75,000 น้ำใจชาวโอเค...รอยยิ้มยายใสกับหลานทั้งสี่...

นางรองคงไม่ร้องไห้...?

.......เวลาผ่านจิตใจเปลี่ยน สำหรับฉันแล้วไซร้คงยาก หากจะนับ...

หนึ่งสองสาม ฉันให้เกินสามเสมอ ว่าฉันจะต้องทำให้ได้.และจะช่วย...

ให้ถึงที่สุด เมื่อสุดของที่สุดฉันก็ปล่อยวาง...แม้ว่านั้นจะเป็นเพียงแค่...

หนังหน้าไฟฉันก็ยินดี .....

........โอกาสดอกบานชื่นชูช่อริมรั้วบ้านยายใส...

กับหยดน้ำใสใส  คือสัญญาใจที่ฉันจะกลับคืนมา จาก 7,500 ...

ในคราโน้น กลับกลายเป็น 75,000 บาทในวันนี้....อย่าถามว่า...

ให้มากเกินไปไหม...มันคือของยายใสกับหลานทั้งสี่...

ก็ควรจักยินดีมิใช่หรือ...

.......วันนี้ฉันมีความสุข สุขเล็ก ๆ ที่ฉันทำให้ยายใส กับเครื่องมือทำมา

หากินไม่ว่าเครื่องสูบน้ำและสายไฟ และห้องน้ำเล็ก ๆ ที่ทั้งชีวิต...

ยายใสไม่เคยได้ครอบครองมันเลย ใบหน้าของยายใสในคราโน้น...

กับวันนี้ รอยหมองหม่นจางหาย ....

........ฉันเห็นดาวระยิบระยับพราวในแววตาเล็กๆของเจ้าออย อีฟ มาย

และโฟม กับจักรยานสองคันที่ฉันตั้งใจกับมันหนักหนาว่า ไปครานี้

ฉันจะเติมให้เต็มกับหัวใจพร่องเล็ก ๆ ของเจ้าบานชื่นทั้งสี่ของยายใส...

........."...ขอบคุณครับ..." ฉันอยากจะเอ่ยคำนี้ดัง ๆ ไปให้ไกลสุด...

ปลายฟ้าแห่งแม่น้ำเทมส์ที่อังกฤษ ลำพังฉันคงได้ไม่สักผีก คุณคือ...

คนที่วาดฝันในส่วนที่แหว่งของฉัน ดอกดาวเรืองห้อยระย้ากับเจ้า...

ดอกรัก ที่สองมือน้อย ๆ ของเจ้าหลานทั้งสี่ของยายใส นำมาร้อย...

เป็นมาลัย เส้นโตเป็นริบบิ้นกับริ้วโค้งทางมะพร้าว ปฐมนิเทศ...

ห้องน้ำห้องนี้คือน้ำใจของท่าน ฉันแค่เป็นสะพานรุ้งทอฝันระยิบยับ

ฉันเห็นก้อนเมฆรุ้งเหนือทุ่งข้าวมันสวยงาม....

....."...ขอบคุณครับ..." ฉันอยากกระซิบแผ่วเบา สั้น ๆ ที่หน้าผาก...

กลมมนโต ของเจ้าหญิงของฉัน เธอคือกุหลาบงามแห่งบางโอเค...

 ไม่คิดหรอกว่าเงินสามหมื่นกับพัดลมอีกสองตัว มิใช่ซี..ข้าวของ...

ที่ขนมาท้ายกระบะรถนั้น ที่นอนชุดใหญ่ ของกินมากมาย ฉันขนลุกซู่

ทั้งๆที่เธอไม่สบาย ฉันไม่รู้จะขอบคุณแทนยายใสเช่นไรดี...

.....นางฟ้า..เธอคือนางฟ้าของยายใส น้ำตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจ...

ในโชคชะตาของยายใสจางหาย...ท่านปลัดบินพร่ำบอกฉันอยาก...

ตอบแทนแม่กุหลาบงาม...ฉันอมยิ้มไม่ยากๆแค่น้ำสีอำพัน...

ฉันก็ว่าเธอโอเค...

..."...ขอบคุณครับ..."  ฉันอยากนั่งจับเข่าคุยในมุมผีเสื้อกับขยับ.....

แข้งขา คืนราตรีที่ไร้เงาคนเคียงกาย เสี่ยวไทบ้านกับท่านอะหนึ่ง...

และคุณภานุบ้านดินภูเขียวชัยภูมิ เงินบางทีมันก็ไร้ค่า น้ำใจต่าง

หากหละที่สังคมคนไทยเรากำลังเลือนหาย มือเล็ก ๆ หัวใจเล็ก ๆ ....

.....มือของคุณทั้งสามกำลังยื่นสู่มือเล็ก ๆ ของเจ้าบานชื่น และมือ...

ที่ไร้เรี่ยวแรงของยายใส ฉันเชื่อว่า จักรยานที่คุณทั้งสองร่วมสมทบมา

มันจะอยู่ในความทรงจำของมือเล็กๆนั้นตลอดไป...

เห็นไหมคุณภานุกระเบื้องหลากสีที่คุณนำมาจากภูเขียว

ยายใสบอกว่าห้องน้ำบ้านยายมันสวยที่สุดในโลกเลยจ่าเจ้าเอย....

.. "...ขอบคุณครับ..."  ฉันอยากบอกคำ ๆ นี้กับพี่ชายพี่สาวทั้งสอง....

ที่หุบเขาใดสักแห่ง ที่ไม่ใช่เมืองไทย โน้นซิปลายขอบฟ้าวิ่งไล่....

จับก้อนเมฆเทศกาลงานดอกไม้ไฟของเนปาลี กับเทือกเขาหิมาลัย....

 แต่คงอีกนานนะครับพี่มะอึกพี่มะยง หรือมันอาจจะเป็นเพียงแค่...

.......ความฝัน งานลุล่วงไปด้วยดี ก็เพราะพี่ทั้งสอง ลำพังฉันก็คง...

จบเกมส์ตั้งแต่วันที่หยิบยื่นช่วยยายใสคราแรกแล้วหละครับผม...

ดีใจที่เสี้ยวหนึ่งได้พานพบพี่ทั้งสอง...

ฝากกราบขอบคุณ คุณภานุมาศ แห่งสำนักข่าวเจ้าพระยา...

ด้วยนะครับผมที่ช่วยเหลือยายใส มา ณ.ครานี้...

....."....ขอบคุณครับ..." แฟนคลับตัวยงแม่อุไรกับสายบุญที่หยิบยื่น...

มา ทั้งครอบครัวคุณภานุ  สกลธนารักษ์จำกัด  พี่สิริชัย อนันตมิตร...

 พี่วิภาศรี เลิศพงษ์ภาคภูมิและเพ็นนีที่นั่งรถฝ่าสายฝนนำของฝาก...

ปลาเค็มและขนมพร้อมทั้งเงินจำนวนหนึ่งถึงขนส่งหมอชิตของวันนั้น...

....นับถือน้ำใจมากมาย ไม่มีคำไหนที่จะเอื้อนเอ๋ย ฉันก็น้อมรับ...

 ว่านั้นคือของยายใส  และหลาน

ฉันยินดีกับโอกาส งานบายศรีสู่ขวัญ...

ฉันได้แต่นั่งเอ่ยชื่อเบา ๆ ส่งกระแสบุญถึงทุกๆท่านที่ทอดยาว...

สู่สะพานบุญของฉัน...ฟ้าที่บ้านยายใสมันสวยงาม....

..... "....ขอบคุณครับ..."   คำ ๆ นี้ที่ฉันได้เอื้อนเอ่ยในเช้าวันที่มอบ...

ห้องน้ำและจักรยาน ขอบคุณท่านปลัดบินผู้ใหญ่บ้านนันทิชา วิลาส...

 และกำนันบุญส่ง คนชุม พร้อมทั้งชาวบ้านโคกตระคร้อ ที่ให้ฉัน...

และชาวโอเคได้หยิบยื่นโอกาส ไม่มีแล้วใช่ไหมยายใสกับโชคร้าย...

ต่อไปนี้ คงจักมีแต่คำว่าโชคดีรถขนส่งเลี้ยวข้ามหุบเขาเขื่อน...

ลำตะคองของเช้าวันใหม่...

.........นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มีสองตายายฟากตรงข้ามของฉันหลับ...

ตาพริ้ม เสียงกรนเบาๆของท่านอะหนึ่ง ฉันมองฝ่าความมืดบานเกร็ด...

เม็ดฝนเกาะพราวกระจกรถ ข้ามผ่านเที่ยงคืนของอีกวันไม่เป็นไร ...

ฉันบอกตนเองไม่เป็นไร ฉันยินดีจะไปนั่งหลับนกกับเวรยาม...

เพื่ออีกสี่ห้าชีวิตสวยงาม...?

.