รอยยิ้มในหัวใจ....หอมเอยหอมกลิ่นไทไฮกุ...

ดอกบุญบานที่มหาสารคาม...?

...........ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้มาเยือนมหาสารคามอีกรอบของ...

อีกรอบ ขอบคุณหนังสือ"จ่าจินต์ตำรวจบ้าบุญ"  โดยบรรณาธิการ...

สณไชย ธัมมิกะกุล หรือพี่มะอึกแห่งโอเค ด้วยความเมตตาของ...

ญาปู่ไทเซนและแม่จำเนียร ดอกกระดังงาลนไฟที่วัยชราไม่กล้าย่าง...

มาเยี่ยมกราย งามคืองาม ทั้งกายใจ อิ่มเอิบกับสิ่งดีๆที่พบพานในครา

โน้น...

ทอดยาวสู่หัวใจฉันอีกคราในเวลานี้....

............ร้อยห้าสิบเล่มกับยอดเงินสามหมื่นบาท ในคืนสนุกกับวัน...

คล้ายวันเกิดของแม่จำเนียร ที่ระยิบยับดาวคือดาวมหาสารคาม...

ดาวน้ำใจระริกไหวและหวานหวาม นี่ไงหละคือรัก และให้โดยมิต้อง

การสิ่งใดตอบแทน แม่จำเนียรกุหลาบพันปีที่พบกับรอยยิ้มกว้าง...

ญาปู่ไทเซน พี่แก้วพี่สมทรงและคณะธรรมจารีในค่ำคืนดาวระยิบนั้น...

คนเหล่านี้คือหัวใจทองคำกับรอยยิ้มในหัวใจที่ใจฉันสัมผัสได้...

..............ฉันมาถักทอร้อยรัดกับโซ่พันธนาการ หากเปรียบชีวิต...

ฉันเพลานี้ ก็คงดั่งว่าว ว่าวที่ไร้พันธนาการ แต่ยั่งมีสายป่าน...

ที่มหาญาณโพธิสัจของญาปู่ไทเซนเหนี่ยวรั้งไว้มิให้ตึงและหย่อนเกิน

ไป...

 ขอบคุณเจ้าโอกาสที่ผ่านเข้ามากับเสี้ยวหนึ่งของถนนชีวิตฉัน...

 มีความสุขดีไหม ฉันถามตนเองออกบ่อยไป เมื่อฉันเลือกทำ...

ในสิ่งที่ฉันรัก แล้วก็นั้นคือคำตอบว่าสุขสบายดี...

...........ที่นี้ฉันสัมผัสผู้คนหัวใจทองคำ แค่น้ำคำพูดแววตาที่ทอดมา...

กับสิ่งที่หยิบยื่นผ่านเรียวรุ้งโค้งสะพานบุญของฉัน ครั้งแล้วครั้งเล่า...

ไม่ถามไถ่ให้เพื่อให้ เมื่ออนุโมทนาบุญแล้วก็คือจบ ไม่ผูกแน่นด้วย

เงื่อนไข...ที่หัวใจ...ฉันก็ยังหาคำตอบใดๆไม่ได้.....

..... ที่สวนบุญมหาญาณโพธิสัจแห่งนี้  ทำให้ฉันได้รู้ว่าคนที่หยิบยื่น...

และแบ่งปันสิ่งของน้ำใจให้คนอื่นและร่วมฟังสารทุกข์สุขดิบโดย...

หัวใจด้วยหัวใจ  แล้วก็จากไป  ไม่เฝ้ารอคำตอบ ไม่เฝ้ารอคำขอบ

คุณ..แค่ได้ให้และให้....

............มีความสุขกับการให้และมีความสุขกับการได้รับจากที่นี้...

ขอบคุณแม่จำเนียรกุหลาบสองพันปี ในราตรี"บุญเบิกบาน" สุขใดที่แม่

ฝัน สุขใด...

ที่แม่ปรารถนา...ก็สมดั่งหัวใจปรารถนา  คิดว่าชาตินี้ คงไม่มีโอกาสได้

เห็นหน้าอมทุกข์  ดุจหุ่นปั้นที่มีรอยยิ้ม..หมองหม่น..ดั่งหน้าของคนส่วน

ใหญ่ที่เขาเป็นกัน.. เห็นยิ้มของแม่จำเนียรที่ไร โลกส่วนตัวของลูกจ่าคน

นี้ สว่างไสว ดั่งได้แสงทิพย์จากวิมานสวรรค์...

 ......เรื่องเลวร้ายต่างๆ  คงเดินทางห่างจากแม่หลายหมื่นลี้  สารพัด

เรื่องดีๆ ..สรรพบุญบารมี ย่อมบังเกิดตลอดเส้นทางชีวิตของแม่จำเนียร

แน่นอน ..ผมเชื่อเช่นนั้นจริงๆ.. ครับผม...

     เวลามันผ่านไปเร็ว   ดึกแล้วหนาวน้ำค้าง  ดอกไม้ที่นี้ยังสวยพริ้ง ...

แต่ที่โน้นหละครับแม่ที่ยอดดอย  หนาวลมหนาวน้ำค้างหนาวใดใด...

บางครา ผู้ยากไร้ขัดสนมากมาย  ถึงกับหนาวตายกับภัย ..ที่หนาว

เหน็บ....

...........ความกตัญญูคือสมบัติของการเกิดเป็นคน อย่างแท้จริง...

 ขอบคุณแม่แก้วที่ทำให้ลูกชายของแม่ได้พบพานแต่สิ่งที่ดีดี ...

ที่นี้มีรอยยิ้มหัวใจทองคำ ที่ลูกสัมผัสได้ อิ่มเอมทุกครา แม่แก้ว...

ครับมีโอกาส ผมอยากให้แม่แก้ว....

......มาเยือนสวนบุญมหาญาณโพธิสัจแห่งนี้กับลูกสักครั้ง...

แล้วแม่จะรู้ว่าสิ่งที่ลูกพูดนั้นไม่เกินจริง ที่แห่งนี้สอนให้ลูกได้รู้จัก...

ความรัก  ลูกเคยกราบแม่ทีละครั้งในคราวโน้น  ที่นี้สอนให้ลูก...

กราบเท้าแม่สามครั้งเหมือนกราบพระ...

..............ขอบคุณโพธิสัจขอบคุณไทไฮกุ..เสียงลมหนาวหวีดหวีว...

บทเพลงสัญญาหน้าหนาว  ดาวที่นี้ระยิบยับพราวฟ้า  คืนนี้แม้ไร้...

คนเคียงข้าง  แต่ฉันก็ยังยิ้มทั้งน้ำตา   อิจฉาตามะอึกกับยายมะยง...

ที่นอนห่มผ้านวมผืนโตข้างๆฉันจังเลย ....

        คืนนี้จะหลับลงไหมหนอ  เรา...

.......หนาวเหน็บแต่ไม่เหน็บหนาว โดดเดี่ยวแต่ไม่เดียวดาย..สุขจังคำนี้

ที่อยากแบ่งปัน....

อุ่นเอื้อ...ที่เกื้อกูล...ทอดยาวสู่สะพานบุญฉันกับแม่ดอกจำเนียร....

สุโค่ยที่จ่ารักส์....แล้วเจอกันที่นครศรีธรมราชนะจ่าจินต์เจ้าเอย...?

แม่แต้มยิ้ม..ให้โลก

โชค"บุญเบิกบาน" ..เต็มเป้ฉัน

กุหลาบงาม..พันใจ.

                                                                                          (ไทไฮกุจ่าจินต์)