เชียงคาน...จักรยาน...สะพาน..สายน้ำ..และความรัก..?

เชียงคาน.....

.......ดีใจที่ได้มาเยือนเชียงคาน ในวันที่ฟ้าไร้แสงหม่นมัว ผู้คนไม่...

พลุกพล่าน สายน้ำเอ่อล้นล่องเรือเลียบริมน้ำฝั่งโขง  สายน้ำสีขุ่น...

ขลัก แต่ใจกลับอิ่มเอม เรือทั้งลำเต็มไปด้วยคนที่ฉันรัก เจ้าดอกไม้ป่า...

ของจ่าทั้งสิบหกกำลังเรียนรู้กับโลกกว้าง..ที่ฉันพยายามเติมเต็ม...

ในช่วงที่ฉันขาดมันไป...

....จักรยาน....

.........กลับคืนรังที่บ้านโฮมสเตย์ของยายดวงจันทร์กับตาสืบซอย...

สิบสาม สะพานเชื่อมโค้งหัวใจผูกพัน กับข้าวฝีมือของยายดวงจันทร์...

ยังเหมือนเดิม ฉันพูดได้เต็มปากว่าฉันมีความสุขทุกครา ที่กลับคืนรัง...

เชียงคาน ในวันที่ช้าลง ๆ ๆ..กับหัวใจจำเลยรัก รอยยิ้มเสียงหัวเราะ...

ของเจ้าดอกไม้ป่าทั้งสิบหกของฉัน...คือผูกพัน..และผูกพัน....

....สะพาน....

........ฉันจะเป็นแรงบันดาลใจให้หนู ๆ เอง แม้ชีวิตนี้จะตายด้วยยศ....

ฐาบรรดาศักดิ์อันไร้เกียรติ์ แต่ก็อยากที่จะให้พวกหนู ๆ ภูมิใจ ฉัน...

เป็นพ่อของหนูไม่ได้ แต่ฉันยินดีที่จะเป็นผู้ชายที่รักและให้เกียรติ...

พวกหนูเสมอ ขอแค่เป็นคนดี รู้หน้าที่ควรมิควรเป็นคนดีของพ่อแม่ ...

และเป็นคนดีของสังคม....

....สายน้ำ....

.......สองวันหนึ่งคืน กับการเรียนรู้ ที่เชียงคาน กับวิทยากรและผู้ช่วย...

ที่เต็มเปี่ยมด้วยคุณธรรม พี่มะอึกพี่มะยงและพ่วงไปด้วยคุณหมอ...

พรพรรณ กับทริปเชียงคาน สายน้ำ สะพานโยงใยเชื่อมร้อยรัด...

พันผูก คือความรัก..หัวใจสีชมพู เลยที่ใช่เลยกับที่รักฉัน...

อยู่นี้ที่เชียงคาน...

....ความรัก....

......เวลาสิบปีผ่านไปไม่มีค่าเท่ากับหนึ่งวันที่เหลืออยู่..เจ้าดอกไม้ป่า...

ของจ่าเจ้าเอย...จงเก็บแต่สิ่งดีดีจากเชียงคานไว้ในกล่องกลัก...

ของความทรงจำ ลิ้นชักเล็ก ๆ ของพวกหนูนะจ๊ะ...เชียงคาน จักรยาน...

สะพาน..สายน้ำ และความรัก ..จะยังคงอยู่ ในใจตลอดไปใช่ไหม...

 เก็บรักฝากใจส่งไปให้เธอ...

........แม่สยุมพรของพวกเจ้าที่อเมริกา...

 โปสการ์ดใบนั้น..จากเชียงคาน...แล้วสะพานของฉัน...

จะเชื่อมโยงทอดไปให้นะคนดี...ลาก่อนเชียงคาน...จำไว้เลย..

เลยทุกครา...ที่ไปเลย...แต่ไม่เลยของหัวใจ...จะไปอีกครา...?