สองสุภาพบุรุษแห่งบางโอเค....ที่ฉันอยากจะVoteด้วยหัวใจ...?

.........เก็บกรวดทรายลุ่มน้ำสาละวิน ของเช้าอีกเช้ากับเจ้าลูกชาย...

บุญธรรม สัญญาว่าจะกลับมา มาทำอะไรให้เป็นที่เป็นทาง ....

เท่าที่แรงกายและแรงใจปรารถนาอยากฉันจะช่วยเยียวยาให้กับ...

อีกสองชีวิตที่ไร้สัญชาติ ถามตนเองว่าผิดไหม เป็นเจ้าหน้าที่...

แต่ให้ความช่วยเหลือคนไร้สัญชาติ ฉันหยุดการเล่าหยุดเพ้อฝัน...

....ให้เพื่อนร่วมอาชีพฟังทันทีหน้าตาเค้าบอกบุญไม่รับเอาเสียเลย...

เพียงแค่อยากจะให้เจ้าภูวดลกับดนุพลลูกพ่อแม่ได๋ฉันก็บ่ฮู้....

มีวิชาความรู้ติดตัวแค่นั้นคือแค่นั้น...

.........ขอบคุณสุภาพบุรุษแห่งโอเค ที่ฉันอยากพบเจอมาเนิ่นนาน...

 สุดท้ายสาละวินเป็นพยาน เราร่วมสาบานว่าจะเป็นพี่เป็นน้อง...

 แม่น้ำป่าสักบ้านฉันไหลราดรินสู่ลุ่มสาละวินในคืนเย็นย่ำ...

มีสุภาพบุรุษแห่งหัวใจ ละเมียดไม แววตาซิดูแววตาซินั้น...

......เหมือนมีดาวนับหมื่นพันไปวิ่งไล่ตี๋จับ สุภาพบุรุษแห่งลุ่มน้ำ...

สาละวินหัวใจที่เกิดมาเพื่อจะสานฝัน เป็นเรือจ้างส่งฝันให้อนาคต...

เด็กชายขอบ คุณรู้ไหมครูไทยหัวใจเกินร้อยหัวใจคุณน่ากราบนัก...

.........ขอบคุณอีกหนึ่งสุภาพสตรีที่รัก สาละวินเป็นพยานด้วยเทอญ...

วันที่เจ้าดอกหญ้าบนภูมันหวิวไหว แต่หัวใจฉันกลับมีความสุข...

 ยินดีปรีเปรมลึกๆ ว่าโชคดีกระไร ฟ้าที่มืดมน ไม่เข้าใจฟ้าสักที...

คนที่รักแท้ ฟ้าไม่ยลแกล้ง ดูซิดอกหญ้าสีม่วงชูช่อ สุภาพสตรีแห่ง...

...บางโอเค...ฉันได้พบกับสุภาพสตรีท่านนี้ในวันที่ฟ้าสาละวินสวยงาม...

ปวิภา...นามนี้จะอยู่ในความทรงจำของฉันไปอีกนาน...

ฝนไม่ตกจากฟ้านานทุกวัน แตวันนี้ฟ้าเปิดร่ำๆ...สาละวินนี่คือสาละวิน...

.........เก็บความรู้สึกดีดีไว้ก้นบึ้งหัวใจ บางโอเคกับบทเรียน ....

บทเรียนแห่งการรู้หน้ามิรู้ใจ คิดบวกบทเรียนของสุภาพบุรุษสอน...

ให้ฉันมองโลกสวยงาม ทุกความดี ทุกเรื่องราวที่ครูไทยใจเกินร้อย...

ทำ เพื่อพ่อหลวงของแผ่นดิน ครูชายขอบที่ไม่ชายขอบ ...

.....ฉันอยากจะโอบกอดครูไว้ด้วยหัวใจ แต่อายแม่น้ำสาละวินนั้น....

 แท้จริงครูเข้มแข็งกว่าฉันนักแล...ถามเจ้าตายไม้ไร้ใบบนภูสูง ...

ดอกไม้ป่าสีส้มแสดตัดขอบฟ้า เจ้าประกาญ๋อร้องเพลงให้ครู....

..........เมื่อคืนหลับดีไหมครับ หลับฝันดี ถามใจตอบใจ ไม่รู้นะคุณ...

จ่าจินต์สาละวิน เสน่ห์เช่นไรพี่บอกไม่ถูก นี้คือครั้งที่สองของพี่....

 แค่ได้นั่งฟังเสียงเจ้าเครื่องเรือยนต์มันวิ่ง...นั้นคือป่าของพม่า...

นี้คือป่าของฝั่งไทย มีเจ้ากระเหรี๋ยงคนชายขอบ เป็นรอยตะเข็บ...

....ผ่านสาละวินกั้นกลาง...พี่มีความสุข ฉันยิ้มพราย...พี่ปวิภารู้ไหมนั้น...

ป่าทั้งป่าเขาทั้งลูกฟ้าทั้งฟ้า มองไปแห่งหนใดคือสุภาพบุรุษ...

และสุภาพสตรีครูไทยใจเกินร้อยกับพี่ปวิภา...ในวันนี้...

บางโอเค..ทำให้ฉันรู้ว่าคนดีกับคนจิตใจงาม.....

ประกอบกันนั้นเป็นเช่นไร..ขอบคุณฟ้าสาละวิน...ที่ทำให้ฉันพบคนดี...?