“พ่อ.....มาเป็นพยานให้แม่หน่อยซิ”

ข้าเจ้าลากแขนป้อละอ่อนมาที่ตรงหน้าต้นจำปี

(ดอกสีเหลืองนวลอ่อน ๆ เรียกจำปีใช้ไหมคะ ถ้าไม่ใช้ข้าเจ้าจะได้เรียกจำปา....ฮา)

แม่ให้เวลามาสองปีแล้วนะ

ปีนี้ขึ้นปีที่สาม แม่จะให้เวลาต่ออีกหนึ่งปี…...(ใจดี....นะเนี่ย)

ถ้ามันไม่ออกดอกแม่จะฟันมันทิ้ง

แล้วไปซื้อต้นใหม่มาปลูกทีนี้จะต้องเลือกที่มีดอกติดต้นมาด้วย

เพราะตอนที่ไปซื้อครั้งแรก

ด้วยความอยากได้มาก หาทั้งตลาดไม่เจอ

มาเจอเอาร้านสุดท้าย แถมท่าทางจะตายมิตายแหล่

ก็ยังจะเอามาเลี้ยงให้ได้

หนึ่งปีก็ไม่มีดอก

สองปีก็ยังไม่มี

มีบางคนบอกมันเป็นต้นตัวผู้อะป่าว

หมายความว่าไง…..

ก็หมายฟามว่า.....มันเป็นต้นไม้ผู้ชายไง

ปลูกยังไงก็ไม่มีวันออกดอก

ห้ะ.......มีงี้ด้วยเหรอ.....ทำไมเราไม่เคยรู้เลย

ทีนี้จำไว้นะ....เวลาจะซื้อไม้ดอกก็ต้องให้มีดอกติด

ซื้อไม้ผล...ก็ให้มีลูกมันติดมาด้วย

ไม่ใช่จะเอาเดี๋ยวนั้นแต่จะเป็นเครื่องหมายยืนยันได้ว่า

มีดอก มีลูกแน่นอน.......กูรู้......อธิบายโดยละเอียด

นั่นแหล่ะ.....ภายในปีนี้

ถ้ามันไม่ออกดอก.....แม่จะฟันทิ้งจริง ๆ ด้วย

ข้าเจ้าขู่เจ้าจำปี......

คุณ.....ดูดิ

หลังจากนั้นไม่กี่เพ-ลา

เจ้าจำปี.....ตาลีตาเหลือกออกดอกอย่างบ้าคลั่ง

จ้า......จ้า......แม่เชื่อหนูแล้ว......

ว่าหนูออกดอกได้จริง ๆ ....

แม่ไม่ฟันหนูทิ้งแล้วหล้ะ

ชื่นใจ๊......ชื่นใจ

 แล้วนี่เพื่อน ๆ ของแม่จำปีค่ะ.......

ตอนนี้หนุ่มฉกรรจ์.......ตำน้ำพริกได้แล้ว

ดูทั้งตัว......เป็น เป็น

ฟ้าหลังฝน......

แก้วมังกร......ดอกตูม.....ยังไม่บาน(ชอบแอบบานตอนกลางคืนพอเช้ามาเห็นก็เหี่ยวซะแล้ว)

ศาลา......มาแล้วเมา......รอคอยการมาเยือนของใครบางคน

ทางเข้าสวน.........จำ.....ไว้.......ให้ดี

มากินน้ำชากัน.......พี่น้องงงงงง

(กำเดียวจะแกงหน่อไม้ใส่น้ำปู๋สู่)