพันบาท ของคุณยอดลูกศิษย์ของท่านเจ้าอาวาสวัด...

สันติวรามรามจากอังกฤษ ที่โอนเงินผ่านบัญชีธนาคารของฉัน...

เมื่อเช้าวันศุกร์ มันมาเร็วเคลมเร็วเหลือเกินกับบุญที่คุณทำมา...

มันถึงมือสองแม่ลูกนี้แล้วนะครับคุณยอด...จ่าขออนุโมทนาบุญ...

รวยๆนะครับผม...

..........อยากช่วยสองแม่ลูกกรุณาโอนเงินเข้าบัญชี ธนาคาร...

กรุงเทพฯ เลขบัญชี 156-5-243-548 ประเภทออมทรัพย์ ...

นางสุทธาสินี พร้อมอินทร์ ฉันคือฟางเส้นสุดท้ายของเธอ...

หากไม่ที่สุดแล้วเธอและแม่จะไม่ร้องขอมา..ช่วยเถอะนะคนดี...

ต่อชีวิตให้เธอด้วย.. หรือจะต่อชีวิตจ่าเดือนนี้ฉันก็ยินดี....

เพราะมีอีกสามสายที่ขอความช่วยเหลือมาที่ปฎิเสธไป...

แล้วแต่เหมือนตราบาป...ในใจ...?