ดอกต๋าเหิน ที่ข้าเจ้าใช้เป็นรูปนี้ เป็นไม้ดอกห๊อมมมมม......หอม ที่ข้าเจ้าชอบมาก ถึงมากที่สุด ใน 1 ต้น ดอกจะเวียนกันบานทีละน้อย ดังนั้น ดอกจะทยอยบาน และหอมนาน หอมไกล ดอกจะหอมเวลากลางคืน ดอกที่เก็บมาวางไว้ในบ้าน แม้ว่าเวลาผ่านไป ดอกเหี่ยวก็จะยังคงความหอมไว้ได้ต่อไปอีก 3-4 วัน

              ดอกในภาพนี้ เป็นดอกแรกที่บานในบ้านข้าเจ้า เพราะมีคุณยายใจดี ปันหื้อข้าเจ้ามา 2 หน่อ และสำทับว่า ดอกไม้นี้ชอบน้ำมาก ๆ ยายปลูกมาหลายปี เพิ่มจะออกดอกปีนี้เอง(คุณยายปลูกในกระถางเจ้า) แต่ข้าเจ้าเอามาขยายในกระถางใหญ่ แล้ววางในร่ม ให้โดนแดดเช้า พักเดียว ก็ออกดอกหอมชื่นใจ ด้วยความเห่อ และหลงไหลในกลิ่นหอม พอดอกบาน ก็เลยถ่ายรูปเก็บไว้ ดอกมักจะเริ่มบานในเวลากลางคืนค่ะ ค่อย ๆ โชยกลิ่นหอมอ่อน ๆ และแรงขึ้น แรงขึ้น ในตอนดึก ๆ

             แล้วก็มีข้อมูลวิชาการมาฝาก พอเป็นกระสาย.....ค่ะ.....ดอกต๋าเหิน...หรือมหาหงส์นี้ เป็นพันธุ์ไม้จำพวกขิง ข่า มีเง่าหรือแง่ง (ลำต้น) อยู่ในดิน แล้วมีต้นแบบกาบใบหุ้มงอกขึ้นมานับเป็นหน่อๆ สูงบ้าง ต่ำบ้าง บางทีสูงถึง 2 เมตรก็มี ดอกออกที่ยอดเป็นช่อ ช่อละ 3-6 ดอก จะทยอยบานในเวลาเย็น โดยบานจากด้านล่างขึ้น ออกดอกตลอดปี ชอบน้ำมาก เป็นพืชล้มลุก ภาคกลางเรียกมหาหงส์ ภาคเหนือเรียกต๋าเหิน เหินแก้ว อีสานเรียกสะเลเต ถิ่นกำเนิดคือเอเซียตะวันออกเฉียงใต้