กอดสาละวิน..แปดหัวใจแห่งบางโอเคกับ...

หนึ่งขุนเขา...Hug...Hug....?

.......สามปีที่รอคอย เป็นสามปีที่รู้สึกคุ้มค่ากับการได้พบ...

สุภาพบุรุษบุรุษแห่งขุนเขา ลุ่มน้ำสาละวิน

ทำดีโดยมิต้องรอคอย ทำดีเพื่อพ่อหลวงของแผ่นดิน

เค้าหละ "ครูไทยใจเกินร้อย" แห่งบางโอเค...

ครูเล็กๆที่ใจฉันสัมผัสถึงพลังคุณงามแห่งความดี ไม่ต้องบอกเลยว่า...

........ทำไมถึงได้ใจของผู้คนที่ได้พบพาน แค่ไม่กี่วันที่ได้สัมผัส...

พลังแห่งจิตสาธารณะ มันหลั่งสารคุณงามความดีออกมา ...

ในหนอใจ  ใจกอดใจ ได้กอดครูไทยใจเกินร้อย

ในวันที่ฟ้าแม่สะเรียง ร้องเพลงปะกาญ๋อ...

.

..ขอบคุณคุณนายกบคุณนายจรรยมณฑณ์  ขอพึ่ง ด้วยหัวใจ

ไม่มีคุณ...คณะบางโอเคคงไม่ได้มาระริกไหวชายขอบลุ่มน้ำสาละวิน....

ไม่ได้มายลและยินเสียงน้ำไหล  ขอบฟ้าสาละวินกั้นพรมแดน

นั่นพม่านี้ไทย....

แต่มีชนกลุ่มน้อยหลากเผ่าพันธุ์กั้นเค้าคือคนไทยที่ใจเกินร้อย....

.....กับการหวงแหนผืนดินไทยที่มีพ่อหลวงเป็นที่ยึดเหนี่ยวแห่งหัวใจ....

ขอบคุณกับยอดเงินที่มอบให้โรงเรียนของครูไทยใจเกินร้อย....

กับโรงเรียนของบ้านท่าตาฝั่ง...

ฉันก็แค่สะพานบุญที่นำมาเชื่อมโยงร้อยรัดมีสาละวินเป็นพยาน...

เงินเกือบแสนที่มอบให้....

คือความทรงจำ...ที่ยิ่งใหญ่แห่งขุนเขา...

......กอดและฮักแพงป้าตุ้ยและป้าเอื้อกับเจ้าเก่งที่มาจากระยอง...

หัวเรือใหญ่ในการนำพา ไม่มีป้าตุ้ยลำพังฉันก็คงได้แต่อือ ๆ ออ ๆ...

เงินค่าทิปน้อง ๆ ทั้งสองโรงเรียนที่แสดงให้คณะเราได้ชื่นมื่นหัวใจ...

กับลมภูหนาวมาทักทาย

ไหนจะค่าน้ำมันรถที่เราทั้งคณะบางโอเคหารร่วมกัน...

.....ป้าตุ้ยโต้โผ้ใหญ่ ยินดีและยินดี เสียงหัวเราะของป้าตุ้ยอิ่มบุญ...

โดยมิต้องคิดซ้อนทับซ้อน .....

สาละวินกระซิบบอกฉันว่าคุณจ่าใจดีมาคราวหน้า พาป้าตุ้ยมาด้วยนะเออ.

นี่คือหนึ่งหัวใจแห่งบางโอเค...ที่ฉันศรัทธา...

.

.......ถ้าไม่มีสามพี่ฮักคนนี้ ฉันก็คงได้แต่อะนะ..อะนะ..ผ่านมาแล้ว...

ก็ผ่านไป แค่ไหนก็แค่นั้น

ขอบคุณฟ้าเบื้องบน

ที่ให้ฉันได้มาพบพี่มะอึกพี่มะยงและท่านอะหนึ่ง

งานจบลงสวยงามด้วยคำว่า ขอบคุณ...

ฉันนะอยากตะบรื๋อ ๆ ๆ เป็นภาษากระเหรี่ยงปะกาญ๋อแด่สามสหายแห่งลุ่ม

แม่น้ำนครศรีฯ มาราดรินลุ่มน้ำเจ้าพระยาอย่างพี่มะอึก พี่มะยง

กลม...กลืน...ที่กลืนกลม

สาละวินก็เถอะ เจอสามสหายพี่ฮักของจ่าเข้าไป...ชิดซ้ายแน่....

งานใดขอให้บอกเหอะ ฉลุยด้วยหัวใจ....ชิมิ...ชิมิ....

.

....... รู้สึกดีใจที่ได้ข่าวว่า ผอ.ธงชัยและคณะของครูเบญ

เอารถจากสุโขทัยมาร่วมแจม ทริปสาละวินแด่น้อง ๆ ในครานี้

บรรทุกข้าวของมาเต็มคันรถ  เป็นอีกกอดหนึ่งแห่งหัวใจฉัน

ที่อย่างไรสะพานบุญแห่งนี้อยากจะโหวตด้วยหัวใจ...

.....แม้รถจะต้องเข้าอู่ซ่อมสามสี่วัน แต่งานจะจบลงด้วยดี

พลังกายและแรงใจที่นำมาจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป....

ดาวที่โรงเรียนบ้านท่าตาฝั่งมันสวยงามครับท่าน ผอ.ธงชัย..

แล้วอย่าลืมไปฉลองดาวที่บ้านหมวดวีร์หัวหมูเก้าหัวนะครับผม...

.

.........กำไรแห่งหัวใจ ทริปสาละวินหนนี้

สุภาพสตรีตรงหน้าฉัน สาละวินเจ้าเอย เป็นพยานฉันที

คือฝันมานานเนิ่นว่าอยากจะพบสักครั้งหนึ่ง หากฉันพบ อยากจะขอกอด

ภาษาที่บ้านโอเคของพี่เค้าสวยงาม

คือแรงบันดาลใจ ยามที่ฉันทดท้อ ....

.....ไม่กี่บรรทัดผ่านแรงฮึดที่ถดถอยของฉันพลันหาย 

ได้พบในวันที่สาละวินไหลแรง อยากหยุดสาละวินไว้ที่ตรงนี้

พี่กัปตันก็พี่กัปตันเหอะ...

ถ้าฉันหยิบก้อนเมฆเหนือสาละวินมากำนัลพี่เค้าได้ก็อยากจะทำทันที

ยินดีมากมายที่ได้พบ พี่ปวิภา...คือกำไรนี่คือกำไร....

.

..........เงินก้อนสุดท้ายในบัญชีของฉันอุ่น ๆ คือเงินของแฟนคลับเจ้า...

ของวิตามินซีที่นำมาให้หน้าสำนักงานคือขอบคุณและขอบคุณ....เพ็นนี..

เงินของคุณมีค่า นั้นเงินของน้ำสีน้ำฝุ่น นี้เงิน...ของคุณแนท...

และเงินของ...คุณเดือน ณ.เชียงใหม่ ที่ฝากแม่ครูดีไว้ที่ลี้ก็มิลี้หาย....

.....คือทางรายฝันหลายโค้งเสี้ยวบุญของฉัน

นี้ก็ของป้าตุ้ย พี่ปวิภา พี่มะอึกพี่มะยง ของคุณเอ๋ที่เกาะสมุยด้วย

รวบรวมลงขันได้ 15,000 บาท ทั้งให้ครูโรงเรียนบ้านท่าตาฝั่ง

และเป็นทิปน้อง ๆ ที่แสดงลาวกระทบไม้

และอีกหลายกิจกรรมที่โรงเรียนบ้านห้วยปลากั้ง...

ให้ชื่นชม...คือของขวัญที่มาจากฟากฟ้า...สาละวินเท่านั้นคือพยาน...

.....ตะบรื๋อคะ ตะบรื๋อครับ ตะบรื๋อด้วยหัวใจจ่า....สาละวินไหลเชี่ยว....

เจ้ากุหลาบไหวเอนราวบอกว่าโชคดี.เจ้าดอกหญ้าแห้งบนภูสูงเศร้าสร้อย

ตอซังข้าวเมินหน้าหนี ฉันกำลังร้องไห้....

.... อิ่มกับมิตรภาพที่พบพานในทริปสาละวินนี้...บทเพลงปะกาญ๋อ...

ดูเศร้าสร้อยเหมือนไม่อยากจากลา...

สาละวินจ๋าอีกไม่นาน ฉันจะกลับมา

ฉันจะมาดู เจ้าตุแช่กะเจ้าตุโพสองพี่น้อง....

ที่ฉันรับอุปถัมถ์ส่งเรียนต่อในปีหน้า...

แล้วพบกันอีกนะ  สาละวินที่รัก..