พาลูกบุญธรรมไปพบนางฟ้า...”..จิรัฐยา...” ที่เกาะสมุย...?

.........นอนซมไข้อยู่สามสี่วัน เป้รายทางฝันคงหยุดแล้วกระมัง ...

ฉันจะตายไม่ได้นะจ่าจินต์เจ้าเอย นิ่งเงียบฟ้าที่เมืองกรุงไร้ดาว...

 นอนลืมตาโพลง ตัดสินใจไม่ถูก ปวดร้าวไปทั้งสรรพ เราเป็นอะไรไป...

 ตั้งแต่กลับมาจากนาแห้วที่ไม่แห้ว....

........ที่พาเจ้าลูกๆบุญธรรมทั้งสิบเก้า...

ดวงใจของฉันไปร่วมงานวัดถ้ำผากลองเป็นไข้กระนั้นหรือ...

พักผ่อนเสียบ้างซิ...แล้วนี้คิวยาวเหยียดราวกับดารา ...

คิวบุญคิวเพื่อคนอื่นทั้งนั้นเลย...มีความสุขใช่ไหมถามใจตนเอง...

........สุดท้ายสุดสัปดาห์ฉันก็ยังดื้อแพ่งหัวใจตนเอง ว่าเพื่อเค้า...

เหล่านั้น ลูกยายหวังจักสมหวัง ลูกตาหมานคงโชคดี หรือลูก...

ตาพจน์นางละมัยที่ฝากความหวังไว้กับฉัน อยากเห็นอนาคตของชาติ...

ทั้งสี่ นัท หอยขม  หร๋อยและเจ้านาต ที่ฉันส่งเรียนมาตัง้แต่มัธยมต้น...

จนจะจบมัธยมปลายในปีสองปี ....

.....ให้ตายซิเงินในบัญชีของฉันเหลือ...

ไม่ถึงหมื่นบาท กับเงินกู้สหกรณ์ล่าสุดของปีกลายเกือบสองแสนบาท...

 มาตะลอนบุญและลงทุนพิมพ์หนังสือตำรวจบ้าบุญต้นทุนฉันยังไม่...

พบพานแต่กำไรคือกำไร.......

.....มีใครบอกฉันว่าถ้าเราไม่มีเวลาแม้แต่จะหยุดฟังเสียงหัวใจตนเอง...

 ก็น่าคิดว่าจะมีอีกสักกี่อย่างในชีวิตที่เราพลาดไป บนเรือเฟอรี่ดอนสัก...

 ทั้งขาไปหากลับ ทะเลคือทะเล แววตาที่ซื่อเด๋อๆด๋าของเจ้าลูก...

บุญธรรมทั้งสี่  นางฟ้าที่นั้นสวยงามขอบคุณที่เกาะสมุยที่ทำให้ฉัน...

ตัดสินใจพาเจ้าลูกๆเดินทางจากหนองคายและเพชรบูรณ์...

....อย่างน้อยดาวกับแสงริบหรี่เช่นฉันมันยังเห็นโลกสวยงาม...

ตะวันที่เกาะสมุยทำให้ดาวริบหรี่เช่นฉันพอมีแสงสว่างแห่งหัวใจ...

ที่ยิ้มได้ด้วยหัวใจ......

..........ขอบคุณหนังสือตำรวจบ้าบุญเล่มนั้นที่ทำให้นางฟ้าเกาะสมุย...

พบเจอ และติดต่อฉันไป วันนี้ ฉันและลูกๆทั้งสี่มานั่งเป็นแขกสะเลอ...

 ที่เกินฝัน นี้คือกำไรแห่งชีวต ใครจะไปนึกฝันเหล่าว่าวันนี้...

จะได้มานอนคฤหาสน์หมื่นล้านหรู เช้ามาลงว่ายน้ำที่สระหน้าบ้าน...

อีกวันตะลอนทัวร์เกาะพงันและเกาะส้มไปเริงร่าดูปะการัง...

และปลาสารพัด และที่สำคัญให้ตายซิ คลื่น ฉันและลูกๆทั้งสี่...

กำลังเมาคลื่นทะเลลมหายที่เกาะส้มกับทะเลเวิ้งว้างสุด...

ขอบฟ้าน้ำทะเลสีมรกตเกาะสมุยนี้คือสวรรค์...

.........ขอบคุณนะครับนางฟ้า จิรัฐยา นางฟ้าหัวใจแกร่ง เจ้าชายโทนี่...

ผู้ร่าเริงที่หัวใจไทยสไมล์เกินร้อยกับน้ำใจที่เหล่าเพื่อนๆของนางฟ้า...

มอบให้มา นั้นปภัสมนโน้นโชคและตะวันเจ้าของเรือยอร์ชที่พาฉัน...

และลูกๆพร้อมเหล่าคณะทัวร์ พบพานชั่วครู่ มิตรภาพสัมผัสได้...

.....แค่สบตา ดีใจที่ได้พบเพื่อนของนางฟ้าและได้เทคแคร์ฉันกับลูกๆ...

ที่หลงทางมาไกลถึงเกาะสมุย  สังคมควรมีแบบนี้บ้าง ไม่ใช่ว่าทุกคน...

จะเอาแต่ทำมาหากินเพื่อผลประโยชน์ตนและพวกพ้องเท่านั้น.....

......ขอบคุณมิตรภาพจากเกาะสมุยคุณคือผู้ใหญ่ใจดีขอบคุณที่ร่วม...

รดน้ำพรวนดินร่วมกับฉัน เด็กๆเหล่านี้เค้าคืออนาคตของชาติ...

 มิได้คาดหมายแต่ฉันเชื่อว่า เจ้านัท หอยขม หร๋อยและนาตจะจด...

.....จำสิ่งที่ฉันทำโดยมิต้องพูดแล้ววันหนึ่งเค้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไป...

 เค้าจะยินดีและแบ่งปันเช่นคนเป็นพ่อและพวกเหล่านางฟ้า...

ที่เติมเต็มให้กับเค้าในวันนี้.....

............ขอบคุณนางฟ้าจิรัฐยา ขอบคุณโทนี่ มน มารถ โชคและ...

ตะวัน และเพื่อนฝรั่งของนางฟ้าสามีภรรยาคู่นั้น ฉันได้มอบเงินพวก....

ท่านให้ลูกๆไปคนละสองพันห้าร้อยบาท ขอบคุณจากหัวใจ...

 แทนเหล่าบรรดาลูกๆทั้งสิบเก้าดวงใจของฉันด้วยนะครับผม...

.....คุณคือดวงอาทิตย์ แม้มันจะล่วงลับไปสุดขอบฟ้าทะเลอันเวิ้งว้าง...

 เหงาเหลือเกินเวลานี้ ทั้งๆที่อยู่ท่ามกลางผู้คน เรือเฟอรี่...

กำลังทำหน้าที่ของมันฉันและลูกๆคือดาวดวงเล็กที่หลงทางมา...

........สักวันดาวเล็กๆหลายดวงนี้จะเป็นแสงอันริบหรี่ที่คอยบอก...

ทิศทางให้พวกคุณเห็นเราในความมืดมิด ขอบคุณเรียวรุ้งทอดโค้ง...

สุดขอบทะเล ขอบคุณนางฟ้าจิรัฐยาบนเรียวคุ้งที่ทอดโค้งสะพาน...

รุ้งเจ็ดสีเจ้าเอย...ถ้อยคำนับหมื่นล้านดวงที่อยากจะเอื้อนเอ๋ย...

ผ่านเรียวคุ้งนั้นบอกเธอทีเธอคือนางฟ้าแห่งเกาะสมุย...

สักวันฉันจะมาเยือน...เกาะสมุย”..นางฟ้าจิรัฐยา...”...................?