ตามรอย Teen  เปิ่ม...?

...............เป็นอีกทริปหนึ่งของชีวิตที่ฉันมีความสุข มีใครบอกฉันว่า...

เวลาแห่งความสุขนั้นสั้นแสนสั้น แต่ห้วงวันเวลาแห่งความทุกข์ทรมา

ณ มันช่างยาวแสนยาว...

....ถ้าจะเป็นจริง เจ้าดอกชบาไพรสีชมพูระริกไหวท้าลมหนาว...

บอกกล่าวยินดีต้อนรับฉันและคณะผู้มาเยือนทางเข้าพรตภูผา...

ที่โขงเจียม หนาวเหน็บแต่ไม่เหน็บหนาวอาคันตุกะหัวใจคือหัวใจ...

ฟ้าเป็นสีฟ้าพระประธานกลางไพร"พุทธจตุพร"แย้มสรวล...

ฟังซิฟังฟังเสียงสงบเงียบของเรา....

............สำนักพรตภูผาภูพระอินทร์แปง บ้านดงแถบ ต.ห้วยยาง อ.

โขงเจียม จ....

อุบลราชธานี เป็นผืนป่าแหล่งสุดท้ายผืนป่าบนลานหิน จำนวน...

กว่าพันห้าร้อยไร่ที่พระอาจารย์หนูก่าย โชติปัญโญและญาปู่ไทเซนพระ

ป่าผู้ที่...

.......จะปกปักรักษาผืนป่านี้ แล้วคุณหละคนดี จักอุ่นเอื้อเกื้อกูล...

แปลงทุน....ให้เป็นบุญบารมีบ้างไหม ไม่จำเป็นต้องสร้างหอระฆัง...

หรือสร้าง...โบสถ์มหาวิหารใหญ่โต แค่ต้นไม้คนละต้นสำนักพรตภูผาจัก

ยินดี...

..........ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองของฉัน หมุดหมายที่ฝัน บนขอบฟ้าลาน...

หินกว้างสุดตา กับปลายฝนต้นหนาว ที่นั้นผาส้วมกับเสียงลือ...

เสียงเล่าอ้าง ของอาคันตุกะผู้มาเยือน จะมีตาดและโตรกหินที่แม้...

แต่อำนาจอุทยานก็ยังย่างกรายไปไม่ถึงกับตาดสาวคอยที่ฟังชื่อแล้วดู...

แสนเศร้า ฟังซิฟัง ดูซิดู ลูกสาวหล้าตาดผานางคอย...

 อ้างว้างในวันที่ฉันมาถึง.....

.......เสียงร่ำไห้ของแม่นางตาดผาคอย เสียงกระซิบแผ่วราวจัก...

สิ้นใจ  ปลดปล่อยฉันไปที พี่จ่าจินต์พ่อรูปหล่อ กี่ฝนกี่หนาวผันผ่าน...

ที่ถูกทิ้งเดียวดาย ฉันยืนอึ้ง เจ้าดอกอ้อยสร้อยกำลังเริงระบำ...

 ท้าทายแดดลมหนาว ลานหินกว้างเมฆบนฟ้ากำลังลงทัณฑ์...

 มีแม่ดอกอ้อยสร้อยหัวเราะเยาะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย...

 แม่นางตาดผาคอยเจ้าเอย อย่าร้องไห้ไปเลยนะเจ้าคนดี...

.......ดุสิตาบอกฉันว่า ถึงเวลาแล้ว ที่ลานหินแห่งนี้ จักไม่ถูกสาป...

ต่อไป คุณคือผู้ผ่านรายทางมาพบเจอพวกฉัน นั้นแม่ดอกเสี้ยวผึ้ง...

 โน้นดงลิลลี่น้ำย้อย นี่เพื่อนฉันเจ้าดอกฝาแฝดเพลายัณ ดุสิตา...

พูดจ้อยๆราวคุ้นเคย ฉันนอนเกลือกกลิ้งไปมาบนเจ้าดุสิตาสีม่วง...

 แม่นางหยดคำม่วนใจเสาะ ทนรอฝนอีกนิดจักได้พบเจอก็ด่วนสิ้นใจ...

 ฉันหลับตาพริ้มโลกทั้งโลกมีฉันกับเจ้าดุสิตาเพียงลำพัง...

ที่รักคือที่รัก.....

...........ตาดไหล..ต้อนความฝัน...

.
.........จ่าจินต์ทอดสะพานไร้ฝั่ง...

.........ลูกสาวหล้า กอดเงา....

............................ไทไฮกุจ่าจินต์......

............พบเพื่อพราก จากลาเพื่อเจอ เป็นสัจธรรมใช่ไหมเจ้าดุสิตา ...

อย่าร้องไห้ไปเลยคนดีของฉัน ฉันก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเธอมิใช่

น้อย...

 ดุสิตาเจ้าเอย ฟังซิฟังเสียงหัวใจฉันกระซิบแผ่วว่ารักเจ้าสุดหัวใจ....

 พรุ่งนี้ไม่ว่าอะไรจักเกิดขึ้นกับฉันก็จักไม่ลืมว่าครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน...

 มีเธอเคียงข้าง เฝ้าปลอบขวัญ ฉันไม่ใช่ตำรวจอกสามศอก...

ที่ร้องไห้ไม่เป็น ทุกข์สุขเป็น...

..........เจ้าดุสิตาที่รัก...สักวันฉันจะหวนคืนรัง อย่าเหนี่ยวรั้งฉันเลย...

นะคนดีสัญญาว่าที่ลานกว้างโขดหินที่แห่งนี้...จะมีวันที่เราสอง...

ครองมั่นนิรันดร...ยิ้มนะดุสิตา...ยิ้มส์เท่านั้นที่เราจะก้าวผ่านโลก...

ใบนี้ไปได้....ขอเวลาให้ฉันแบกเป้ตะรอนทัวร์ออกไปอุ่นเอื้อ...

เกื้อกูลเพื่อนร่วมโลกที่รักของฉันก่อนนะดุสิตาที่รัก....?